پنجابی شاعری

وطن تھواڈا چھڑیندے پئے آں، تساں کوں راضی کریندے پئے آں
سدایا ہاوے ،آگئے ساں، بھجایا ہے وے تے ویندے پئے آں

نظرکوں دیدار دی اے عادت تے کوئی وی عادت نئیں چھٹدی سوکھی
گزر تاں ویسی، گزار ای ویساں، گزرسی کیویں سچیندے پئے آں

نصیب ساڈا خراب ہا تاں تساں وی سانوں خراب کیتا اے
خوشی دی خیرات منگی آہی، غماں دی گڈھڑی بندھیندے پئے آں

فکر توں تھی گئے وجود لاغر ایہہ پیر من من دے لگدے پئے ہن
زمین توں نئیں قدم پٹیندے، فر وی خود کوں گھلیندے پئے آں

جگر دے چھالے تے زخم دل دے، رواٹ مونجھاں فراق شاکر
وچھا کے چادر نصیب والی سامان سارا کنجیندے پئے آں



(شاکر شجاع آبادی)​

شاکر صاحب سرائیکی دے بہوں وڈے شاعر نیں۔ ایہناں دی غزلاں خالص سرائیکی لہجے وچ ہوندیاں نئیں۔ تے عام پنجابی بولن والے دوستاں واسطے سمجھنیاں ذرا مشکل ہوندیاں نیں۔ میں نے اس غزل وچ چند الفاظ نوں پنجابی لہجے وچ لکھیا اے تا سارے دوستاں نوں سمجھ آجاوے۔ گو کہ اس نال شاعری خراب ہوئی اے جس واسطے میں‌بہت معذرت خواہ ہاں۔ لیکن میری نیت صرف ایہہ ہے کہ اس خوبصورت غزل دا لطف سارے دوستاں تک پہنچے۔ فیر وی شاکر صاحب معذرت دے نال۔

 

بھائی جی تسی شکریہ نہ ادا کیتا کرو، بس حکم کیتا کرو۔ مہربانی ہوسی
میرے کول "کلام شاکر" اے :yes:
انشاءاللہ مزید شاعری وی پڑھن نوں ملدی رہے گی :hands:

 

ھارون بھائی اج جیہڑی غزل پیش کرن لگا واں۔ ایہہ غزل پڑھ کے تے میں‌ شاکر صاحب دی کتاب خریدی سی۔ اگر کوئی میرے کولوں پچھے کہ اپنی زندگی وچ توں جنی شاعری پڑھی اس وچوں سب تو خوبصورت اور پسندیدہ غزل سنا۔ تے میں‌ایہہ غزل سناواں گا۔ ایہہ غزل نہیں ایک لائحہ عمل اے زندگی گزارن دا۔ میں اس غزل کولوں بہت کچھ سکھیا اے۔ بلکہ ہر مشکل وقت وچ اس غزل نے مینوں بہت سہارا دتا اے۔ آج میں اپنی پسندیدہ ترین غزل تھوانوں سنا ریہا آں۔

تو محنت کر تے محنت دا صلہ جانے، خدا جانے
تو دیوا بال کے رکھ چا، ہوا جانے، خدا جانے

خزاں دا خوف تاں مالی کوں بزدل کر نہیں‌ سکدا
چمن آباد رکھ، بادِ صبا جانے، خدا جانے

مریضِ عشق خود کوں کر، دوا دل دی سمجھ دلبر
مرض جانے، دوا جانے، شفا جانے، خدا جانے

جے مر کے زندگی چاہندا ایں، فقیری ٹوٹکا سن گھن
وفا دے وچ فنا تھی ونج، بقا جانے، خدا جانے

اے پوری تھیوے نہ تھیوے مگر بیکار نہیں ویندی
دعا شاکر توں منگی رکھ، دعا جانے، خدا جانے


(شاکر)​

شاکر صاحب سرائیکی دے بہوں وڈے شاعر نیں۔ ایہناں دی غزلاں خالص سرائیکی لہجے وچ ہوندیاں نئیں۔ تے عام پنجابی بولن والے دوستاں واسطے سمجھنیاں ذرا مشکل ہوندیاں نیں۔ میں نے اس غزل وچ چند الفاظ نوں پنجابی لہجے وچ لکھیا اے تا سارے دوستاں نوں سمجھ آجاوے۔ گو کہ اس نال شاعری خراب ہوئی اے جس واسطے میں‌بہت معذرت خواہ ہاں۔ لیکن میری نیت صرف ایہہ ہے کہ اس خوبصورت غزل دا لطف سارے دوستاں تک پہنچے۔ فیر وی شاکر صاحب معذرت دے نال۔

 

بہوں سوہنا کلام پوسٹ کیتیا جے :101: :101: :101:

 

بہوں سوہنا کلام پوسٹ کیتیا جے :101: :101: :101:[/quote:20j2yn4h]
نوید بھائی بہوں ‌شکریہ

لگدا ھارون بھائی نوں شائید کلام پسند نہیں آیا :neu:

 

بھا جی ایہہ گل کر کے شرمندہ تے نہ کرو۔ تسی ڈانٹ وی لو تے میں خوش قسمتی سمجھاں گا۔ میں سمجھ گیا ساں کہ کوئی غلط فہمی آ گئی ایہہ ورنہ ایہہ تے نہیں‌ ہو سکدا سی۔
باقی پلیزززز آئندہ کدی وی معافی نہیں‌ منگنی۔ پلیززز
اس کولوں بہتر تسی ڈانٹ لیا کرنا۔ :yes:
کل انشاءاللہ نوی غزل پوسٹ کراں گا۔

 

لو بھا جی فیر اج ہی نئی غزل سن لو :yes:

نبھا نہ سکیں تاں سہارا نہ دیویں
توں کوئی خواب مینوں ادھارا نہ دیویں

زمانے نال رل کے جے ماریں توں پتھر
رقیباں نوں اکھ دا اشارہ نہ دیویں

میرا ہتھ پکڑ کے جے فیر چھوڑ دینا ای
بھنور وچ میں ٹھیک آں کنارا نہ دیویں

سجن تیری نفرت ملاوٹ توں پاک اے
محبت دا دھوکا دوبارہ نہ دیویں

عمر کھپدیاں ساری گزاری اے شاکر
بڈھیپے دے وچ توں کھپارا نہ دیویں​

شاکر صاحب سرائیکی دے بہوں وڈے شاعر نیں۔ ایہناں دی غزلاں خالص سرائیکی لہجے وچ ہوندیاں نئیں۔ تے عام پنجابی بولن والے دوستاں واسطے سمجھنیاں ذرا مشکل ہوندیاں نیں۔ میں نے اس غزل وچ چند الفاظ نوں پنجابی لہجے وچ لکھیا اے تا سارے دوستاں نوں سمجھ آجاوے۔ گو کہ اس نال شاعری خراب ہوئی اے جس واسطے میں‌بہت معذرت خواہ ہاں۔ لیکن میری نیت صرف ایہہ ہے کہ اس خوبصورت غزل دا لطف سارے دوستاں تک پہنچے۔ فیر وی شاکر صاحب معذرت دے نال۔

 

:a180:

 

برائی جے جہی ہووے برائی مار دیندی اے
خدا تاں معاف کر دیندااے خدائی مار دیندی اے

جے نیت ٹھیک نہ ہووے نمازِ عشق نہ نیتو
دکھاوے دی ہمیشہ پارسائی مار دیندی اے

جفا جتنی کرے دنیا، سجن خوش ہی نبھا ویساں
نہ تھیویں بے وفا جو بے وفائی مار دیندی اے

سجن توں جاندا تاں ایں ہجر وچ کی حشر تھیندا اے
جدائی جان کے نہ دے جدائی مار دیندی اے

اے شہرت نام تے عزت خدا دی مہربانی اے
وڈیائی چھوڑ دے شاکر وڈیائی ماردیندی اے


(شاکر)​

شاکر صاحب سرائیکی دے بہوں وڈے شاعر نیں۔ ایہناں دی غزلاں خالص سرائیکی لہجے وچ ہوندیاں نئیں۔ تے عام پنجابی بولن والے دوستاں واسطے سمجھنیاں ذرا مشکل ہوندیاں نیں۔ میں نے اس غزل وچ چند الفاظ نوں پنجابی لہجے وچ لکھیا اے تا سارے دوستاں نوں سمجھ آجاوے۔ گو کہ اس نال شاعری خراب ہوئی اے جس واسطے میں‌بہت معذرت خواہ ہاں۔ لیکن میری نیت صرف ایہہ ہے کہ اس خوبصورت غزل دا لطف سارے دوستاں تک پہنچے۔ فیر وی شاکر صاحب معذرت دے نال۔

 

پڑھنا بہت مشکل ھے پڑھ سکتی تو داد ضررو دیتی :neu:

 

کوئی گل نہیں جناب، تسی ایدھر تشریف لائے ہو ایہہ ہی بڑی خوشی دا مقام اے
میں ناظم صاحب کولوں اجازت طلب کیتی اے، اگر مل گئی تے ترجمہ وی کر دیاں گا :yes:

 

کوئی گل نہیں جناب، تسی ایدھر تشریف لائے ہو ایہہ ہی بڑی خوشی دا مقام اے
میں ناظم صاحب کولوں اجازت طلب کیتی اے، اگر مل گئی تے ترجمہ وی کر دیاں گا :yes:
[/quote6h81n5k]

مہربانی نوازش زراآسان پنجابی میں‌نہیں لکھ سکتے شاعر کیا

 

کوئی گل نہیں جناب، تسی ایدھر تشریف لائے ہو ایہہ ہی بڑی خوشی دا مقام اے
میں ناظم صاحب کولوں اجازت طلب کیتی اے، اگر مل گئی تے ترجمہ وی کر دیاں گا :yes:
[/quote0cb1apy]
مہربانی نوازش زراآسان پنجابی میں‌نہیں لکھ سکتے شاعر کیا[/quote0cb1apy]
ست بسم اللہ
جی تسی ضرور لکھو :yes: لکھنا شروع کرو گے تاں آہستہ آہستہ پنجابی لکھنی اور پڑھنی آ جائے گی۔ کوشش ضرور کرو جی :yes:

 

درداں دا خزانہ اے، درداں دی دوا کوئی ناں
بے درد زمانے وچ ہمدرد ریہا کوئی ناں

حیران ہاں جو یکدم سجناں نوں ہویا کی اے
کل میرے توں نہ وِسدے ہن اج منہ دا الا کوئی ناں

ہر لیکھ غریباں دا ھے قید محلاں وچ
حق پیار کرن دا وی، زردار دتا کوئی ناں

امید وفا رکھ کے، نہ گل وفا اپنی
اوہ تئیں ہے وفا جے تئیں، منگسیں توں وفا کوئی ناں

مِلسی تاں سہی شاکر پر بعد قیامت دے
بے لوث محبت دا ہے جگ تے صلہ کوئی ناں


(شاکر)​

ترجمہ

درد کا خزانہ ہے لیکن درد کی دوا کوئی نہیں ہے۔
اس بے درد زمانے میں ہمدرد بچا ہی کوئی نہیں ہے

میں حیران ہوں کہ یکدم دوستوں کو کیا ہو گیا ہے
کل تک میرے بغیر رہ نہ سکتے تھے، لیکن آج منہ سے بات کرنا بھی گوارا نہیں ہے۔

غریبوں کی ساری قسمت محلوں میں قید ہے۔
حق پیار کرنے کا بھی اختیار نہیں مل رہا ہے (میرے خیال میں یہاں زردار اختیار کے معنوں میں زیادہ موزوں ہے)

بدلے میں وفا ملنے کی امید پر اپنی بات نہ نبھاؤ
اصل وفا وہ ہی ہے جب اس کے بدلے میں وفا نہ مانگی جائے۔مطلب بے لوث وفا کی جائے۔ (مجھے یہ شعر سب سے زیادہ پسند آیا ہے)

شاکر امید رکھ ملے گا تو ضرور لیکن قیامت کے بعد
اس دنیا میں بے لوث محبت کا کوئی صلہ نہیں ہے۔

:a191:

شاکر صاحب سرائیکی دے بہوں وڈے شاعر نیں۔ ایہناں دی غزلاں خالص سرائیکی لہجے وچ ہوندیاں نئیں۔ تے عام پنجابی بولن والے دوستاں واسطے سمجھنیاں ذرا مشکل ہوندیاں نیں۔ میں نے اس غزل وچ چند الفاظ نوں پنجابی لہجے وچ لکھیا اے تا سارے دوستاں نوں سمجھ آجاوے۔ گو کہ اس نال شاعری خراب ہوئی اے جس واسطے میں‌بہت معذرت خواہ ہاں۔ لیکن میری نیت صرف ایہہ ہے کہ اس خوبصورت غزل دا لطف سارے دوستاں تک پہنچے۔ فیر وی شاکر صاحب معذرت دے نال۔

 

واہ :a165: :a165: :a180: :a180: :a180:
یہ ترجمہ ھے تو کلام کیا ھو گا :mashallah:

 

خوشی بہت شکریہ تھوانوں کلام پسند آیا۔
خوشی ترجمہ اس واسطے کیتا جاندا اے کہ تسی ترجمے دی مدد نال شاعری نوں پنجابی وچ پڑھن دی کوشش کرو۔ شاعری نوں اس دی اصلی زبان وچ پڑھن دا ای مزہ اے۔ پلیزززززز ذرا کوشش تے کرو۔

 

کوشش کی ھے جو سمجھ آئی کہیں‌تو اس کا اردو ترجمہ لکھوں :201:

 

بہوں شکریہ بھائی جان۔ ایہہ تے تھواڈا حسنِ نظر اے۔
باقی شاکر صاحب دی شاعری بہوں ودیا تے چنگی۔ دل دے تار چھو لیندی اے

 

جدوں وی ہردن نصیب یارو ایہہ نت غریباں کوں ہار دیندن
امیر خوشیاں خرید گھندن غریب روندیاں گزار دیندن

کہیں وی اھل وفا دے کولوں ملی نہ میکوں وفا دی ذری
وفا دے بدلے جفا کریندن تے چا کے قسماں وسار دیندن

حیاتی ساری یقین کیتے، یقین دے وچ فریب کھادے
عذر رقیباں تے خواہ مخواہ اے جو دھوکے یاراں کوں یاردیندن

خدا دی نگری دے وچوں غم دی ملی وراثت غریب نوں اے
ملےجو کہیں‌جا تو خوشی دا رستہ امیر کنداں اسار دیندن

جفادی گھلی انھیری ایسی وفا دے بوٹے پٹیج گئے ہن
ایہہ لوگ بن گئے ہن پجاری دھن دے تے پیار دولت توں واردیندن

سکون لٹ کے قرار لٹ کے، کسی سہاگن دا پیار لٹ کے
عجب خدا دی اے بے نیازی جے بندے بندیاں کوں مار دیندن

اداس دلڑی، اداس چہرے، اداس سوچاں، اداس نظراں
زمانے دے وچ ہزاراں لوگ ان جو ایویں عیداں گزار دیندن

اٹھی وو شاکر توں پونجھ ہنجو تے ٹرپو کامل ولی دے در تے
سخی سڑیندن، ولی خدا دے نصیب وگڑے سنوار دیندن



(شاکر)​

ترجمہ

جس وقت بھی نصیبوں کو ہار ہوتی ہے، یہ ہار غریبوں کی ہی ہوتی ہے
امیر خوشیوں کو خرید لیتے ہیں اور غریب رو کر گزار دیتے ہیں

کسی جگہ بھی اہل وفا سے مجھے تھوڑی سی بھی وفا نہیں ملی
وفا کے بدلے میں جفا دیتے ہیں اور قسمیں اٹھا کر بھول جاتے ہیں

ساری زندگی یقین کیئے ہیں‌اور یقین کرکے ہی فریب کھائے ہیں
رقیبوں پر خواہ مخواہ الزام ہے، یہ دھوکے یاروں کو یار ہی دیتے ہیں

خدا کی نگری سے غم کی وراثت ہمیشہ غریب کو ملی ہے
اگر کہیں‌پر خوشی کا راستہ نظر آئے تو امیر بیچ میں‌دیوار کھڑی کر دیتے ہیں

جفا کی ایسی آندھی چلی ہے کہ وفا کے سارے پیڑ اکھڑ گئے ہیں
لوگ دھن کے پجاری بن گئے ہیں اور پیار کو دولت پر وار دیتے ہیں

سکون لوٹ کر، قرار لوٹ کر، اور کسی سہاگن کا پیار لوٹ کر
خدا کی بے نیازی بھی عجیب ہے، جو انسان ہی انسانوں کو مار رہا ہے۔

اداس دل، اداس چہرے، اداس سوچیں، اداس نظریں
زمانے میں ہزاروں لوگ ایسے ہیں جو اس طرح عیدیں گزار دیتے ہیں

اٹھو شاکر، آنسو پونجھو، اور چلو کامل ولی کے در پہ
سخی تو ساڑ دیتے ہیں، ولی خداکے بگڑے نصیب بھی سنوار دیتے ہیں۔


شاکر صاحب سرائیکی دے بہوں وڈے شاعر نیں۔ ایہناں دی غزلاں خالص سرائیکی لہجے وچ ہوندیاں نئیں۔ تے عام پنجابی بولن والے دوستاں واسطے سمجھنیاں ذرا مشکل ہوندیاں نیں۔ میں نے اس غزل وچ چند الفاظ نوں پنجابی لہجے وچ لکھیا اے تا سارے دوستاں نوں سمجھ آجاوے۔ گو کہ اس نال شاعری خراب ہوئی اے جس واسطے میں‌بہت معذرت خواہ ہاں۔ لیکن میری نیت صرف ایہہ ہے کہ اس خوبصورت غزل دا لطف سارے دوستاں تک پہنچے۔ فیر وی شاکر صاحب معذرت دے نال۔

 

:a180: :a165:
ترجمے کا بھی بہت شکریہ
ویسے پنجابی نظم فونٹ بڑھا کرکے لکھیں تو تھوڑی آسانی ھوتی ھے پڑھنے میں، ‌اس کے لئے بھی بہت شکریہ