پنجابی شاعری

خوشی بہوں شکریہ تساں دی تشریف آوری دا اور پسندیدگی دا۔

ھارون بھائی پسندیدگی دا بہوں شکریہ۔ بس دعاواں وچ یاد رکھیا کرو

 

دھپ تے بیٹھا اک دیوانہ وین کرے
اجڑے گھر کوں ویکھ روزانہ وین کرے

رل وسدیاں کوں راہ وچ سنگتی چھوڑ گیا
کرکے گزریا یاد زمانہ وین کرے

وچ فانوس سے بلدی اپنی شمع ویکھ
پندھ پریڑے بیٹھ پروانہ وین کرے

مہنے وی مجبوری میری جاندے ہن
مینوں لگدا ہویا اک اک طعنہ وین کرے

کڈھ چھوڑیا اے مالی جس نوں باغ وچوں
کوئل دی سن کوک ویرانہ وین کرے

رج کے روون ظرف نہیں دیندا شاکر کوں
شعراں دا نت گھول بہانہ وین کرے


(شاکر)​

ترجمہ

دھوپ میں بیٹھا ہوا ایک دیوانہ بین (آہ و فغاں) کرے
اجڑے ہوئے گھر کو دیکھ کر روزانہ بین کرے

رل مل کر بسنے والوں کو ایک دوست راہ میں چھوڑ گیا ہے
اب کرکے یاد گزرا زمانہ، بین کرے

فانوس کے اندر (قید) اپنی شمع کو جلتا دیکھ کر
تھوڑے فاصلے پر پرے بیٹھ کر پروانہ بین کرے

طعنے بھی میرے مجبوری جانتے ہیں
مجھے ملتا ہوا ایک طعنہ بین کرے

مالی نے جس کو باغ میں سے نکال دیا ہے
اس کوئل کی کوک سن کر ویرانہ بھی بین کرے

ظرف کھل کر رونےنہیں دیتا شاکر کو
روزانہ اشعار کے پردے میں بین کرتا ہے

شاکر صاحب سرائیکی دے بہوں وڈے شاعر نیں۔ ایہناں دی غزلاں خالص سرائیکی لہجے وچ ہوندیاں نئیں۔ تے عام پنجابی بولن والے دوستاں واسطے سمجھنیاں ذرا مشکل ہوندیاں نیں۔ میں نے اس غزل وچ چند الفاظ نوں پنجابی لہجے وچ لکھیا اے تا سارے دوستاں نوں سمجھ آجاوے۔ گو کہ اس نال شاعری خراب ہوئی اے جس واسطے میں‌بہت معذرت خواہ ہاں۔ لیکن میری نیت صرف ایہہ ہے کہ اس خوبصورت غزل دا لطف سارے دوستاں تک پہنچے۔ فیر وی شاکر صاحب معذرت دے نال۔

 

بوہت ودھیا ساگراج بھائی ۔
اینی وضاحت نال پنجابی تے اردو ترجمے دا کلام ایتھے شائع کرن لئی بہت شکریہ

 

بہت شکریہ ساگراج کی ترجمہ کا

:a180: :a165: آپ تو کمال کرتے ھیں ویسے کبھی آپ نےَ سوچا نہیں‌کسی پنجابی شاعری کا باقاعدہ ترجمہ کریں اور شائع کروائیں

 

لوکی آپے تے پنجابی دی دو سطراں لخن واسطے محنت نئیں کردے
تے دوجیاں نوں ‌پنجابی شاعری دی کتاباں دا مشورہ دیون دی فکراں‌ ؟؟؟

واہ جی واہ

 

السلام علیکم ۔
ساڈی اردو کے اک صارف پنل صاحب ، سرائیکی شاعری وچ جناب شاکر صاحب دا کافی کلام ارسال کردے رہے نئیں۔
شاکر صاحب واقعی درد ونڈن والے شاعر نیں۔

 

نعیم بھائی، عقرب منے، ہارون بھائی، اور خوشی سب دا بہوں شکریہ۔ شاکر صاحب واقعی بہوں ودیا شاعر نیں :mashallah: اونہاں دے اکثر اشعار دل دے بہوں قریب محسوس ہوندے نیں۔

خوشی تھوانوں ترجمہ پسند آیا۔ اس واسطے شکریہ۔ ویسے مینوں اس توں پہلاں ترجمہ کرن دا اتفاق نہیں ہویا۔ ایہہ تے دوستاں دی فرمائش سی تے کر دتا۔ باقاعدہ واسطے کدی سوچیا ہی نہیں۔ اور فیر پروفیشنل لیول تے کم کرن واسطے بہت وقت چاہی دا ہوندا اے۔

 

سجن تھی گئے قاصد خفا ہولے ہولے
توں ونج کہیں طرحاں آ منا ہولے ہولے

گیوں کیویں قاصد ولیں کیہڑے حالوں
میرے نیڑے آ بہہ ڈسا ہولے ہولے

تیرا رخ دسیندا اے خبر بھیڑی جا آیا ایں
سنا تاں سہی‌ پر سنا ہولے ہولے

زمانہ جو اہدا اے وفا نہ کریسیا
توں کنوں تاں چن دے کڈھا ہولے ہولے

توں آویں نہ آویں دلاسا تاں دے چا
اس دل کوں میں گھنساں رَہا ہولے ہولے

خبر دل کوں ہووے نہ تیرے ونجن دی
کھسک ونج توں ڈھولا ذرا ہولے ہولے

کرو بھج دھرک تے مسلمانو پکڑو
جو منہ کیتی ویندی حیا ہولے ہولے

ہٹک دے اس دل کو نہ جا جا تے تلکے
ادب عشق دا کجھ سکھا ہولے ہولے

اثر ہے دعا دا جو دکھ ٹل گئے شاکر
کرم کیتی آندا اے خدا ہولے ہولے


(شاکر)​

ترجمہ

اے قاصد میرا ساجن مجھ سے آہستہ آہستہ(وقت کے ساتھ) خفا ہو گیا ہے
تو جا اور کسی طرح اسے آہستہ آہستہ (پیار اور آرام کے ساتھ) منا کر لے آ

اے قاصد تو کس طرح گیا اور کس حال میں واپس آیا
میرے قریب آ کر بیٹھ اور مجھے سب کچھ آہستہ آہستہ(تسلی سے) بتا

تیرے چہرے سے معلوم ہوتا ہے کہ کوئی بری خبر ہی لے کر آئے ہو
سنا تو سہی پر سنانا ذرا آہستہ آہستہ (بری خبر ہمیشہ ٹھہر ٹھہر کر سنانی چاہیئے)

زمانہ کہتا ہے کہ یہ کبھی مجھ سے وفا نہیں کرے گا
تو کبھی یہ بات آہستہ آہستہ(موقع اور موڈ دیکھ کر) سے اپنے دوست کے کان سے بھی گزار دے کہ لوگ کیا کہہ رہے ہیں

تو نہیں آتا تو بے شک نہ آ لیکن کوئی دلاسا تو دے دے
میں آہستہ آہستہ سے دل کو بہلا لوں گا (بہل جائے گا دل بہلتے بہلتے)

دل کو تیرے جانے کی بالکل خبر نہیں ہونی چاہیئے
اے دوست تو آہستہ آہستہ(دبے پاؤں) یہاں سے کھسک جا (چلا جا) (کھسکنے کے ساتھ دبے پاؤں کا بڑا گہرا ربط ہے)

مسلمانو دوڑ دھوپ کرو اور اس کو پکڑو
جو حیا آہستہ آہستہ(وقت کے ساتھ) یہاں سے جا رہی ہے (غائب ہو رہی ہے)

اس دل کو ڈانٹ دے (جھڑک دے، منع کردے، سمجھا دے) نہ یہ جگہ جگہ پھسلے
آہستہ آہستہ اسے کچھ عشق کے آداب سکھا دے

شاکر یہ دعا کا اثر ہے جو دکھ ٹل گئے ہیں
اللہ تعالی اپنا کرم آہستہ آہستہ(دھیرے دھیرے ہر پل) کر رہا ہے ۔ الحمداللہ
:a191:

شاکر صاحب سرائیکی دے بہوں وڈے شاعر نیں۔ ایہناں دی غزلاں خالص سرائیکی لہجے وچ ہوندیاں نئیں۔ تے عام پنجابی بولن والے دوستاں واسطے سمجھنیاں ذرا مشکل ہوندیاں نیں۔ میں نے اس غزل وچ چند الفاظ نوں پنجابی لہجے وچ لکھیا اے تا سارے دوستاں نوں سمجھ آجاوے۔ گو کہ اس نال شاعری خراب ہوئی اے جس واسطے میں‌بہت معذرت خواہ ہاں۔ لیکن میری نیت صرف ایہہ ہے کہ اس خوبصورت غزل دا لطف سارے دوستاں تک پہنچے۔ فیر وی شاکر صاحب معذرت دے نال۔

 

بہت خوب بہت عمدہ :a165:
ترجمہ بہت خوب ھے

 

بھائی جان ایتھے ہی آں، اج کجھ کلام وی لکھن دی کوشش کراں گا، انشاءاللہ

خوشی بہوں شکریہ، پسند کرن دا

 

بھائی جان ایتھے ہی آں، اج کجھ کلام وی لکھن دی کوشش کراں گا، انشاءاللہ

خوشی بہوں شکریہ، پسند کرن دا
[/quote:ll07l4a3]

میں سمجھی تسی خوشی نوں "بہو" کہہ کے بلا رہے او :hpy:

 

اجاڑ کے گھر دا موج میلہ وفا دی بستی وسائی ودے ہاں
انا دا ترکہ لٹا پٹا کے تے سر کوں جاہ جاہ نوائی ودے ہاں

اے پیلے پٹکے تے مرلی سندھڑے بہانہ روزی دا ہے اصل وچ
سجن دے دیس اچ جگاویں ویس اچ نظر دا کشکول چائی ودے ہاں

ستم وی اوندا پچاونا ہا الاہما دینا وی جائز نہ ہا
غماں کوں سینے دے نال لا کے خوشی دی بکل ولئی ودے ہاں

حیاتی ناکام حسرتاں کوں دلاسے دیندیاں گزاری اکثر
نہ بلدی اے نہ وسمدی(بجھدی) اے جو ہجر دی دھونی دھکائی ودے ہاں

کدائیں پاگل، کدائیں جوگی، کدائیں منگتے، کدائیں شاکر
کسے دی خاطر اے زندگی کوں عجب تماشا بنائی ودے ہاں



(شاکر)​

ترجمہ

گھر کی ساری رونق اجاڑ کر ہم صرف وفا کی بستی بسائے پھر رہے ہیں
انا کا ترکہ لٹا پٹا کر اب جگہ جگہ سر جھکائے پھر رہے ہیں

یہ پیلے کپڑے، سندھی مرلی (سندھی جوگیوں کا خاص لباس) یہ بھیس تو دراصل روزی کمانے کا بہانہ ہے
سجن کے دیس میں‌، جوگیوں کے لباس میں، ہم نظر کا کشکول اٹھاے پھر رہے ہیں

اس کا ستم برداشت بھی کرنا تھا، اور شکایت کرنی بھی جائز نہ تھی
لہذا غموں کو سینے سے لگا کر بظاہر خوشی کا لبادہ اوڑھے پھر رہے ہیں

عمر کا اکثر حصہ ناکام حسرتوں کو دلاسے دیتے ہوئے گزارا
نہ جلتی ہے، نہ بجھتی ہے، یہ جو ہجر کی دھونی لگائے پھر رہے ہیں

کہیں پہ پاگل، کہیں پہ جوگی، کہیں پہ بھکاری، کہیں پہ شاکر
کسی کی خاطر زندگی کو عجب تماشا بنائے پھر رہے ہیں

شاکر صاحب سرائیکی دے بہوں وڈے شاعر نیں۔ ایہناں دی غزلاں خالص سرائیکی لہجے وچ ہوندیاں نئیں۔ تے عام پنجابی بولن والے دوستاں واسطے سمجھنیاں ذرا مشکل ہوندیاں نیں۔ میں نے اس غزل وچ چند الفاظ نوں پنجابی لہجے وچ لکھیا اے تا سارے دوستاں نوں سمجھ آجاوے۔ گو کہ اس نال شاعری خراب ہوئی اے جس واسطے میں‌بہت معذرت خواہ ہاں۔ لیکن میری نیت صرف ایہہ ہے کہ اس خوبصورت غزل دا لطف سارے دوستاں تک پہنچے۔ فیر وی شاکر صاحب معذرت دے نال۔

 

بھائی جان ایتھے ہی آں، اج کجھ کلام وی لکھن دی کوشش کراں گا، انشاءاللہ
خوشی بہوں شکریہ، پسند کرن دا
[/quote:1arotwso]
میں سمجھی تسی خوشی نوں "بہو" کہہ کے بلا رہے او :hpy:[/quote:1arotwso]
بہن جی خوشی ہن اینی چھوٹی وی نہیں اے :hpy:

 

تسی لکھدے ہی چنگا ھے اسی واسطے پسند اندا ھے اپو تسی کی کہا اک واری فیر سے کہیں

 

اساں ایس حیاتی دے دن سارے تیری یاد وچ ایویں گزار دتے
سر ہاڑ دی دھپ نے ساڑ دتا ہتھ پوہ دے پالے نے ٹھار دتے
کھیڑا اساں دہلیز دا چھڈیا نا بڑے رتاں نے ساڈے تے وار کیتے
سانوں پتا ہے تساں آونا کوئی نہیں تاہیوں بوہے اڈیک دے مار دتے[align=justify:2t19ii2t][/align:2t19ii2t]

 

شاعری تے بوہت چنگی اے۔ پر آخری مصرعے وچ بوہت مایوسی دا اظہار کردِتا اے شاعر نیں۔

 

نعیم بھائی
انجام ایہو ای ہوندا اے

 

عشق تے مشک کدے نہ چھپدے
تے چاھے لکھ چھپائیے

اکھاں لکھ جھکا کے چلئیے
پلا لکھ بچائیے

عشق ھے سچے رب دی رحمت
عشق تے کیوں شرمائیے

چڑھدے چن نے چڑھ کے رہنا
کانہوں پر دے پائیے

جگیا جگیا جگیا
کدے عشق چھپن نئیوں لگیا


دنیا دی اس بھیڑ دے اندر
جے کوئی اپنائیے

اپنے نوں خوش قسمت کہئیے
تے رب د ا شکر منائیے

دل بدلے دل ملے تا یارا
سودا چٹ چکائیے

امبر تے سورگ بسے
او دھرتی تے لے آئیے

جگیا جگیا جگیا
کدرے عشق چھپن نیوں لگیا

دنیا چار دناں سا میلہ
متھے ول نہ پائیے

کون بھلے کون مندے جگ وچ
سبھاں نال نبھائیے

جگیا جگیا جگیا
سانون قول اے سچا لگیا

پاہاں دی اس نگری اندر
کس دے عیب گنائیے

اپنے اندر جد جد تکئیے
اپنے توں شرمائیے

جگیا جگیا جگیا
سانوں قول اے سچا لگیا

 

واہ جی واہ ۔ خوشی جی ۔ تسی تے پنجابی دا وی بوہت ودھیا کلام بہیجیا اے۔
بوہت ودھیا جی بوہت ودھیا

 

اپنے اندر جد جد تکئیے
اپنے توں شرمائیے

جگیا جگیا جگیا
سانوں قول اے سچا لگیا
واہ خوشی بہوں چنگا کلام اے۔ بہت پسند آیا۔
بہوں شکریہ

 

مہربانی سب دی تے شکریہ

 

ساگراج پہائی دے پنڈ دے ناویں کُج شعر ۔۔۔

کل کُج بیٹھا سوچ رہیا ساں
گل اک گزرے ویلے دی
اپنے پنڈ دے پپلاں ہیٹھاں
چھوٹی عید دے میلے دی

میں جیہڑا مشہور ہاں ایناں
دل دے بھید لکاون وچ
غم دی تکھی چیخ نوں گُھٹ کے
اپروں ہسدا جاون وچ

اوس پرانے دن دے وچوں
کر کے یاد اک موقعے نوں‌
زور وی لا کے روک نئیں سکیا
اپنے دل دے ہوکے نوں‌

شاعر : نامعلوم​

 

دل دے تار وی ہوندے نیں میں تے سنیا سی کی دل چ خون بھریا ہوندا اے