پنجابی شاعری

نہ چاہت دے جذبات الگ ، نہ زندگی دے کلیات الگ
نہ ہنجواں دی برسات الگ، نہ خوشیاں دے لمحات الگ
نہ مستقبل دے خواب الگ،نہ ماضی دے فقرات الگ
نہ سوز الگ نہ ساز الگ، نہ پیار بھرے نغمات الگ
نہ مذہب الگ نہ دھرم الگ، نہ عاقب کائی گل بات الگ
بس اتنی گل توں پھٹ پے گئی،میری ذات الگ اوہندی ذات الگ​

 

“ربا سچیا“


ربا سچیا تو آکھیا سی
جا او بندیا جگ دا شاہ ہیں توں
ساڈیاں نعمتاں تیریاں دولتاں نیں
ساڈا نائب تے عالیجاہ ہیں توں
ایس لارےتے ٹور کد پچھیا ای
کی ایس نمانے تے بیتیاں نیں
کدی سار وی لئی او رب سائیاں
تیرےشاہ نال جگ کی کیتیاں نیں
کِتے دھونس پولیس سرکار دی اے
کِتے دھاندلی مال پٹوار دی اے
اینویں ہڈاں وچ کلپے جان میری
جیویں پاہی وچ کونج کرلاوندی اے
چنگا شاہ بنایا ای رب سائیاں
پَولے کھاندیاں وارنہ آوندی اے

مینوں شاہی نئیں چاہیدی رب میرے
میں تے عزت دا ٹکر منگناں ہاں
مینوں تاہنگ نئیں محلاں ماڑیاں دی
میں تے جیویں دی نکر منگنا ہاں
میری منیں تے تیریاں میں مناں
تیری سونہہ جے اک وی گل موڑاں
جے ایہہ مانگ نئیں پجدی تیں ربا
فیر میں جاواں تے رب کوئی ہور لوڑاں



(فیض احمد فیض)​

 

بہوں چنگا لخیا وے :a180:

 

ہارون پائی بہوں چنگا لکھیا اے تساں نے۔

لو فیر ایک دوھڑا میں‌وی لکھنا واں

دلا نت ملاقات دے چسکے چائینداایں ڈاھڈی لگدیاں اودر لائی ہی
ہلے دو دن سارے گزرے ہن ہنے بانہہ کیوں سر تے آئی ہی
ناہیں‌منت حیات غریب دی مندا کدھ مار کے سائیاں ڈاھی ہی
ہن مینوں کیوں آہندایں سجن منا دے جھل سینے سامنے آئی ای​

 

کس دا دوش سی کس دا نیٔیں سی
اے گلاں ہن کرن دیاں نیًیں
ویلھے لنگھ گۓ توبہ والے
راتاں ہوکے بھرن دیاں نیٔیں

کجھ انج وی راہواں اوکھیاں سن
کجھ گل وچ غم دا طوق وی سی
کجھ شہر دے لوک وی ظالم سن
کجھ سانوں مرن دا شوق وی سی

 

عشق دی ہستی مستی یار مٹا دے وے
اگ عشق دی دلتی تو ہی جلا دے وے
اُوکھے پینڈے لمبیا ں راواں عشق دی یاں
سجناں با جوں ذات سوغاتاں عشق دی یاں
وکھری قُلی دن تے راتاں عشق دی یاں
چوداں طبقاں اندر تھاواں عشق دی یاں
اُوکھے پینڈے لمبیا ں راواں عشق دی یاں

 

رب جھوٹ نہ بلوائے تے سچی ہڈ بیتی لگدی اے :yes:

 

تن ورتی دسن دے قابل نہیں گل گل تے ورق بھری ویسن
جے میں ساریاں سچیاں کھول کے دسیاں ایتھوں لگدے سجن اٹھی ویسن
کجھ نقصان نہیں ہونا غیراں دا بے جرم غریب نپی ویسن
جہیڑے غیراں جرم منیر پئے کیتے سارے میرے نام لکھی ویسن​

ترجمہ:

جو میرے ساتھ ہوا وہ بتانے کے قابل نہیں ہے کیونکہ ایک ایک بات پر صفحات بھر جائیں گے۔
اور اگر میں نے سارے سچھ کھول کر بیان کر دیئے تو کئی پیارے سجن یہاں سے ناراض ہو کر اٹھ جائیں گے۔
غیروں کا تو کچھ نقصان نہیں ہونا، الٹا بے جرم غریبوں کو مجرم بنا دیا جائے گا۔
اور جو جرم اب تک دشمنوں نے کئے ہیں وہ بھی سارے منیر کے نام لکھ دئے جائیں گے۔

:a191:

 

ساڈی قوم تے چاپلوسی۔

[glow=red:2x51p8h8]اج کیہ پکائیے؟[/glow:2x51p8h8]

چوہدری: اَج کیہِ پکائیے دس تیرا کیہِ خیال اے
رحماں: میں کیہِ خیال دساں میری کیہِ مجال اے
چوہدری: رحمیاں چل اَج فیر چسکے ای لا لئیے
لبَھ جان چنگیاں تے بھنڈیاں پکا لئیے

رحماں: واہ واتُساں بُجھیاں نیں دلا دیاں چوریاں
میرا وی ایہہ دل سی پکائیے اج توریاں
لُونواں والی بھِنڈی ہووے پوٹا پوٹا لمی ہووے
ہولی تو کچُور ہووے سوہنی ہووے کولی ہووے
وچ ہووے بکرے دے پُٹھ دیاں بوٹیاں
نال ہون چھنڈیاں تندورر دیاں روٹیاں
مکھنے دا پیڑا ہووے لسی دا پیالہ
بھِنڈیاں دے نخرے تے گرم مصالحہ ہووے

بھنڈیاں بنانا وی تو کوئی کوئی جاندا
رنھناں پکانا وی تےکوئی کوئی جاندا
اُٹھاں فیر چوہدری پھڑاں میں تیاریاں
بھنڈیاں بناواں اج رج کے کراریاں

چوہدری: رحمیاں ہزار ہون مزیدار بھنڈیاں
ہوندیاں نے کُجھ ذرا لیس دار بھِنڈیاں
رحماں: دفع کرو چوہدری جی سبزیاں دی تھوڑ اے
سانوں ایہہ لسُوڑیاں پکان دی کی لوڑ اے
بندہ کاہنوں بھنِڈیاں دی لیس دی ہواڑ لَئے
ایہدے نالوں پَولی دی سریش بھانویں چاہڑلَئے

چوہدری : فیر کیہ خیال اے تیرا جھڑی نہ منا لَئیے
جے تو آکھیں رحمیاں کریلے نہ پکا لئَیے
رحماں: ریس اے کوئی چوہدری جی آپ دے خیال دی
جمی اے کوئی سبزی کریلیاں دے نال دی
ڈِ ھڈ وچ اِنج جویں لو لگ پئی اے
تساں گل کیتی اے تے رال واگ پئی اے
سچ پچھو چوہدری جی ایہو میری را اے
مینوں وی چروکناں کریلیاں دا چاء اے

چوہدری جی ہووے جے کریلا چنگا پلیاں
وچ ہووے قیمہ اُتے دھاگہ ہووے ولیا
گنڈھیاں ٹماٹراں دے نال ہووے تُنیاں
فیر ہووے گھر دے گھہیو وچ بھُنیا
فیر کوئی چوہدری جی اُوس دا سواد اے
پُر وی پکایا سی تُساں نوں یاد اے

چوہدری : ہوربیبا مینوں ایہدی مینوں ہر گل بھاؤندی
رحمیاں کریلیاں وچ کوڑ ذرا ہوندی اے
رحماں: دفع کرو زہر تے چریتا مینوں لگدا ئے
نِم تے دھریک دا بھراں مینوں لگدائے

پلے پلے دنداں جیِبھ پئی سکدی
کھا مر لئی تے تریہہ نیں مکدی
تُمے دیاں گولیا کریلیاں تو پھکیاں
اینہاں نالوں چاہڑ لو کونین دیاں ٹکیاں

چوہدری: رحمیاں فیر انج کر تُوں کوئی راء دے
پُچھیں تے بتاؤنواں دا وی اپنا سواد اے

رحماں: رب تہاڈا بھلا کرے کِڈی سوہنی گل اے
ایہو جیئے ذائقے والا ہور کہیڑا پھل اے
کالے کالے لشکدے تے گول مول چاہڑ لو
چوہدری جی لون تے وتاؤں چًول چاہڑ لوں

چوہدری: رحمیاں پکانے نوں تے جی بڑ کردائے
بُھٹیاں دی گرمی تو جی ذرا ڈر دائے
رحماں: سچ اے جی چوہدری جی ڈھڈ کاہنوں بالنا
کھان والی چیز اے کوئی وینگناں دا سالنا

بھٹھیاں دے ڈک وچ سُٹنے ضرور نے
کاہنوں پَے بھخائے ، ساڈے ڈھڈ کوئی تندور نیں

دفع کروبھٹھیاں نوں بَھٹھے کاہنوں ساڑیئے
حبشیاں نوں چوہدری جی گھر کاہنوں واڑئیے
کالیاں دے نال کاہنوں مارئیے اُڈاریاں
ساڈیاں تےہیں امریکہ نال یاریاں

چوھدری : وَدھ وَدھ بولناایں ایویں بڑبولیا
سبزیاں توں جا تُوں سیاستاں نوں پھولیا
دوجے دی وی سُن کجھ دوجے نوں وی کہن دے
حکومتاں دی گل توں حکومتاں تے رہن دے
چنگا فیر بُجھ میرا کی خیال اے ؟
رحماں: بُجھ لئی چوہدری جی چھولیاں دی دال ایں

انور مسعود۔

 

پنجابی پڑھنا بہت مشکل کام ھے اور پڑھے بنا دادا دینا بھی نامناسب بات ھےکیا کروں اب

 

شکریہ شکریہ۔

 

ایدا سوکھا حل اے وے کہ تسی ھارون لالہ دی شگردی اختیار کر لؤ۔ یا تے توانوں پنجابی پڑھنی آ جاوے گی یا ھارون پائی اوتھے ٹر جان گے جتھے دا پتہ پہلاں تواڈے کولوں منگدے پئے سی۔ (اگر یہ بھی سمجھ میں نہ آیا ہو تو ھارون بھائی سے ترجمہ کروا لیں، پہلے سبق کے طور پر) :suno:

 

:rona: :rona: :rona: :rona:

 

جے خالی پڑن اِچ اوکھی لگدی جے تے ایتھے سُن لؤ: http://www.urdulife.com/mushaira/poet.c ... war_masood

 

تو پاک خدا دی چاہ ورگا
ساڈےپنڈ نوں جاندے راہ ورگا
تینوں بھلاں وی تے کِنج سجناں
توں آندے جاندے ساہ ورگا​

 

واپ ساگراج بھرا کمال کر چھوڑیا وے ۔ ایہہ قطعہ نعیم بھرا دے ناں کر چھوڑو [/quote:2tmomj6o]
:yes:
:flor:

 

اوئے ہوئے، بلے بلے
:happy:

 

پنڈ کے بوہڑ تھلے ہم عشق لڑایا کرتے تھے
وہ پانڈے مانجا کر تی تھی ہم مج نہوایا کرتے تھے

وہ ہر کام میں اگے تھی ہم ہر کام میں پھاڈی تھے
وہ سبق مکا کے بہہ جاتی تھی ہم پنسل گھڑیا کرتے تھے

جدوں میری بے بے اس کے گھر رشتہ لین گئی
وہ کالج جایا کرتی تھی ہم درس میں پڑھیا کرتے تھے

گرمیوں میں سِکھر دوپہری ہم بیری پہ چڑہیا کرتے تھے
منہ سج پڑولا ہوتا تھا جب ڈیموں لڑیا کرتے تھے

پنڈکے چھپڑکنڈے جب وہ مینوں ملنے آتی تھی
شیدا، گاما، فضلو، طیفا مفت میں‌سڑیا کرتے تھے۔

انور مسعود۔​

 

اس کا ترجمہ بھی لکھیں

 

بی بی تسی پنجابی چوپال اِچ آئی کادے لئی او، توانوں آکھیا اے ھرون پائی دی شگردی کر لؤ، کیہ پتہ کج سکھ اِی جاؤ۔

(جسٹ کڈنگ ) :hasna:

 

آپ اکیلے یہاں گھبرا رھے ھوں گے اس لئے آپ کا ساتھ دینے پنجابی پڑھنا مشکل ھے جناب ھور کویی گل نیی

 

ہائے اللہ آپ نے بات ہی ایسی کر دی ہے کہ اب شکریہ کہنے کے علاوہ اور کیا کِیا جا سکتا ہے :hands: