پنجابی شاعری

بہت شکریہ آپ سب کا

 

ساڈی یاری نبھنی اوکھی
او اتھری تے میں منہ زور
او اپنی مرضی دا مالک تے میں ٹرنی اپنی ٹور
اکٹھیاں کدھرے بے نئیں سکدے
ایہہ گل وکھری اک دوجے بن رہ نئیں سکدے

 

واہہہہہہہہہہہہہہہہہہ بہت ہی خوب

 

واہ شام جی چنگے شعر سنائے جے ودھیا

 

واہہہہہہہہہہہہ بہت خوب

 

میرا خیال اے شاعر نے اپنی گھوڑی بارے ایہہ شعر کہے نیں

 

شام جی بہت دوھیا

 

تھارے پاس نہ مارے پاس
وا تھا چند ستارے پاس
ہر کوئی اپنے گھر ماں خوش
اپنے اپنے پیارے پاس
میں اور وہ ہیں دونوں اُسراں
جِسراں چند ستارے پاس
لوکاں کی نظراں سے بچ کے
کھڑی تھی دور چبارے پاس
جسنے کس نے آ کے کر دیں
ماریاں باتاں تھارے پاس
سوہنا پُھل مسکتے دیکھا
مَنے مٹی گارے پاس
ایک نگینہ تھا انمُلا
وا بھی اک بنجارے پاس
حسن رہے گی اسکی خوشبو
ساری عمراں مارے پاس
(حسن رضوی)​

 

عجب دن نیں عجب راتاں
نہ گلشناں وِچ گلاب مہکن
نہ اذن دیوے حضوریاں دے
نہ حکم لاوے اوہ دوریاں دے​

 

بوہت ودھیا :a165:

 

واہ بہت ہی چنگے بےلگام جی تسی

 

شکریہ عادل نزیر جی :happy:

 

تیرے بِن کیوں آؤندا اے ساون
آپوں وی روندا اے
تے مینوںں وی رواندا اے ​

 

بت چنگے بےلگام جی

 

بےباک بھائ بہت دوھیا :a180: :a165:

 

مہرابی حسن رضا جی ۔۔۔۔ :flor:

 

جِتھے ہے اِکو ذات حق دی اے
میری ذات کوئی نئیں تے صفات کوئی نئیں
بھلا خاک نمانی نے بولنا کی
جے نا یار بولے ہوندی بات کوئی نئیں
باقی یار میرا ، میں تے ہاں فانی
میری ہور ایس توں کرامات کوئی نئیں
تینوں فیر دیوانیا کی دَساں
میری صفت کی اے جِدی ذات کوئی نئیں ​

 

اے دنیا محل سراں دی اے، تے مسافراں بیٹھ کھلو جانا
واری واری اے ساریاں کوچ کرنا، آئی وار ناں کسے اٹکو جانا
میرے ویہندیاں ویہندیاں کئی هو گئے تے میں کنیاں دے ویہندیاں هو جاناں
دامن شال دوشالے لیراں والیاں نے ، سبھناں خاک وچ سمو جانا​

 

بہت خوب جی

 

بےباک پہائی جی ۔ تسی بوہت ودھیا شاعری ایتھے لِخی اے۔
تہاڈا بوہت بوہت شکریہ ۔

 

بےباک پائی بہت دوھیا :flor:

 

کج گلاں کر کج خبراں دے
حرفاں نوں زیراں زبراں دے

ہن مرنا پیندا اے عزتاں لئی
ہن لوک پجاری قبراں دے

کج سوہل طبیعت سی ا پنی
کج وس پے گئے متکبراں دے

ایہہ کارے شینہہ جواناں دے
ایہہ پینڈے شیراں ببراں دے

تے کدوں رحیم نوں ‌آئے سن
کم بےظرفاں ، بے صبراں دے

 

واہ جی واہ

 

شکریہ مہربانی بڑی نوازش ، شامی جی

 

فیرتے چنگی گل ای ہوئے گی

 

انج دیاں گلاں کردے اور ایسے واسطے پنجابی چوپال وچ کوئی ورڈا نئیں‌