پنجابی شاعری

بزم خیال
بؤ اچھے

 

ایس توں پہلاں کے میں تعریف کراں مینوں اے تے دسو اے خیال تواڈا اپنا اے کہ کسے ہور دا ،

 

ہارون جی میں اوہناں نوں پچھیا سی تے اوہدی کوئی وجہ ھے گی تسی اوہناں‌تو پچھ کے دس ذرا

 

اوہ وی خوب دیہاڑے سن



اوہ وی خوب دیہاڑے سن
بھکھ لگدی سی
منگ لیندے ساں
مل جاندا سی
کھا لیندے ساں
نئیں‌سی ملدا
تے رو پیندے ساں
روندے روندے سوں رہندے ساں

ایہہ وی خوب دیہاڑے نیں
بھکھ لگدی اے
منگ نئیں‌سکدے
مل دا اے تے
کھا نئیں‌سکدے
نئیں مل دا تے
رو نئیں سکدے
نہ روئیے تے سوں نئیں‌سکدے

منو بھائی

 

کرتب

لہندے لتاں کدی نہ ہوون
چڑھدے کنڈ نہ کیتی جاوے
اکھیاں میٹ ایمان لیائے
ویخ کے زہر نہ پیتی جاوے

کھبے پاسے دل دی دولت
سجے ہتھ سلاماں جوگے
دونویں ہتھ سلامت لے کے
کیہڑا چور مسیتی جاوے

گونگے ڈورے بتاں اگے
کہیڑا دل دی کنڈی کھولے
انہیاں لوکاں وچ کھلو کے
کون نمازاں نیتی جاوے

ساڈے دکھ کا دارو لوکی
ساڈے سکھ دے ویری لوکاں
جیہڑے زخم ادھیڑے، ویلا
مار تروپے سیتی جاوے

اکناں جھنڈے لہو وچ ڈوبے
اکناں بانہہ تے ناں اکھنائے
اکناں پتھر پیٹ تے بنھے
اکناں قبر سرہانے لائے

جیہڑے مر گئے اونہاں کولوں
زندہ رہن دے کرتب سیکھیئے
یاں فیر بیٹھ کے اک دوجے دی
موت دے غم وچ نظماں لکھیئے​

 

بوہت شکریہ ہارون جی

 

ودھیا تے کمال دی وڈیو اے

 

ہارون بھائی اچھی شاعری ہے

 

ہارون پاہی بوت ودھیا

 

بہت ودھیا جی

 

کج گلاں کر کج خبراں دے
حرفاں نوں زیراں زبراں دے

ہن مرنا پیندا اے عزتاں لئی
ہن لوک پجاری قبراں دے

کج سوہل طبیعت سی اپنی
کج وس پے گئے متکبراں دے

ایہہ کارے شینہہ جواناں دے
ایہہ پینڈے شراں ببراں دے

تے کدوں رحیم نوں‌آئے سن
کم بے ظرفاں بے صبراں دے

 

بوت ودھیا خوشی g

 

ہارون پائی تے حسن جی بوہت شکریہ مہربانی

 

بہت اچھا انتخاب ہے خوشی جی

 

جعلی پیروں کی نظر

میری ان بن ہو گئی ویراں نال
مینوں کم پے گیا پیراں نال
میں کر اعتبار زمانے تے
ٹر گیا اوہدے پیر خانے تے
اوچی دینی سلام کہیا
بابے نے مینوں پچھان لیا
بابا کہندا بچہ اگے آ
میرے ہتھاں دے وچ ہتھ پھڑا
میرا ویکھ کے نکلیا ہا سا جی
میں بہہ گیا ہوکواسا جی
اوتھے وچ پنڈھارے چاء سی
بابے دا ناں ؛ پسٹل شاہ ؛ سی
وچوں بولی فیر اک مائی جی
میں دوروں چل کے آئی جی
ایتھوں پائے فیض لکھ جی
تہاڈی ہرنی ورگی اکھ جی
تہاڈی شیراں ورگی چال جی
تہاڈے ریشم ورگے وال جی
میرے کول اے اک ہی بال جی
میں لے کے آئی آں نال جی
اک پتر ویڑےتھوڑا اے
میں لینا تہاڈے کو لوں جوڑا اے
اے کم کر دیو ساڈا جی
میلے تے بکرا تہاڈا جی
پیر صاحب۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
میں سن لئی تیری گل بچہ
اج جاو آنا کل بچہ
عورت۔۔۔۔۔۔۔۔
میں آئی بیٹھی آں پیر جی
پکا کی لیا ئی آں میٹھی کھیر جی
جنہے رانجھا لیا جی تہاڈے تو
میں اوہو جیہی اک ہیر جی
پھسی وچ شکنجے جان میری
ہالے رہندی اک ننان میری
کوئی کرو تعویز یا گنڈا جی
میری سس دا کڈھ دیو کنڈا جی
کوئی کرو منتر ڈا ڈھا جی
میں پانی بھراں گی تہا ڈا جی
پیڑصاحب۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
گل سن لی تیری ساری اے
کل آونا
اج بندیاں دی واری ا ے
اوتھوں منڈا فیر یک بولیا
اونے بھید جو دل دا کھولیا
کہندا سنو میری پکار جی
مینوں سچا ہو گیا پیار جی
تہانوں لوکی کہن سرکار جی
میری کشتی لاو پار جی
اودا پتا ٹھکانہ تھاں دسدا واں
اوہدا نالے اوہدی ماں دا ناں دسدا واں
جے وعدہ کرو تے تاں دسدا واں
او ندی پور دے رہن والی
او پی سی او تے بین والی
گل کیتی رب سپرد اے جی
اودی ماں نہادی مردے جی
مینوں ایسے گل دا پالا اے
اوہدا ابا وی کردا کالا(کالا علم) اے
میرے بچن دا دس دیو راہ جی
اوہدے ابے دا ناں ۔ پسٹل شاہ جی
میرا حل کرو اے پرچہ جی
میلے تے کراں گا لما خرچہ جی
گل سن کے بابا کہن لگا

اینوں پھڑ لو بچہ جاوے ناں
گل کسے نوں ہور سناوے ناں
اینہے گل کیتی بھلا کی جے
جی دا ناں لیندا میری دھی جی

مینوں لوکاں کیتا سرکار جے
میں ندی پور دا کمہار جے

 

جعلی پیروں کی نظر

میری ان بن ہو گئی ویراں نال
مینوں کم پے گیا پیراں نال
میں کر اعتبار زمانے تے
ٹر گیا اوہدے پیر خانے تے
اوچی دینی سلام کہیا
بابے نے مینوں پچھان لیا
بابا کہندا بچہ اگے آ
میرے ہتھاں دے وچ ہتھ پھڑا
میرا ویکھ کے نکلیا ہا سا جی
میں بہہ گیا ہوکواسا جی
اوتھے وچ پنڈھارے چاء سی
بابے دا ناں ؛ پسٹل شاہ ؛ سی
وچوں بولی فیر اک مائی جی
میں دوروں چل کے آئی جی
ایتھوں پائے فیض لکھ جی
تہاڈی ہرنی ورگی اکھ جی
تہاڈی شیراں ورگی چال جی
تہاڈے ریشم ورگے وال جی
میرے کول اے اک ہی بال جی
میں لے کے آئی آں نال جی
اک پتر ویڑےتھوڑا اے
میں لینا تہاڈے کو لوں جوڑا اے
اے کم کر دیو ساڈا جی
میلے تے بکرا تہاڈا جی
پیر صاحب۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
میں سن لئی تیری گل بچہ
اج جاو آنا کل بچہ
عورت۔۔۔۔۔۔۔۔
میں آئی بیٹھی آں پیر جی
پکا کی لیا ئی آں میٹھی کھیر جی
جنہے رانجھا لیا جی تہاڈے تو
میں اوہو جیہی اک ہیر جی
پھسی وچ شکنجے جان میری
ہالے رہندی اک ننان میری
کوئی کرو تعویز یا گنڈا جی
میری سس دا کڈھ دیو کنڈا جی
کوئی کرو منتر ڈا ڈھا جی
میں پانی بھراں گی تہا ڈا جی
پیڑصاحب۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
گل سن لی تیری ساری اے
کل آونا
اج بندیاں دی واری ا ے
اوتھوں منڈا فیر یک بولیا
اونے بھید جو دل دا کھولیا
کہندا سنو میری پکار جی
مینوں سچا ہو گیا پیار جی
تہانوں لوکی کہن سرکار جی
میری کشتی لاو پار جی
اودا پتا ٹھکانہ تھاں دسدا واں
اوہدا نالے اوہدی ماں دا ناں دسدا واں
جے وعدہ کرو تے تاں دسدا واں
او ندی پور دے رہن والی
او پی سی او تے بین والی
گل کیتی رب سپرد اے جی
اودی ماں نہادی مردے جی
مینوں ایسے گل دا پالا اے
اوہدا ابا وی کردا کالا(کالا علم) اے
میرے بچن دا دس دیو راہ جی
اوہدے ابے دا ناں ۔ پسٹل شاہ جی
میرا حل کرو اے پرچہ جی
میلے تے کراں گا لما خرچہ جی
گل سن کے بابا کہن لگا

اینوں پھڑ لو بچہ جاوے ناں
گل کسے نوں ہور سناوے ناں
اینہے گل کیتی بھلا کی جے
جی دا ناں لیندا میری دھی جی

مینوں لوکاں کیتا سرکار جے
میں ندی پور دا کمہار جے

 

بوہت شکریہ چشتی جی

 

خوب چشتی جی ودھیا

 

منور بھائی ودھیا :computer:

 

جواب: پنجابی شاعری

کج اونج وی راواں اوکھیاں سی
کج شہر دے لوگ وی ظالم سی
کج گل وچ غم دا طوق وی سی
کج مینوں‌مرن دا شوق وی سی