مینوں اوس نال موہ ہون لگیا سی۔ میں اوس دے نیڑے ہوندی گئی ساں۔ کوئی شے ہے سی جیہنے مینوں اوس نال نرڑ کے رکھ تا۔ کیہڑی شے سی اوہ ؟ محبت ؟ نہیں ! ایہہ تاں بُہت بعد دی گل اے اودوں تے اوس نال سانجھ بنی نوں اک چر ہوگیا سی۔ یاں پھر ترسیواں ؟ نہیں ! جیہنوں اوہ آپ قبول نہیں کردا اوہ سانجھ دا سبب کیویں ہو سکدا اے۔ آ جا کے پھر اک شے ای رہ جاندی اے تے اوہ اے میری کنسو دی عادت، گھوکھن دی میری سدھر۔ ہاں ! جے گوہ کراں تے پوند میری ایہی سدھر سی جو مینوں اوس دے نیڑے لے گئی۔ میری سہیلی دا بھرا سی اوہ جوت ہین منا کھا، پر سوہنا جوان۔ اودوں میں پہلی وار اپنی سہیلی دے گھر گئی ساں۔ جتھے اسیں بیٹھیاں سی اوتھے نالدے کمرے وچوں موسیقی دی آواز آ رہی سی۔ سی ڈی پلئیر تے کوئی کلاسیکل فلمی گاؤن چل رہیا سی۔ مینوں ایہہ کُجھ وکھرا جیہا لگیا اپنے کاواں رولی والے گاؤناں توں۔ "کون اے اودھر ؟"میں اپنی سہیلی توں پُچھیا۔ دراصل جدوں کوئی دُوجیاں نالوں کجھ وکھرا کردا اے تاں مینوں اوس کھریویں دی نینہہ جانن دی تانگھ ہون لگدی اے۔ "ویرا اے میرا۔"میری سہیلی نے دسیا۔ "اوس دی میوزک لائبریری ویکھ سکدی آں؟"میں کہیا میری سدھر بھرا اوہدے نوں ویکھن دی وی سی۔ میری سہیلی مینوں اوہدے کمرے وچ لے گئی۔ ڈھیر سی ڈیز پئیاں سن۔ میں تاں من گئی اوس دے کن رس ہون نوں۔ پھر مینوں پتہ لگیا اوس دے خوبصورت چہرے تے پھب رہی کالے شیشیاں والی عینک دے پچھے شیشیاں ورگا ای ہنیر اے ۔ "وڈے تاپ نال ایہدی رُشنائی ماری گئی سی دُدھ وریسے ای۔"میری سہیلی اوس دی بھین نے مینوں دسیا۔ مینوں اوس دے اُتے رحم آؤن لگا۔ "کنج گُزرے گا ایہدا جیون؟"میں سوچیا۔ تے اوہدی میوزک کولیکشن دی تعریف دے نال ہرکھ وی کیتا اوہدیاں اکھیاں ولوں جو تے اوس نوں بہت برا لگیا۔ تے ایسے بُرا لگن توں مینوں اوس وچ دلچسپی جیہی ہو گئی۔ اوہ عام انساناں نالوں وکھرا ہون پاروں کیویں محسوس کردا اے ،ا یس جگ بارے ؟ اپنے دوالے پسرے جیون بارے ؟ ایہہ ٹوہ مینوں اوہدے نیڑے لے گئی ۔ میرا آؤن جان اوہناں ول ودھ گیا تے پھر اسیں گھروں باہر وی ملن لگ پئے ۔ ماں میری حیران ہوئے کہ اوہناں دی سوہنی سنگھی دھی اک مناکھے پچھے پھاوا ہوئی پھر دی اے۔ ساڈے تے اوہناں دے بلاک وچ کوئی بہت فاصلہ نہیں ۔ ہاں ! اک لاہم تے ضرور نیں اوہ پر دوناں بلاکاں دا پارک سانجھا اے ساڈا، ایسے پارک وچ ای ملدے سی اسیں۔ ڈھیر گلاں ہونیاں ساڈے وچ دُنیا جہان دیاں ، تے میں اوہی اوہنوں گھوکھدے رہنا۔ اک چیز جو میں اوس وچوں لبھی ایہہ سی پئی اوہ اپنے آل دوالے توں وکھرا ہو کے وی وکھرا نہیں۔ اک بھرپور قسم دا جیون جی رہیا سی اوہ زندگی تے ایہدے نال جُڑے سُکھ سواد دی اُتنی ای لوچا اوہنوں اے جتنی سانوں عام انساناں نوں۔ اوہ سماج نوں اپنے اُونے ہون دا پتہ نہیں سی لگن دیندا۔ وست نوں نہ سہی اوس دے ست نوں جاندا سی اوہ ۔ گُڑ شکر دی صورت بھلے ای اوس توں لُکی ہوئے پر اوہدی مٹھاس توں اوہ واقف سی ۔ اوہ کہندا کہ سورج دی لوء کیہ اے میں نہیں جاندا پر سیتل رُت وچ ایہدی تپش دا آنند متھوں بھُلیا نہیں۔ تھاواں دے چہرے مُہرے میرے تے واضح نہ سہی راہواں دے نقشے چت چیتے و چ محفوظ نیں۔ میں اک پارٹی وچ گئی اوہ وی موجود سی اوتھے۔ میں اوہدے پہراوے دی تعریف کیتی تے دسیا پئی اج اوہ بُہت خوبصورت لگ رہیا اے۔ "واقعی؟"اوہنے مسکرا کے کہیا ۔ "ہاں۔"میں آکھیا۔ تے پھر جُوس دا گلاس اوہدے ہتھ وچ دیندے ہوئے کہیا ، "ایہہ فیروزی رنگ دا سُوٹ بُہت سجدا اے تینوں۔ "اوہ مسکرایا ، من میرے وچ آیا بئی ایہنوں کیہ پتہ ایہہ فیروزی کیہ ہوندا اے تے ہرا پیلا کیہ اے۔ اوس لئی تاں سارے رنگ دی اک ہوئے پر نہیں ایہہ سوچ غلط سی میری۔ بودھ ہے اوہنوں ۔ اوس دے پہراوے وچ رنگاں دی چون اوہدے من وچ موجود رنگاں دے فرق دی دس پاؤندی سی۔ میں تاں مندی سی اوس دی رنگ آہنگ دی سُوجھ نوں۔ اک دن پارک وچ پھُلاں تے رنگاں دی گھل چھڑ پئی۔ اوس دسیا اوہ پھُلاں دی خشبو توں اوہناں دا ناں جان جاندا اے بھاویں اوہنے اوس پھُل نوں ڈٹھا نہیں ہوندا۔ "توں کیہڑے رنگ دے کپڑے پائے ہوئے نیں اج ؟"، اوہنے مینوں پُچھ لیا۔ "تینوں کیہ ، توں کیہڑے ویکھ لینے نیں"، میں چوٹ کیتی۔ "میں بھاویں نہیں ویکھدا پر لوک تاں ویکھدے نیں پئے "، اوس کہیا تے میں اوہدی سوچ تے ہس پئی۔ اک دن اسیں پارک وچ ای بیٹھے ہوئے ساں۔ نکی کنی دا مینہہ ورھ کے ہٹیا سی تے ہُن عطر بھنی واء وگ رہی سی۔ "خاب وی آوندی نیں تینوں ؟"میں اوہنوں پُچھیا۔ "ہاں !پر اج کل صرف تیرے ای "، اوہنے مسکراؤندیاں کہیا۔ "کنجِ دی آں میں؟"میں اوہنوں سوال کیتا۔ "بہت سُندر "، اوہدا جواب سی۔ "ایہہ یقین نال کیویں آکھ سکدا ایں توں؟"میں پُچھیا۔ "میں بندے دے اندر جھات پا کے ویکھ لیندا ہاںـ"، اوہنے دسیا۔ میں سمجھدی سی ایہہ تاں بال پن توں ای منا کھا اے ایہنوں سُفنے کِنج آسکدے نیں۔ "سُفنے وِچ کیویں پچھان لیندا ایں مینوں؟"میں پِھر پُچھیا۔ "تیری اواز توں"، اوہنے کہیا۔ تے پِھر دسن لگا اوہدے اچیت وِچ اوازاں دے وکھریویں نال بندیاں دی الگ الگ پچھان تے سیہان موجود اے۔ "پر......میں تاں"........میں ادھورانی گل کیتی۔ "کیہ؟"اوہنے جاننا چاہیا۔ "پر میں تاں کوئی سوہنی نہیں، کوجھی آں"، میں اینویں ای جُھوٹھ بولیا۔ "نہیں!" اوہنے ذرا ٹھہر کے کہیا جیویں ایہہ اوہدی کلپنا دے اُلت ہو گیا ہووے۔ "سچیں، نالے لنگاء وی اے میری اِک لت وچ، پولیو صدقہ۔"مینوں اج شرارت سُجھ رہی سی۔ "اچھا، پرتوں پہلے کدی نہیں دسیاـ"، آکھ کے اوہ چُپ جیہا کر گیا۔ "اینویں ای لُکاؤندی رہی آں"، میں مسکرائی تے مسکریویں دا اوہنوں کیہڑا پتہ لگدا سی۔ نِکی نِکی پُھوہر پِھر لتھ آئی سی، شام وی ہو چلی سی نالے۔ "آچلیے"، میں اوہنوں کہیا، "تیرے گھر اُتار دیاں گی تینوں۔ " "توں جا، ڈرائیور لین آجائے گا مینوں"، اوہنے کہیا تے میں اُٹھ آئی پِھر کُجھ دِناں بعد اوہنوں اوہدے گھروں لین گئی کہ آ دوویں پارک چلیے پر اوہنے دسیا کہ اج پارک جان دا اوہدا کوئی ارادہ نہیں۔ "میں تے پارک جا رہی آںـ"، اوہنوں سُنا کے میں مُڑ آئی۔ پارک دے داخلی دروازے توں تھوڑا اگے جا کے میں سِدھے ہتھ پہلے بینچ تے بیٹھی ہوئی سی۔ ایس بینچ کول بنی کیاری وِچ موتیے دے بُوٹے نیں اوہنوں ایہناں دی سُگندھ بُہت بھاندی اے تے مینوں ایہدے پُھل۔ اسیں جد وی پارک آؤندے گھم پِھر کے بیٹھدے ایتھے ای ساں۔ مینوں بیٹھی نوں اجے تھوڑا چِر ای ہویا سی کہ اوہناں دا ڈرائیور اوہنوں و پارک اگے اُتار گیا۔ اوہ میرے کول آؤن دی بجائے گیت توں کھبے ہتھ ولے ٹریک تے چلدا گُلاب دی کیاری کول اِک بینچ تے جا بیٹھا۔ اوہدا تاں پارک آؤن دا اج ارادہ نہیں سی، جے آیا اے تاں اوہنوں میں دسیا سی پئی میں پارک وِچ ای ہوواں گی بُھل نہیں اوہ سکدا، معاملہ کیہ اے؟، میں سوچیں پے گئی تے مُڑ ساری ای سمجھ آگئی مینوں۔ "اوتر جانیِ،نیےِ، نِندی وی گئی ایں تے اِک انّھے مُورے ولوں۔ "میرے اندرو ہُوک اُٹھی۔ مِینہہ والے دِن دا کیتا مذاق مینوں مہنگا پے گیا سی۔ سارا ای موہ اُتر گیا میرا تے دل وِچ بدلے دی اگ بھڑک اُٹھی۔ مینوں کالج دی سہیلی صبا دا عمل رہ رہ کے چیتے آئے۔ اوہدے محلے دے اِک مُنڈے نے اوہنوں جد نِند یا سی تاں اوہنے محلے دے ای اِک ہور پہلے توں وی سوہنے مُنڈے نوں پھسا لیا تے اِنج پہلے نوں اوس ساڑیا۔ ایہہ ساڑا ای تے صبا دے سُہپن دا اعتراف سی۔ صبا تے اوہدا نواں بیلی پہلے نوں بڑا دُکھے۔ اوہ چاہوندی وی تے ایہی سی تے میں وی ہُن صبا ورگا ای چاہوندی آں۔ پر......میں ایہہ سبھ کر کے دکھاواں کیہنوں، اوہنوں، جیہدی ساڈے دُھر اندر تیک تے جھات ہے پر باہر اُکّا ای نہیں۔
