پیر فضل حسین فضل گجراتی جی دا کلام

سکیاں بھیناں​

سسی سوہنی سکیاں بھیناں برہوں دے گھر جائیاں
وکھّو وکھ نصیبےدونویں دُھروں لکھا لیائیاں
ایہدے ہتھوں دور بریتہ ، اوہدی تھلیں وَہانی
اوہ پانی نوں سکدی مر گئی ، ایہہ موئی وچ پانی
ایہہ پانی وچ غؤطے کھائے ، اوہ پئی پھکے ریتاں
لیکھ اوہدے وچ ہُسڑ گُمیں ، بھاگ ایہدے وچ سیتاں
باگاں دے وچ کھیڈدیاں نے ،جیہا کھاہدا موڑا
ایہدےپیش پئے سرکنڈے ، اوہدے اکّو روڑا
ٹُردیاں دونہاں نوں کس دِتّا بھیڑ بھڑتھی پوکھا
ایہہ گھڑے دا دھوکھا کھا گئی ، اوہ ٹلیاں دا دھوکھا
ایہدے راہ وچ بُلہن کچھاں مچھاں پان توائیاں
اوہدے راہ وچ ڈیناں بونے باشک ناگ بلائیاں
اوہدھر تتیاں لوواں وگّن ، ایہدھر ٹھنڈے جھولے
ایہنوں لہراں پیروں پُٹّن ، اوہنوں واورولے
اوہنوں کپر پالے لبھّے ، اوہنوں ظالم دھُپّاں
اوہدے حصّے وہن سیاپے ، ایہدے حصّے چُپّاں
ایہدے مونڈھے بانہواں دُکھّن ، اوہدے پیریں چھالے
اوہ وِچ تھل دے ڈابو لیندی ، ایہہ گرداب وِچالے
بھؤں بھؤں اوہدے چیتے آوے رات شراباں والی
مُڑ مُڑ پئی ستاوے ایہنوں یاد کباباں والی
پایا سُتیاں گھر اوہدے وچ دھاڑویاں نے دھاڑا
ایہنے جاگدیاں خود ہتھیں ، لیا سہیڑ پواڑا
اوہنے پینڈے جھاگے ، مارے ایہنے ہتھ پتھلّے
ایہنے ہتھیں چھاپاں پائیاں ، اوہنے پیریں چھلّے
جیہڑیاں ریجھاں نال چڑہائیاں ،سرے نہ چڑہیاں ونگاں
اوہنوں غیراں پٹ وگایا، ایہنوں ساکاں انگاں
اوہنے دامن لیراں کیتا ، سر دے وال اُکھیڑے
ایہدے سروں دوپٹّہ لاہیا پانی مار تھپیڑے
عشق نماز دونہاں نے نیتی جام محبت پیتا
ایہنے وضو چنہاں تے ، اوہنے تھلیں تیمم کیتا
اُڈدی کھُکھل دا وچ اکھاں اوہنے سرمہ پایا
ایہنے جھگ دریا دی لے کے مونہہ تے غازہ لایا
رل مل خاک اُڑائی اوہدی اودھر اُشتر باناں
ایدھر ایہدی بیڑی اُتّے گئیاں بیٹھ نناناں
ٹھلّاں بن کے وچ دریاویں اُٹھّن ایہدیاں ہُوکاں
صحراواں وچ نال ہنیری شوکن اوہدیاں کُوکاں
اِکّو جہے دونہاں دے متھّے وکھّو وکھ براتاں
اوہنُوں شِکر دوپہراں کھاہدا ، ایہنوں کالیاں راتاں
وکھّو وکھ مُریدنیاں نے ملے پِیر نیارے
ایہہ لگ گئی خِضر دے دامن ، اوہ الیاس چتارے
دونہاں تائیں وکھّو وکھرا دِتّا گیا تعلقہ
اوہ خُشکی دا حلقہ لے گئی ، ایہہ پانی دا حلقہ
وکھّو وکھرے رستے پئیاں ، اوڑک نُوں رل گئیاں
وچ دربار صدق دے دونویں ، فضل برابر رہیاں​

 

جواب: پیر فضل حسین فضل گجراتی جی دا کلام

ایہدا ترجمہ تے دسیا جے

 

جواب: پیر فضل حسین فضل گجراتی جی دا کلام

شکریہ الکرم جی!
پیر فضل گجراتی جی کا دا بہوں ودھیا کلام پڑھن دا موقع دتا جے۔ میرا خیال اے ایہہ کلام اوہناں دی کتاب “ٹکوراں“ وچوں لیا گیا اے۔ پیر صاحب بارے رباعی دے بادشاہ ڈاکٹر فقیر مرحوم جی نے کہیا سی

فنِ شعر دے کول جواب جد کوئی اوہدی غزل تے میری رباعی دا نئیں
کیوں نئیں غزل پنجابی دا فضل حافظ ، تے فقیر میں عمر خیام کیوں نئیں

پیر صاحب بلا شک پنجابی دے حافظ شیرازی سن۔ اونہاں دی غزلاں دی کتاب 'ڈُونگھے پینڈے' پنجابی ادب دا سرمایہ اے۔ ہو سکے تو پیر فضل جی دی کوئی سوہنی جیہی غزل وی لکھو۔

 

جواب: پیر فضل حسین فضل گجراتی جی دا کلام

ھارون جی ایہدا مطلب تے ایہو بندا اے کہ جیویں !
کسے کم لگے ہوئے بندے نوں کم چوکھا کرن لئی ہلا شیری دئی دی اے
اوس نوں پوکھا وی کہندے نیں
تے کسے نوں کم جلدی توں جلدی کرن دی کاہلی پان لئی اوہنوں تھاپڑا مارن دے نال نال
کاہلی پان لئی کئی واری شاوا شاوا کہئ دا اے
مطلب کہ نسدے بندے نوں مگروں رل کے ہور تیز کرن واسطے کاہلی نال للکرے مارنے
اوس للکرے مارن دے عمل نوں ۔۔ بھیڑ بھڑتھی ۔۔ آکھیا گیا اے
تے کئی واری کم کرن آلا بندا اینی کاہلی وچ کم وگاڑ بہندا اے



اگوں ماشاء اللہ تسیں آپ سیانے او
ساڈے لئی دُعا کریا جے

 

جواب: پیر فضل حسین فضل گجراتی جی دا کلام

شالا خوش رہو

اے سیانڑے والا تے الزام ای لایا جے