جہڑی بوٹی دل وچّ لائی، اوہ بوٹی اج پھل گئی اے ۔

جہڑی بوٹی دل وچّ لائی، اوہ بوٹی اج پھل گئی اے ۔
رو رو کے جو لکڑی سکی، عشقَ دی اگّ وچّ بل گئی اے ۔

لمیاں عمراں دے پینڈے وی، آخر نوں مکّ جاندے نے،
کی ہویا جے تیری اک، جوانی ایتھے ڈھل گئی اے ۔

میرا دوش نہیں اے کوئی، جد تکّ ہویا چپّ رہا،
کنوں-کنیں لکدی-چھپدی، بھرے-بازار 'چ گلّ گئی اے ۔

ایویں نہیں پئے دیوے بلدے، ایویں نہیں پئے جھنڈے جھلدے،
روضیاں والیاں قبراں دے وچّ، تیرے عشقَ دی چھلّ گئی اے ۔

چپ چپیتیاں زہر نوں پیتا، 'واصف' نے بدنام نہ کیتا،
مینوں دیکھ کے دنیاں دی گلّ، آپے تیرے ولّ گئی اے ۔
واصف علی واصف​