اکھ اپنی چوفیرے توں پھیر نی سیّو

اکھ اپنی چوفیرے توں پھیر نی سیّو
اج اپنا توں اج ہی نبیڑ نی سیّو
متاں کل پے جوؤ تینوں گھیر نی سیّو
کوئی لَے جوؤ گا تینوں سہیڑ نی سیّو
پچھے لگے رہ جان نہ ڈھیر نی سیّو
لاڑے لیا جے تینوں چھیڑ نی سیّو
نئیں چُکیا جانا تیتھوں سیر نی سیّو
جے پَے گئیا کدھرے انھیر نی سیّو
رب کر دیوے تیرے اُتے مہر نی سیّو
پئی آکھیں گی ہو گئی دیر نی سیّو
اِکناں پَونی اَدّھی چَپہ اِکناں پُوری بیٹھ کھلاویں
گھڑولی بھریا آٹا پیڑے وَکھو وَکھ بناویں
اِکناں لَپیں ٹِنڈ بھراویں اِکناں کوٹھا پھاڑ ودھاویں
کدھرے مونہہ وچ دھریا ڈیگیں کدھرے پیڑے چھنڈ پکاویں
اِکناں مناں مونہیں گھلاویں اِکناں ڈنگو ڈنگ ٹپاویں
اوتھے رَج پاٹدے ویکھیں ایتھے بھکھ تروپے لاویں
اِکناں مار چھڑپی آویں اِکناں کوہواں پیا دوڑاویں
ایدھر ہک سنگھڑوی جاوے اودھر جپھی نوں ترساویں
اِکناں دِیدے آپ جگا ویں اِکناں اَنّھا کر نچاویں
ہندے ٹھیڈے کھا کے موندھڑے دوجے دھکا مار مکاویں
اِکناں رتی اُتے روَلا اِکناں سیراں دے ہساویں
ماڑے روندے نال حساب تگڑیاں بے حسابا جاویں
اَوَڑھ مار گئی اوڑک والی کتھوں جند لیاواں
بالپن چہ ہوئی وڈیری کیہ جوان کہاواں
وارو واری ٹردے جاندے میرا کِنواں ناواں
اَوڑک لبھدی مِٹی ہو گئی مِٹی وچ سماواں
لٹھا پُھل لئیا کے میں پئی چٹے لال سجاواں
جنج ٹور کے کلم کلّی ویہڑے پھیریاں پاواں
پھیریاں دے وچ ٹپے ماہیے بن گئے میریاں ہاواں
جنج پرت کے سکھنی آ گئی لاڑا کنج بلاواں
جان وڈیری دسو نی میں کیہڑی بولی پاواں
ٹُر گئے جیہڑے مُڑ نئیں آؤندے دَیئے لکھ صداواں
ہلدی‘ کنبھدی تھاواں لبھاں کتھے سِر ٹکاواں
لاڑا مینوں لَین آ گیا مینوں چڑھیاں چاواں
شکیلہ جبیںؔ​