“اساں تے سوہنیو رنگ وِچ تُہاڈے اپنی جِندڑی رَنگی“

“اساں تے سوہنیو رنگ وِچ تُہاڈے ا

کی یار بیلی کی بھائی بھرا سب ویلے دے سَنگی
کَلیاں راہواں کَڈدا جا بن کے مست مَلَنگی

دُنیا نال نِبھانی اے دُنیاداری وی سِکھ لَے
جو مَن چاہوے او کرِیں سُن سب دی مَندی چَنگی

کیوں بُوہا مار کے جانا ایں گَل فقیراں دی سُن لَے
دولت دُنیا دی چاہ نہ کِیتی اساں صِرف محبت مَنگی

اج تے سویر نِرالی اے سارے پاسے خَشبَو پھیلی
لَگدا ای ساڈھے بُوہے کولُوں او بُلیاں والی لَنگی

ساری آکڑ تَیں تے واری چَھڈیاں سب مزاجاں
اساں تے سوہنیو رنگ وِچ تُہاڈے اپنی جِندڑی رَنگی

سُلطاں دُعاواں کر کَٹھیاں نہ کر لالچ دولت دا
دُشمن نُوں وی گَل نال لا لَے نہ رَکھ دِل وِچ تَنگی ۔​

 

زبردست

 

واہ!

 

جواب: “اساں تے سوہنیو رنگ وِچ تُہاڈے ا

سلطان پہائی ۔ بوہت ودھیا کلام اے۔ پنجابی شاعری دا اپنا مزہ اے۔

 

جواب: “اساں تے سوہنیو رنگ وِچ تُہاڈے اپنی جِندڑی رَنگی“

سلطان جی خوب کلام ھے
بہت عمدہ

معذرت کہ پڑھا اب ھے

 

جواب: “اساں تے سوہنیو رنگ وِچ تُہاڈے اپنی جِندڑی رَنگی“

سلطان بِھرا جی بہت ودھیا کلام ارسال کیتا :wow: :222: