کلام شاعر بہ زبان شاعر

اس لڑی میں انور مسعود کی شاعری ہے اور نظم کے ساتھ MP3فائل کا لنک ہے جس میں یہ نظم بہ زبان شاعر ہے

شاعر کی آواز میں یہ نظم ڈاون لوڈ کرنے کے لیے یہاں کلک کریں

بنین لین جاندے او
بنین لے کے آندے او
پاندے اور تے پیندی نئیں
پے جائے تے لیندی نئیں
لے جائے تے دوجی واری
پَون جوگی ریندی نئیں

بنین میں دیاں گا
پاؤ گے تے پے جائے
لاؤ گے تے لَے جائے
لَے جائے تے دوجی واری
پَون جوگی رہ جائے

بنین میری ودھیا
بنین میری ٹاپ دی
وڈھیاں نوں پوری آوے
نکیاں دے ناپ دی

چیز ہووے اصلی تے
مُنوؤں پئی بولدی
تُپ نالوں گوری لگے
رسی اُتے ڈولدی

جنے ورے چاؤ تُسی
ایس نوں ہنڈا لَو
فیر پویں بچیاں دا
جانگیا بنا لَو​

‌‌

 

واہ جی واہ!

ودیا

 

انور مسعود کی شاعری کی ایک خصوصیت یہ ہے کہ منظر اتنا مفصل بیان کتے ہیں‌کہ پڑھنے والا خود کو اس ماحول کا حصہ تصور کرتا ہے۔اس نظم میں ایک تندور کا منظر ہے جہاں خواتیں روٹیاں لگوانے آتی ہیں۔ ملاحضہ ہو۔

تندور
شاعر کی آواز میں یہ نظم ڈاون لوڈ کرنے کے لیے یہاں کلک کریں
شریفاں
سنڑیا نیں‌سی چھنڈ کے لائیں،کناں‌اگے چہپے نیں‌
ساری تون ونجائی ماسی، آ کی گوگے تھپے نیں
ماسی جیواں
کجھ نیں کہندا ماچھن سائیں‌، لالا چپ چپاتااے
شریفاں
کچے گچل کھاوے کہڑا، کتے کون مواتا اے
قہر خدا دا جے کجھ کہیے، بنڑدا فیر او لامہ نی
پیشی دا میں‌آٹا آندا، وچے ای پے گیاں شاماں نی
آٹے دا وی ناس کرایا نال دیہاڑی پٹی اے
روز گھروں وی چڑکاں‌کھایے سانوں‌کیہڑی چٹی اے
ویکھ نی ماسی جیواں جے کر ایہو چالے تیرے نے
اساں نیں ایتھے مڑ کے آنا، ہور تندور بتیرے نے
شاداں(شریفاں دی بیٹی)
اتھے اج نیں واری آندی، کون اڈیکے پچھلا تا
لیپے چھڈ کے آٹا بے بے چل توے تے لویے جا
ایدے ہتھوں‌روز ایانے پکھے پانے سوندے نے
اودوں‌ای ایتھے سوتا پینداے جدوں پروھنے اوندے نے
پچھوں جیڑیاں چونگاں‌آئیاں پہلاں پئی پگتانی ایں
جیڑا چنگی تہوتی چاڑے روٹیاں‌اودیاں لانی ایں
چھوئی سٹ کے کاہلی ایں‌توں تتے تا دیاں ساڑن نوں
ویکھ نے پونا لو چھڈیا ای روندی کھنڈی مارن نوں
ماسی جیواں
توں تے جدوں وی آویں اتھے نال بھونچال لیانی ایں
دو بلیاں دا آٹا لے کے ٹبر نال لیانی ایں
ہال دھائی پا دیندی اے جیڑی آن کھلوندی اے
کلی کس طرح پوری آواں ہر کوئی کاہلی آندی اے
نکیاں نکیاں‌کڑیاں‌مینوں کھو کھو کھاون لگیاں‌نے
کل دیاں‌جمیاں میرے اتے رعب جماون لگیاں‌ نے
میرا تن کلیجا اڑیو ہوندی نال جو میرے نی
اگے میرے اگ دے لمبو رولا چار چفیرے نی
خیراں
میں‌سنڑیاں نی چوری ہو گیا زیور کجھ سرداراں دا
پچھلی راتیں کھول کے لے گیا کھوتا کوئی کمہیاراں دا
گل نہ کدرے کرنا اڑیو حسینا مینوں‌کہہ گئی اے
خصمے دے نال لڑ کے جیرو پیکے آ کے بیہ گئی اے
لاڈاں‌دے وچ پلیاں دا کوئی سوہرے رہنا سوکھا اے
مینوں‌پہلے دسدا سی کہ اودھا وسیوا اوکھا اے
پہید میں‌اتھے کانوں پنہاں ملاں‌دی بدنیتی دے
رڑ پُڑ جانے بیچ سٹے نے سارے پھوڑ مسیتی دے
خیراں
توںوی بول نی بی بی، جیب توں‌کانوں سیتی اے
سنڑیا تیرے سجن ٹکے نوی کمائی کیتی اے
پرسوں تیرے ویرا دتے ویر دا بستہ کھویا اے
اڑیے تیرا لاڈو رانا کُجھ کے پیڑا ہویا اے
راہ جاندے نوں ٹچکر کرداے، مندے بول سنانداے
ٹٹے ہوئے چھتر وانگوں بہتا ای وددھا جاندا اے
خیراں
چھڈو نی گل منڈیاں‌والی منڈیاں‌لڑدے رہنا اے
تسی نہ ایتھے کرو لڑائی دو گھڑیاں دا بیہنا اے
میںسنڑیاں‌اے چن دے اتے روس دے راکٹ جانا اے
بندے نالوں‌پہلاں اتھے کتا اوس پہچانا اے
انجے لگداے دنیا دے دن ہو گئے ہون پورے نی
بندے رہن زمیں دے اتے چن تے جان کتورے نی
گل نہ کدرے کرنا اڑیو گل وی اے سرکاری اے
لے ہون پیڑا ماسی جیواں ہن تے میری واری اے​

 

انور مسعود ایک عام سی بات کو بھی اس خوبصورتی سے بیان کرتے ہیں کہ انسان حیران رہ جاتا ہے۔ ملاحضہ ہو

انار کلی دیاں شاناں
شاعر کی آواز میں یہ نظم ڈاون لوڈ کرنے کے لیے یہاں کلک کریں

توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں
ون سونے گاہک نی ایتھے، بھلی و بھلی دکاناں

ویکھ نی اڑیے کبھے پاسے وال کسے دے کھلے
راہیاں دے پہ کھیڑے پیندے خوشبواں دے ہلے
سجے پاسے کھرلی دے وچ بنگالی رس گلے
ویکھ کسی نال منہ نہ ماریں، مڑ مڑ پیا سمجھناں
توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں

ویکھ نی جیون جوگیے ایتھے رنگ برنگ پٹولے
سیر کریندے نظری آون پریاں دے کجھ ٹولے
چھڈ دے کھانے کھل ونیوے، ہون نہ چبیں چھولے
چھڈ دے پینے گڑے دے شربت، پی ہون کوکے کولے
بوتل دے نال منہ نہ لاویں، منہ وچ پا لیں کانا
توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں

الہڑ شیں مٹیاراں والی چڑتل کہیڑا چہلے
مہڈے نال پیا مہڈا کھینداے لگن پے ترکہلے
اکھیاں وچ نیں شرم دا کجلہ، منہاں تے نیں پلے
اُچااُچا سارے ویکھن کوئی نہ ویکھے تھلے
نیویں نظر کیویں کوئی رکھے، اُچیاں ہین دکاناں
توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں

چار چفیرے ٹیڈی پھردے، نوی بہار دے کیڑے
چاڑھے ہوئے اچھاڑاں وانگوں پاٹن ہاکے لیرے
وکھیاں اتوں کھل کھل جاون ٹچ ٹچ کدے ویڑے
جیہڑا ویکھے جیب اپنی ، دنداں ہیٹھ دبیڑے
ڈاہڈیاںتنگ پوشاکاں دے وچ پھاسیاں ہویاں جاناں
توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں

جیہڑی تھاویں نظری آون چار مسافر کٹھے
اچن چیتی پے جاندے نے پیر تیرے کیوں مٹھے
ہل پیو ایتھوں بے وقوفے لوک کرن گے ٹھٹھے
اس دکانیں پان وکیندے توں سمجھے نے پٹھے
کھایے ساوے پتر تے سویاں کرن زباناں
توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں

آ وڑیا ایں ڈنگر مالا تو اج کیہڑے پاسے
پیسے دے نی پُتر سارے ایس گلی دے واسے
مہاتڑ ایتھے خالی آندے، خالی کھڑدے کاسے
پلے جے کر پیسے ہوون ڈل ڈل پیندے ہاسے
بہتیاں مینوں آوندیاں کوئی نیں اکو گل مکاناں
توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں​

 

ودِیا! واصف بھائی! بہت خوب!

 

بہت اچھے

 

افضال جی نو چھڈو ۔۔۔ موضوع اتے گل کرو

 

صرف تندور والی ڈاون لوڈ نہیں‌ہو رہی اور اس کی بھی وجہ یہ ہے کہ فری سرور پر اپ لوڈ کی تھی جو کہ 7 دن تک اگر کوئی ڈاون لوڈ نہ کرے تو فائل ختم کر دیتا ہے۔ بہرحال اگر آپ کو یہ فائل ضرورت ہے تو مجھے زپ کر دیں‌میں‌آپ کو برقی ڈاک سے بھیج دوں‌گا۔

 

نعیم صاب! ٹھوڑا جیا ذہن تے زور دیندے تے ذپ کا مطلب سمجھ جاندے، اے انگلش والا ذپ نئیں ایس ذپ تو مراد۔۔۔

ذ ---- ذاتی
پ --- پیغام

اے تے پہلے اردو وِچ اے ایدا اُردو ترجمہ؟؟؟

 

نعیم بھائی! دراصل بات یہ ہے کہ “ذپ“ “برقی ڈاک“ وغیرہ یہ الفاظ صارفین آور اُردو میں اس لئے استعمال کرتے ہیں کہ یہاں آپ کو کچھ بٹن (کللک کرنے والے، بجلی والے نہیں ) نظر آئیں گے، جن پر یہی الفاظ لکھے ہیں۔ مجھے لگا شاید آپ نے وہاں سے پڑھ کے پوچھا۔ لیکن آپ نے تو واصف بھائی کے پیغام سے پڑھا تھا۔

ان شاءاللہ آپ آتے جاتے رہیں گے تو جلدی آپ کو ان الفاظ کی عادت ہو جائے گی۔

 

نعیم بھائی مجھے بھی یہی لگتا ہے کہ ظ سے ہونا چاہیے۔ درستگی کا شکریہ

 

نعیم بھائی! باتیں تو آپ کی ایسی دل چسپ ہوتی ہیں کہ فورا ہی دل سے چسپاں ہو جاتی ہیں۔

یہاں دراصل انگریزی کے لفظ پی ایم کو ترجمہ کیا گیا تھا، اس لئے ذاتی پیغام کے مخفف ذپ پر اکتفاء کیا گیا۔ رہی بات ای میل کی تو اسے ہم برقی ڈاک کہتے ہیں، آپ کا جی چاہے تو اسے تخفیف کے ساتھ بڈ کہہ لیں :twisted: کم از کم اسے بم کہہ کر سی آئی اے کو تو موقع نہ دیں۔ :!:

 

آپکا حکم سر آنکھوں پر ۔۔۔۔ یہ لیں

چاند


شاعر کی آواز میں یہ قطعہ ڈاون لوڈ کرنے کے لیے یہاں کلک کریں


چاند کو ہاتھ لگا آئے ہیں اہل ہمت
ان کو یہ دھن ہے کہ اب جانبِ مریخ بڑھیں
ایک ہم ہیں کہ دکھائی نہ دیا چاند ہمیں
ہم اسی سوچ میں‌ہیں عید پڑھیں یا نہ پڑھیں​

 

واہ! واہ! بہت خوب واصف بھائی! دیکھیں واصف بھائی نے آپ کی خواہش کتنی جلدی پوری کر دی۔