عَرضی سُن ہِک وار وے ماہی کر نا بہتا خوا ر وے ماہی ڈُب ڈُب اَکھیاں غوطے کھاون دَرداں دے ہُنگار وے ماہی کم اَولّے نے اس دِل دے کر دیون بے کار وے ماہی ماس کَپیندا رَت پئی چوندی ہَڈیاں دے تِڑکار وے ماہی لوکی ہَس ہَس کھیڑے کردے مینوں ہور وِچار وے ماہی چا چا سِر ہِن پُھل تَکیندے وَل آ ساڈے دار وے ماہی قُمری ،طوطے لٹکن لگے شاخاں دے گَل ہار وے ماہی رب رب دا آواز رُبابوں چھیڑ دے راگ ستار وے ماہی باجے تے نقارے وَجدے ڈھولاں دے کَڑکار وے ماہی شہنائی دی واج دِلے نوں کردی ٹوٹے چار وی ماہی ہاسے خوشیاں چار چوفیرے میں تَتی وِچکار وے ماہی لوکاں دے دو جگ حبیبا مینوں تو درکار وے ماہی کلام ملک حبیب
