نہ ہے انت شبیہ دا کوئی نہ چِٹّے رنگے دا

نہ ہے انت شبیہ دا کوئی نہ چِٹّے رنگے دا
کالی رات شبیہ کوئی چٹا بوچھن دریا
توں تے میں تے ککھّاں وانگر رُڑھ پُرھ جائیے ایتھے
شاہ دولے دریائی ورگے جھٹ سکّن دریا
مستی دے وچ لہراں بہراں ہور طراں دیاں کڈھن
نیڑے کسے مزار دے آ کے لال جھولن دریا
ایہہ یارانہ ہک سک والا یا ہے وَیر پرانا
کوہاں بعد وی اک دوجے نوں آن ملن دریا
ہکّو جیہا مہاندر اینہاں دا ہکّو ہی لک ہے
دریا سپ دے بچے نیں یا سپ بنن دریا
بال ایانے جیہے لگدے نیں شغل اشغال جے تکیے
رات چنے دی چاننی دے وچہ پئے کھیڈن دریا
سینے دے وچ پھاس ہے کوئی یہ پہاڑاں تھلیوں
یا نکلے راتے نوں ہاڑا یا نکلن دریا
اس بوٹے توں ہور طراں دی اڈے گی خوشبو وی
چار چکور روہی دے اندر کوٹ مٹھن دریا
چن چنے دی چاننی دے وچ مستی ودھدی جاوے
راتیں اُچّا کردا جاوے چٹّا پھن دریا
​