فجر دی دُھپ دا دُھپدا ہویا چانن اکھاں دوالے ولے ہنیرے دےوٹّ ہولی ہولی کھول رہیائے رشموں رِشمی نِتردے چاندی دے لوں کنڈے ادِکھ پر پُورے تے گھمبیر، بالاں وانگوں کھیڈدے، کائنات نوں رنگاں وِچ ونڈ رہے نیں میرے کول نموشی دی اِک چننگ اے کئی دِناں دی سانبھی ہوئی، جس نال ہر روز میں اپنی چھاتی دی بُکل وِچ لکائی اداسی دی کانگڑی بال لینا واں بے وساہی اتے موت دا کامبا مُکدا نہیں پر اداسی دی ٹکور اوس چڑھدی سویر دی دُھپ نوں اِک لمے تے بے معنی دن وچ بدل دیندی اے عرفان ملک
سچی گل ڈونگی تے ہوندی اے ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ اداسی دی ٹکور اوس چڑھدی سویر دی دُھپ نوں اِک لمے تے بے معنی دن وچ بدل دیندی اے
