شاکر شجاع آبادی ۔ سرائیکی شاعری کا بادشاہ

شاکر شجاع آبادی (پیدائش 1955) شاکر شجاع آبادی سرائیکی شاعری وچ سارے ملک وچ اپنا نام تے پہچان رکھدا اے ۔ شاکر سجاع آبادی 1955 وچ شجاع آباد دے علاقے چاہ ٹبے والے پیدا ہویے۔ اصل ناں محمد شفیع، تخلص شاعر تے ذات سیال اے۔ شاکر دے والد دا ناں مولوی اللہ یاراے۔
شاکر شجاع آبادی جمسانی طور تے معذور ہون دے باوجود قلبی، روحانی تے وجدانی طور تے مضبوط و توانا انسان نیں۔ معاشری زبوں حالی تے سماجی ناانصافیاں ورگے عوامی موضوعات تے خوبصورت الفاظ دے تنوع نال انہاں دیاں غزلاں، قطعات تے دوہڑے سرائیکی، پنجابی تے سندھی بولن سمجھن والے صوبیاں وچ بوہت مقبول نیں۔
شاکر شاعری وجہ حضرت خواجہ غلام فرید کوٹ مٹھن شریف نوں اپنا روحانی استاد منندے نیں۔ 1986 وچ شاعری دا باقاعدہ آغاز کیتا اور بہت چھیتی سارے سرائیکی وسیب وچ اپنا نام تے مقام بنا لیا۔
انہاں دی اہم تخلیق وچہ ” پیلے پتر ، شاکر دے ڈوہڑے ، اردو غزلیات ، پتھرموم ، شاکردیاں غزلاں ، لہودا عرق ، کلام شاکر ، خدا جانے ، بلدیاہنجوں ، منافقاں توں خدا بچاوے ، پتہ لگ ویندے“ شامل نیں۔
شاکر شجاع آبادی دا کلام لکھن لئی لڑی
------------------------------------------------------

فکر دا سج ابھردا ہئے سوچیندیاں شام تھی ویندی
خیالیں وچ سکون اجکل گولیندیاں شام تھی ویندی

انھاں دے بال ساری رات روندین، بُھک توں سُمدے نئی
جنھاں دی کہیں دے بالاں کوں کھڈیندیاں شام تھی ویندی

غریباں دی دعا یارب خبر نہیں کن کریندا ہیں
سدا ہنجوؤاں دی تسبیح کُوں پھریندیاں شام تھی ویندی

کڈھیں تاں دُکھ وی ٹل ویسن کڈھیں تاں سکھ دے ساھ ولسن
پُلا خالی خیالاں دے پکیندیاں شام تھی ویندی

میڈا رازق رعایت کر نمازاں رات دیاں کردے
جو روٹی رات دی پوری کریندیاں شام تھی ویندی

میں شاکر بُھک دا ماریا ہاں مگر حاتم تُوں گھٹ کائینی
قلم خیرات میڈی ہے چلیندیاں شام تھی ویندی

(شاکر شجاع آبادی)

ھارون رشید الکرم بزم خیال نظام الدین ابو تیمور

 

فکر دا سج ابھردا ہئے سوچیندیاں شام تھی ویندی
خیالیں وچ سکون اجکل گولیندیاں شام تھی ویندی

واہ

 

اکھ نوں وضو کرن تے مجبور کر دیندا کلام
شراکت تے ڈھیر دعاواں

 

رب سوہنا شاکر صاحب نوں صحت و تندرستی تے لمبی حیاتی عطا فرماوے۔ آمین

 

اللہ پاک شاکر سائیں کو حیاتی ڈیوے

 

بہتر حور دے بدلے گذارا ہک تے کر گھنسوں
اکہتر حور دے بدلے اساں کو رج کے روٹی دے

 

تیڈا رووَن کوڑ دا رووَن ہے، اجاں روون جو گا حال نوی
تیڈے زور جتی تیکوں بار ڈتم ڈٹھا در داں داگڑ دھال نوی
جینکوں جوڈیواں ذمے وارتاں نیں، میڈی قدرت دا بھائیوال نوی
میڈا شکوہ ہوش سنبھال تے کر،توں شاکر ہیں اقبال نوی

 

میڈا دلبر پیار دیاں گالھیں ہن، گھت کنڈے تو لوں کیا فائدہ
کوئی اَ ن بن ہے تاں ساڈی ہے ،اگوں جگ دے پھولوں کیا فائدہ
توں اپنی جاہ میں اپنی جاہ ، ودے آسرے گولوں کیا فائدہ
جہڑی گنڈھ شاکر ہتھ نال کھلے، چک نال چاکھولوں کیا فائدہ

 

ربا ڈہدا بیٹھاں تُرتُر کے تیڈی دنیا تے جو تھیندا پے
کوئی بلھے شاہ ،کوئی مہر علی ،باہو سلطان سڈیندا پے
کوئی کوٹ مٹھن داشہزادہ وچ جگ دے ڈیکھ چمینداپے
ہک شاکر ہے تیڈی دنیا تے جیہڑا مویاں لکھے جنیداپے

 

اعتبار نہ کر انہاں سوہنیاں تے اج کجھ ہوند ن کل کجھ ہوندن
منہ زور مزاج دے مالک ہن، گھڑی کجھ ہوندن پل کجھ ہوندن
انھاں حسن دیاں بھریاں بوتلاں دے گل کجھ ہوندن تل کجھ ہوندن
ہِن شاکر مثل کر یہاں دے،پھُل کجھ ہوندن ،پھَل کجھ ہوندن

 

جیویں میکو ں آن روایا ہئی ،اینویں میں وانگوں پل پل روسیں
ہک واری روکے تھک بہہ سیں ،ول دل ڈکھسیا، توں ول روسیں
نہ ڈکھڑے آن ونڈ یسیا کوئی ،تو ں لاکندھیاں کوں گل روسیں
بس شاکر فرق معیاد داہے، میں اج رونداں، تو ں کل روسیں

 

میں قیمتی ہاں پر بے فائدہ کہیں سُک دریادی پُل وانگوں
بیٹھا تُر تُر ڈھداں باغاں کوں کہیں کھمب کھتھڑے بلبل وانگوں
سٹیے کاوڑنال بھکا میکوں کہیں اجڑی سیج دے پھل وانگوں
میں شاکر اپنے مالک کوں ہاں یاد معمولی بھل وانگوں

 

وڈی تانگھ رکھیم تیڈی عزریلا ،بیٹھاں تانگھ لہا اُتوں تو ں آگئیں
ساری عمراں روندیں گزری ہے ملئے سکھ دا سا ہ اُتوں توں آگئیں
مسیں قاصد یار منا کے آئے، ودا بہندا ہا اُتوں توں آگئیں
اج قسمت ڈکھ داشاکر کوں ڈتے گول دوہا اُتوں توں آگئیں

 

تو سکھ دی سیجھ تے ندر ھاویں
تیکوں ندر اچ کوئ پکریندا ھا..........
ادھ رات کوں تیڈے شھر دے وچ
ھک شخص آوازاں ڈینداھا.........
کوئ مخلص بنڑ کے نئیں آیا
بھر باکاں در کھڑکیندا ھا........
سیجھ ابھرے شاکر ماتم ھا
ھر شخص ارمان کریندا ھا.......

 

برائی جیں جئی ہوئے، برائی مار ڈیندی اے
خدا تے معاف کر ڈیندے، خدائی مار ڈیندی اے

 

کر منتاں لوگ منیندن پئن او ساری پریت مکائ آنداۓ

ملی غیر دے در توں ٹھوکر ھس جہڑا شاکر شاکر لائ آنداۓ

 

ودھ مل خرید غلاماں توں، تیڈی یار غلامی میں کیتی
بے قدرا چھوڑ کے شاکر کوں، وڈی نا انصافی تیں کیتی

 

اے پاکستان دے لوکو ! پلیتیاں کوُں مٹا ڈیوؤ
نتاں اے جئیں وی ناں رکھئے، اے ناں اوں کوں ولا ڈیوؤ
جتھاں مخلص نمازی ہنِ اُو مسجد وی ہے بیت اللہ
جو مُلاّں دے دکاناں ہنِ مسیتاں کوں ڈہا ڈیوؤ
اُتے انصاف دا پرچم تلے انصاف وِکدا پئے
اِیہو جئیں ہر عدالت کُوں بمع عملہ اُڈہ ڈیوؤ
پڑھو رحٰمن دا کلمہ بنڑوں شیطان دے چیلے
منافق توُں تاں بہتر ہےِ جو کافر ناں رکھا ڈیوؤ
جے سچ آکھنڑ بغاوت ہےِ بغاوت ناں ہےِ شاکر دا
چڑھاؤ نیزے تے سر بھانویں میڈے خیمے جلا ڈیوؤ

 

شاہ بکتے ہیں فقیر بکتے ہیں یہاں صغیر۔و۔ کبیر بکتے ہیں

کچھ پس۔و۔پردہ کچھ سرعام اس شہر میں ضمیر بکتے ہیں