سیف الملوک

مر مر اک بناون شیشہ تے مار وٹہ اک بھن دے
دنیا اتے تھوڑے رہ گئے قدر شناس سخن دے
اول تے کج شوق نہ کسے نوں، کون سُخن اج سُندا
جے سُندا تے قصہ اُتلا۔ کوئی نہ رمزاں پُندا​

اُتلا= سطحی ، اوپر اوپر کی باتیں۔
پندا= عرق ریزی کرنا۔ باریکی بینی سے بات کی تہہ تک پہنچنا

 

[align=right:axh8kt26]مالی دا کم پانی دینا پر پر مشکاں پا وے
خالق داکم پھل پھول لانا لاوے یا نالاوے[/align:axh8kt26]

 

اللہ تعالی کی شان میں میاں صاحب فرماتے ہیں​

آپ مکانوں‌ خالی اُس تھیں کوئی مکان نہ خالی
ہرویلے ، ہر چیز محمد ، اوہ رکھدا نِت سنبھالی​

 

سبحان اللہ

مالی دا کم پانی دینا پھل پکے ہون یا کچے
پیر مریداں دے سراں اتے ریندے چوُٹھے ہون یا سچے​

 

اِکّو فرش زمین دا سارا ۔اِکّو مینہ تراوت
بوٹےرُکھ زمین تے جتنے سبھناں وچ تفاوت​

مینہ = بارش
تراوت= گیلاپن
بوٹے رُکھ = پودے اور درخت
تفاوت= فرق

 

سبحان اللہ ۔ بہت خوب عبدالجبار بھائی !

جے اوہ قہر کماون لگدا ، کون کوئی فیر چُھٹدا
رحمت اُس دی جگ وسائے، ہراک نعمت لُٹدا​

 

میرے پسندیدہ نعت خوان قاری سرور نقشبندی کی آواز میں کلام میاں محمد بخش پیش خدمت ہے۔
امید ہے آپ کو پسند آئے گا۔

[youtube:ye8iys8x]http://www.youtube.com/watch?v=vhcqXjla03k[/youtube:ye8iys8x]​

 

حضرت میاں محمد بخش نے فرمایا ہے۔۔

کوئی صواد نہ مشری اندر، تے کھنڈاں وی چکھ لئیاں
ایناں سبھے چیزاں نالوں ،گلاں سجن دیا مٹھیاں

ترجمہ : نہ مِشری میں مزہ ہے اور ہر طرح کی چینی بھی چکھ کے دیکھ لی
لیکن ان سب چیزوں کی مٹھاس سے بڑھ کر محبوب کی باتوں میں مٹھاس ہے

 

واہ جی بہت خوب

 

ساریاں نوں پنجابی اچ گل کارنی چایئے۔۔

سیف الملوک دا بڑا ای چنگا سلسلہ شروع کیتا ہو یا اے۔

مینوں پسند آیا وے۔

اک میری طرفو وی

ککھ سواد نا مشری اندر ، تے کھنڈاں وی چکھ ڈٹھیاں
اناں ساریاں چیزاں نالوں گلاں سجن دیاں مٹھیاں۔
ڈاکٹر محمد طاہر القادری صاحب نے تھوڑی ترمیم کیتی، تکو فر کی بنیا۔

ککھ سواد نا مشری اندر ، تے کھنڈاں وی چکھ ڈٹھیاں
اناں ساریاں چیزاں نالوں لباں سجن دیاں مٹھیاں۔

اس نوں ذرا سر لا کے پڑو فر مزا اوسی۔

 

سبحان اللہ ۔ ایم عتیق بھائی ۔
بوہت چنگی پوسٹ کیتی اے تسی۔ :mashallah:

 

نعیم بھائی، پسندیدگی کا شکریہ۔

کافی پرسنالٹی لگتی ہے اس تصویر میں آپکی

:mashallah: :a180:

 

معافی دے دیو ہارون بھائی۔

میں اے خو ای گل آخی سی اپر کے پنجابی وچ گل کرنی اے۔

تیان کدا اور چلا گیا سی۔

آئندہ خیال رکھساں۔ :yes:

میاں صاحب دے کلام دی کوئی انتہا نئیں۔

سپنے دے وچ آیا ماہی تے میں گل وچ پا لیاں باواں
میرا دل کردہ اے تینوں سامنے بٹھا کے میں درد پرانے چھیڑاں

 

عتیق بھائی ۔فوٹو بارے تہاڈے پیار بھرے تبصرے دا بوہت شکریہ ۔

تسی جہیڑا شعر لخیا اے۔ اوہ کج انج نہیں ؟

سفنے دے وچ آیا ماہی، تے میں گل وچ پا لیاں باہواں
ڈردی ماری اکھ نہ کھولاں، کتھے فیر وچھڑ نہ جاواں

اگر غلطی ہووے تے پیشگی معذرت۔

 

جی نعیم بھائی تسی ٹھیک فرماندے او۔ شکریہ درستگی دا۔

حجر تیرا جد پانی منگے تے میں کھو نیناں دے گیڑاں
دل چاؤنداں اے تینوں سامنے بٹھا کے اج درد پرانے چھیڑاں۔


سفنے دے وچ آیا ماہی، تے میں گل وچ پا لیاں باہواں
ڈردی ماری اکھ نہ کھولاں، کتھے فیر وچھڑ نہ جاواں
آن بسو مورے نینن میں، میں اکھیاں بند کر لوں، نا میں دیکھوں غیر کو نا توہے دیکھن دوں
کجرا لا کے کر کرو، میری آنکھوں سے گرتا جائے، ارے جن نینن میں پیا بسے وہاں دوجا کون سمائے
میں گل وچ پا لیاں باہواں۔۔
او ڈردی ماری اکھ نہ کھولاں، کتھے فیر وچھڑ نہ جاواں


خوش رہیں

 

الحاج محمد علی ظہوری دی یاد آ گئی اے۔
اللہ تعالی انہاں دے درجے بلند کرے۔ آمین

جس کنّی پُھل بندھے ہوون ، خوشبو آوے رومالوں
دردمنداں دے سخن محمد، دینڑ گواہی حالو ں​

 

آمین۔

 

رستہ چھوڑ نبی دا ٹریاں کوئی نہ منزل پُگدا
جے لکھ محنت ایویں کریئے کلّر کول نہ اُگدا

رستہ صاف نبی دے پِچھے ہور نہ جانو کوئی
اوہو کرے شفاعت ساڈی تاہیں مِلسی ڈھوئی

:saw: :saw: :saw: :saw: :saw:​

 

آپ مکانوں خالی اس تھیں کوئی مکان نہ خالی
ہر ویلے ہر چیز محمد رکھدا نِت سنبھالی

 

خاصاں دی گل ، عاماں اگے ، نئیں مناسب کرنی
مِٹھی کھیر پکا محمد، ،،،کُتیاں اگے دھرنی ​

 

پائی پائیاں دے ویری ہوندے تے پائی پائیاں دیاں بانواں
بابل سر دے صاحب ہوندے تے ماواں ٹھنڈیاں چھاواں

 

سدا نہ باغیں بلبل بولے، سدا نہ باغ بہاراں
سدا نہ ماں پے، بہن بھراواں، سدا نہ صحبت یاراں