میڈی آس اُمـید اُمنـگ اَن پَھـر ، پامـال تَھـئی تُوں چُپ رہ ڳئیں بے موسمی مَوت تے رو روکے اَکھ لال تَھئی تُوں چُپ رہ ڳئیں تیڈی دِید کِیتے بے دِید نَظر ، بےحال تَھئی تُوں چُپ رہ ڳئیں افسوس اے حالت خـادِم دی تیڈے نال تَھئی تُوں چُپ رہ ڳئیں ایک اور جگہ پر شاعر کہتا ھے۔ دِل دَردوں بھر پُور نَظـردۓ چَن چِہرہ بے نُور نَظـردۓ تَنہائی دی قید اِچ خادِم عِیـد دا ڈینہہ عاشُـور نظـردے شاعر خادم حسین لکھتے ھیں دنگ دَنگ دِل تے،دھیڑے لائے نی پُٹھے کُھوہ دے،گھیڑے لائے نی پیار دے بدلے ، پیار نہ ڈِتو اُلٹا آن کے جھیڑے لائے نی شاعر خادم حسین لکھتے ھیں کہ سانول سوبھ تے نِکھڑۓ ھاسے سانول سوبھ تے مِل ڈیکُھوں ھا کِھلدیں کِھلدیں رو پئے ھاسے روندیں روندیں کِھل ڈیکُھوں ھا شاعر سفیر لاشاری کہتے ھیں کہ مُجرم ذہن زمانے دا ہِے ، لوک ہِن اندر وَکّے مُنہہ دی لش پش دُنیا سازی ، یار سڈاوِن پکّے اوکھے ویلے ایں لڳدے اے پل دے سُونہے کائنی بُڈدا ڈیکھ تے لَتّاں ڈیندِن، اپنے سَوڑے سَکّے
اَج کل اکھ پُھرکاندی ھِے کئی خَبر وِصال دی آںدی ھِے وقت مِلن دی موسم آئی لذت روز بروز سوائی خُوشیاں کردی ما پِیو ڄائی کیا بردی کیا باندی ھِے درد اَلَم برباد تھیوسے جنگل ٻیلا شاد تھیوسے وِیرانہ آباد تھیوسے فرحت مُول نہ جاندی ھِے ھَر ویلھے،ھَر آن ھِے شادی ڈیون لوک مُبارک بادی ھَر آزاروں تھئی آزادی سُول کنوں دِل واندی ھِے رانجھن جوگی آ یٰم ویڑھے سَڑدے مَردے کھیڑے بَھیڑے ھُن وت سانوں کون نکھیڑے پَل پَل ٻانہہ سِراندی ھِے تھیا فرید سُہاڳ سَوایا مولیٰ جھوک نوں آن وَسایا رانجھن میڈا میں گھر آیا جیں کارن دِل ماندی ھِے
جیویں میکُوں آن رُوایا ھِئی،ایویں میں وانگُوں پَل پَل روسیں ھِک واری رو کے تھک ٻَہسیں،وَل دِل ڈُکھسی تُوں وَل روسیں نہ ڈُکھڑے آن وَنڈیسی کوئی،تُوں لا کندِھیاں کوں ڳل روسیں ٻَس شــاکِــر فرق معیاد دا ھے،میں اَڄ رونداں تُوں کل روسیں
بے وزنے ہیں تیڈی مرضی ہے، بھانویں پا وچ پا بھانویں سیر اچ پا پا چن دی چِٹی چاندنی وچ، بھانویں رات دے سخت ہنیر اچ پا پا کہیں دشمن دی فوتگی تے، یا جُھمر دے کہیں پھیر اچ پا راہ رُلدے شاکرؔ کنگن ہیں، بھانویں ہتھ وچ پا، بھانویں پیر اچ پا شاکر شجاع آبادی
تیڈا ہتھ ها، دنیا ہتھ وچ ہئی تئیں ہتھ چھڑوائے میں رل موئی آں..! تیڈے سانگے ڈھیر عروج هانمی اج وقت جو آۓ میں رل موئی آں..! توں رس گیں دنیا رس گئ هے رٹھےحق ہمساۓ میں رل موئی آں..! جگ وانگوں اشتر ذات تیڈی، جڈاں جھیڑا لائے میں رل موئ آں..! عبدالرشید اشتر
قطعہہِسے تاں اَمرت گلاس وِچ ہئیں کُوئی مُنہ تاں لاوے ہیں آس وِچ ہئیں جَڈاں تاں پَکی کوں پڑھ پُجانوں اَجاں تاں کَچی کلاس وِچ ہئیں عشرت لغاری
اوندی آخری زیارت کر ڈیکھاں میڈی اکھ توں مونجھ اکور ونجے۔۔! روح وانگ چکور دے چکریں وچ کڈھ چکریں کول چکور ونجے۔۔! بیا ہاں تے مونجھ دا درب جا گئے او وی آوے آپ لپور ونجے۔۔! بہوں ڈکھدے ہاں مختیار میڈا کر ہاں تے یار ٹکور ونجے۔۔! مختیار لغاری مرحوم
