سرائیکی زبان کوں،لوک آھدن سُن کے ڈاڈھا سرور آندے لفظ آندن ہوا تے ایویں ۔کوئی لا کے جیویں کافور آندے کِھنڈدی ھِے جو چودھار خوشبو ۔کجھ ایجھاں بن ماحول ویندے خُمار توڑے آوے نہ آوے ۔چین روح کو ضرور آندے کوئی تاں جَادو ھے ایں زباں دا ،جو ایندے سُنن واسطے وادئ سندھ دی سر زمین تے،مُلکوں مُلکوں طیور آندے "چاچا سائیں" تے "لالا جی" دے خطاب سُڑدے ھَیں جیڑے ویلے تَمیز دا ول پتہ ھے لگدا ،تہذیب ،ثقافت دا بہوں شعور آندے اے میڈی مِٹھی بولی مَشہور جگ تے،تے اِیندے اَنداز لہجے اُتے رَشک اَندا ھِے ڈوجھاں کوں،تے اَپنوں کوں فَخَر اَندے غم دا قِصہ کوئی سُناوے جو درداں دی ایں زبان دے وچ ھنجوں آویندن اکھیں توں،تے ڈُکھ توں دل تھی مَعمور ویندے ھِے دَرس ڈیندی مُحبتاں دا زبان ایھا،ھے ناز اَساکوں محبت ہر اوں وُجود نال ھِے عدم توں جو وی حضور آندے جی رضا ایں جہان اندر،میں گردشاں عجیب ڈیٹھم لوک بڑ ویندے سرائیکی دا دشمن ،جہاں سرائیکی دے حقوق آندن۔
