رنگِ وطن

جواب: رنگِ وطن

وگ ٹُرن نیناں دے کھال
دل نُوں آوے جدوں خیال
ٹُٹّے دل دا دارُو دے
ایویں خالی ہتھ نہ ٹال

رزاق شاہدؔ​

 

جواب: رنگِ وطن

تیرے ہتھ وِچ لج وے اَڑیا
میں کوجھی نُوں کج وے اَڑیا
کِسے بہانے مُکھ وکھا جا
ہو جائے میرا حج وے اَڑیا

رزاق شاہدؔ​

 

جواب: رنگِ وطن

درد سوغات سمجھ کے جھولی پا لاں گا
مینُوں وَل اے، میں پِیڑاں پرچا لاں گا
غصّے نال نئیں، ہس کے بھاویں زہر وی دے
کھنڈ توں مِٹھّا جان کے میں تے کھا لاں گا

رزاق شاہدؔ​

 

جواب: رنگِ وطن

جاچ مینُوں آ گئی غم، کھان دی
ہولی ہولی رو کے جی پرچان دی
چنگا ہویا تُوں پرایا ہو گئیوں
مک گئی چِنتا تینُوں اپنان دی
مر تے جاں پر ڈر ہے دَمّاں والیو
دھرت وی وِکدی ہے مُل شمشان دی
نہ دئیو مینُوں ساہ اُدھارے دوستو
لے کے مُڑ ہمت نئیں پرتان دی
نہ کرو، شِوؔ دی اُداسی دا علاج
رون دی مرضی ہے اَج بے ایمان دی

شِوؔ کمار بٹالوی​

 

جواب: رنگِ وطن

تے پیسے کڈو فیر، فری دے چسکے نہ لایا کرو
جناب ایہہ سبھ تہاڈے لئی اے، تہاڈی واہ ساڈا ساہ ودھا دیندی اے۔

کوئی کہندا اک لڑی بناؤ، کوئی وکھری لڑی دا کہندا اے، میں منجی کتھے ڈاھوں؟ آپے 10 دیو۔
سرکار تسی جو مرضی کرو، تہاڈے لئی جان وہ حاضر اے۔

شکریہ بریڈ فورڈ آلیو۔

 

جواب: رنگِ وطن

رات گئی کر تارہ تارہ
ہویا دل دا درد ادھارا
راتیں ایکن سڑیا سینہ
امبر ٹَپ گئیا چنگیاڑا
اکھاں ہوئیاں ہنجُو ہنجُو
دل دا شیشہ، پارا پارا
ہُن تاں میرے دو ہی ساتھی
اِک ہوکہ، اِک ہنجُو کھارا
میں بُجھے دِیوے دا دُھواں
کنج کراں روشن دَوارا
مرنا چاہیا، موت نہ آئی
موت وی مینُوں دے گئی لارا
نہ چھڈّ میری نبض مسیحا
غم دا مگروں کون سہارا

شِوؔ کمار بٹالوی​

 

جواب: رنگِ وطن

کتھے آ جاؤ؟ کوئی تھاں تھار وی دسو جتھے جانا پینا اے۔
اج ڈبل شفٹ اے، راتی دیر نال حاضر ہوواں گا، یا فیر کل دا انتظار کرو۔

 

جواب: رنگِ وطن

تارے سارے ٹُٹدے جاندے
ہنجُو میرے مُکدے جاندے
سُکّی دھرتی وِچ تریڑاں
ہونٹ میرے اینج سُکدے جاندے
کس گل دی سی چھیتی تہانوں
پَل دو پَل تے رُکدے جاندے
عشق رُتاں وِچ پاکے پِینگاں
پیار بہاراں لُٹدے جاندے
اَگّے وَدھ کے روک لے چنّاں
تارے تیرے لُکدے جاندے
کوئی اوہناں نُوں کی روکے گا؟
آپ جیہڑے نئیں رُکدے جاندے
جیہڑیاں چوٹاں سینے لگیاں
نازؔ کدی اوہ پُچھدے جاندے

شوکت علی نازؔ​

 

جواب: رنگِ وطن

اوکھ

تیرا پیار نچاندا اگ اُتے
ایتھے پورا لہنا اوکھا اے
ایہہ گہنا ہر کوئی پا نہ سکے
ایہہ گہنا پانا اوکھا اے

افضلؔ راجپوت​

 

جواب: رنگِ وطن

سُکھّاں

لوک شِیرینیاں بکرے سُکھّن
اسّاں سِر دِیاں سُکھیّاں سُکھّاں
ساڈے حصّے وِچ کیہ آیا
نہ پیاساں، نہ بُھکھّاں
رُت کجھ ہور سیاہیاں مَل گئی
ساڈے پیلے مُکھّاں

افضلؔ راجپوت
​

 

جواب: رنگِ وطن

خُش بخت

خُش بخت جیہے اوہ لوک ہوندے جیہڑے چلدے یار دے سنگ یارا
کدے اُڈدے وانگ چکوراں دے، کدے جلدے وانگ پتنگ یارا
دل کھول گلّاں جو سُنڑدے نیں تے پئیندے نئیں کدے تنگ یارا
ساڈے نال کلاماں کون کرے، اسّاں جیندے جاگدے سنگ یارا

افضلؔ راجپوت​

خُش بخت=خُوش بخت

 

جواب: رنگِ وطن

آس

اِک کُوڑی آس مِلّن دی
پت جھڑ چ پُھل کِھلّن دی
کنڈیاں نال زخم سِلّن دی
اسّاں لائی بیٹھے آں
اکھّیاں وِچ سارے سُفنے
کفنائی بیٹھے آں

افضلؔ راجپوت​

 

جواب: رنگِ وطن

ساہ اے یاں کوئی لمبُو اگ دا
سڑدا جاوے لہُو رگ رگ دا
مر جاندی میں، ہون توں پہلاں
سودا، بابل تیری پگ دا
چل چھڈ کیہ لینا ہُن چھوہ کے
قصّہ اوس ٹھگّاں دے ٹھگ دا
عشق دی لیہہ تے جیہڑا ٹُردا
بنڑ جاندا اے ہاسہ جگ دا
نیتاں وچ فتُور ہووے تے
کم کوئی نئیں بنّے لگدا
ایہہ وی دن آؤنے سی شاہدؔ
اپنے ای گھر چ جی نئیں لگدا

زراق شاہدؔ​

 

جواب: رنگِ وطن

عشق دی چکّی جھون دی گل اے
تانگھاں سدھراں کوہن دی گل اے
اینی اے بس پیار حقیقت
ہسّن کھیڈن رون دی گل اے
آ جاون فیر گلّاں آپے
پیسہ پلّے ہون دی گل اے
میتھوں پُچھو، امرت ذائقہ
بُلھ بُلھاں نال چھوہن دی گل اے
جیون کیہہ اے، جان گئے آں
دُکھ دے پتّھر ڈھون دی گل اے

زراق شاہدؔ​

 

جواب: رنگِ وطن

تہاڈی چون بوہت سوہنی اے

 

جواب: رنگِ وطن

خ خبر لیاوو دلبر دی، دل روندا آہاں بھر کے
دل دے اندر دلبر رہندا، لبھدا اے مر مر کے
شاہ حسینؓ نوں مولا ملیا، ویکھیا نیزے چڑھ کے
واصفؔ یار نے جِت لئی بازی چُپ کر کے تے ہَر کے

واصف علی واصفؔ
​

 

جواب: رنگِ وطن

نون نماز عشق ناں پڑھدا، پڑھدا نیزے چڑھ کے
وصل فراق توں عشق اگیرے آیا ازلوں پڑھ کے
مر کے جینا، جی کے مرنا، تے کی کرنا اے ڈر کے
واصفؔ یار حُسن دِیاں فوجاں آئیاں گھوڑے چڑھ کے

واصف علی واصفؔ
​

 

جواب: رنگِ وطن

ماں

کِڈّے لاڈ لڈاوے ماں
صدقے واری جاوے ماں
آپوں کھاوے رُکّھی سُکّی
مینوں دُدھ پلاوے ماں
آپوں دُھپ وِچ سڑدی ریندی
مینوں چھاویں پاوے ماں
ٹھنڈ وِچ سوندی گلِّے پاسے
مینوں سُکّے پاوے ماں
کچی نِیندر ہوسی اوس دی
سُتیاں ناں جگاوے ماں
جِتھے میرا مڑکا ڈُھلے
اوتھے رَت وگاۓ ماں
کنڈ ہو جاندی اوس دی خالی
جس دی وی مر جاوے ماں
جے وَس چلدا مرن نہ دیندی
ہاڑے ترلے پاوے ماں
پُتر پاویں پیڑے ہوون
سو سو پردے پاوے ماں
رحمت دے کُھل جان خزانے
جدوں ہتھ اٹھاوے ماں
جس منورؔ رب نوں مناؤنا
اپنی اوہ مناوے ماں

منورؔ حسین چشتی​