رحمان بابا شعرونه

کر د ګلو ګړه چي سيمه دے ګلزار شي
اغزي مه کره په پښو کي به دے خار شي

​

 

عجبه رحمانه زړه دي ده کتو دے
چي مرګے مه دنيا شته اؤ ته لا خاندي​

 

انسانيت سه په دولت نه دے رحمانه
بت که سرو زرو نه جوړ کړے انسان نه دے

 

په راحت کي خو به هر سړي د يار شي
يار هغه دي چي په سخته کي پکار شي


ټول خپلوان ترنه تاويکي چي امير وي
چي غريب شي هر سړي ترينه بيزار شي

نو حقيقي مينه هغه ده اي رحمانه
چي مزار سره دي جوړ مزار د يار شي

 

ژوندے زان په زمکه ښخ که لکه تخم
که لوي غواړي د خاورو په مقام شه

 

زه رحمان اول فقر بيا بادشاه شوم
زه بادشاه د فقرانو په دعا شوم

 

خپل پردي په کښي معلوم شي اے رحمانه
کله کله د غمونو باران ښه وي

 

زه رحمان اول فقر بيا بادشاه شوم
زه بادشاه ده فقرانو په دعا شوم

 

په راحت کي خو به هر سړي د يار شي
يار هغه دي چي په سخته کي پکار شي


ټول خپلوان ترنه تاويکي چي امير وي
چي غريب شي هر سړي ترينه بيزار شي

نو حقيقي مينه هغه ده اي رحمانه
چي مزار سره دي جوړ مزار د يار شي

 

چه د زان سره اعمال قبر ته يوړو
چه د زان سره خپل مال قبر ته يوړو
تخت او تاج د شاجهان نه شولو پاتي
د دولت نه يي ګنکال قبر ته يوړو
دا د ګل غوندي مخونه به پنه شي اے رحمانه
مرګ يوسف غوندي جمال قبر ته يوړو

 

ژوندے زان په زمکه ښخ که لکه تخم
که لوي غواړي د خاورو په مقام شه

 

بادشاهي د ګدايانو په دعا شي
زه رحمان ځکه بادشاه شوم چي ګدا شوم

 

هر ژوندي چي د مرده په قبر ورشي
بس دي همره نصيحت په دا دنيا

 

روښنايي په هغو زړونو دا حرامه
چي پري کيني ګرد غبار د دي دنيا

 

سوک په مينه کښي کړيکي او جړيکي
سوک د يار په سنګ کښي خاندي خوشاليګي
د چه ټول عمر ارمان ارمان کښي تير شي
د چه زړه کښي ارمانونه ټول جړيګي
سوک ګلونو پسے ګرزي نه يے مومي
د چه غيګه کښي ګلونه نه زېګئ
زه رحمان چي د جانان سترګو ته ګورم
ده زړه باغ کښي مے ګلونه راټګيګي

 

د رحمان وينا به هله در په ياد شي
چي دي يو ديوال ته مخ بل ته د شا شي

 

مسا فره يو تصوير راله تيار که
توري زلفي يي په مخ قطار قطار که
دا تصوير چي مي تيار کله د يار شي
مه رحمان ورته خپو کښي راګزار که

 

زه رحمان قيامت ته زکه خوشحليګم
په ديدن چي د جانان ټکور ټکور شم

 

دنيا کښت د آخرت دي ، دا خبره ده رښتيا
ولي مرد پکي هغه وي ، چي سخي وي هم پارسا
په دنيا کي بدي نشته ، که بدي نه وي له ته
په دنيا کي خطا نشته ، که له ته نه وي خطا
دنيا بحر دي بهيږي ، آيني غوندي صفا

 

نه دي فر‌‌ض د خداي ادا کړو نه سنت د پيغمبر
نه دي مرګ په زړه ياديږي نه خواري د محشر

 

مہربانی فرما کر انکو اردو میں ٹرانسلیٹ کردیں نوازش ہوگی سرکار

 

حضرت انسان کی غفلت کا ذکر ہے کہ ایسے غفلت میں پڑا ہے کہ نہ تو اللہ رب کریم نے جو فرائض ہمارے ذمے لگائے ہیں وہ اد کیے نہ ہی سنت رسول ﷺ پر عمل کرنے کی توفیق ہے اور ایسے غفلت میں پڑے ہیں کہ موت کو ہم بھول گئے ہیں اور محشر کے دن کے لیے کوئی تیاری نہیں کی ہم نے