تضمین بر "اَج سِک مِتراں دی ودھیری اے"

اوہدی دل نُوں تانگھ بتیری اے
جہدی ازلوں شان اُچیری اے
ربّا وصل دے وچ کِیہ دیری اے
اَج سِک مِتراں دی ودھیری اے
کیوں دِلڑی اُداس گھنیری اے
لُوں لُوں وِچ شوق چنگیری اے
اَج نیناں لایاں کیوں جھڑیاں

فُرقت دی رات لمبیری اے
جُھلی غم دی لال ہَنیری اے
کِیہ رحمت دے وِچ دیری اے
اَج سِک مِتراں دی ودھیری اے
کیوں دِلڑی اُداس گھنیری اے
لُوں لُوں وِچ شوق چنگیری اے
اَج نیناں لایاں کیوں جھڑیاں

کَالٌمَطٌرِ بَکَیٌتُ لِرُؤٌیَتِه
فِی النّوٌمِ حَضَرٌتُ بِحَضٌرَتِه
فَخَضَعْتُ الرَّأسَ لِعِزَّتِه
اَلطَّیْفُ سَرٰی مِنْ طَلْعَتِه
وَالشَّذْوُ بَدٰی مِنْ وَّفْرَتِه
فَسَکَرْتُ ھُنَا مِنْ نَّظُرَتِه
نیناں دیاں فوجاں سِر چڑھیاں

اوہ رات سُہانی چَن ورگی
مِٹھّی خواب، تے اوہ حمرا وادی
کیہ تکیا اچانک مِیں عاصی
اَلطَّیُفُ سَرٰی مِنْ طَلْعَتِه
وَالشَّذْوُ بَدٰی مِنْ وَّفُرَتِه
فَسَکَرْتُ ھُنَا مِنُ نَظُرَتِه
نیناں دیا فوجاں سِر چڑھیاں

اوہدے ہتھ مُہار زمانی اے
اوہدی دوجگ تے سلطانی اے
اَیتھے گُم عقلِ انسانی اے
مُکھ چند بدر شعشانی اے
مَتھّے چمکے لاٹ نُوارنی اے
کالی زُلف تے اکھ مستانی اے
مخمور اکھیں ہِن مدھ بھریاں

جُبّہ توحیدی زیبِ تن
مَتھّے تاجِ رسالت ضَو افگن
موہڈے زلف، جیوں چڑھیا ساون
دو ابرو قوس مثال دِسَن
جَیں تھیں نوکِ مِژہ دے تیر چُھٹن
لبّاں سُرخ آکھاں کیہ لعلِ یمن
چِٹّے دند موتی دیاں ہِن لڑیاں

اِنہوں ہستی دا عنوان آکھاں
رب سَچّے دی بُرہان آکھاں
یاں اکھیاں دا قُرآن آکھاں
اِس صُورت نُوں مَیں جان آکھاں
جانان کہ جانِ جہان آکھاں
سچ آکھاں تے رب دی شان آکھاں
جس شان تِھیں شاناں سب بنیاں

قامت موزوں، تے ٹور حَسیں
مازاغ نظر، والشّمس جبیں
جنہوں دیکھیاں آوے رب تے یقیں
اِیہہ صُورت ھے بے صُورت تِھیں
بے صُورت ظاہر صُورت تِھیں
بے رنگ دِسے اِس مُورت تِھیں
وِچ وحدت پُھٹیاں جد گھڑیاں

جیویں لفظاں وچ مخفی معنیٰ
جیویں قطرے وچ لَشکے دریا
ھے رنگ اِس دا بے رنگ نُما
دَسّے صُورت رَہ بے صُورت دا
توبہ رَہ کیہ عَین حقیقت دا
پَر کَم نہیں بے سُوجھت دا
کوئی وِرلیاں موتی لَے تَریاں

ایہدے حُسن دا پرتو شمس و قمر
ایہدے متوالے بُو بکر و عُمر
ایہا رکھسی لاج لَحَد اندر
ایہا صُورت شالا پیشِ نظر
رہے وقتِ نزع تے روزِ حشر
وِچ قبر تے پُل تِھیں ہوسی گُزر
سب کھوٹیاں تِھیسن تد کھریاں

جامہ رحمت والا راس تُساں
کیتا دل نہ کِسے دا اُداس تُساں
ساری اُمت دا احساس تُساں
یُعْطِیْكَ رَبُّكَ داس تُساں
فَتَرْضٰی تِھیں پوری آس اَساں
لَج پال کریسی پاس اَساں
وَاشْفَعْ تُشَفَّعْ صحیح پڑھیاں

اَج پالیا کیہا لباس تُساں
ساڈے لُٹ لَئے ہوش حواس تُساں
اَساں گندیاں مَندیاں دا پاس تُساں
یُعْطِیْكَ رَبُّكَ داس تُســـــــــــــــــــــــــــــــــــاں
فَتَرْضٰی تِھیں پوری آس اَساں
لَج پال کریسی پاس اَساں
وَاشْفَعْ تُشَفَّعْ صحيح پڑھیاں

بھرو سِکدیاں اکھیاں دا دامن
میرا اُجڑے نہ آساں دا گُلشن
کرو کرم طُفیلِ اُویسِ قَرَن
لاہو مُکھ تُوں مُخَطَّط بُردِ یَمن
مَن بھانوری جھلک دکھاؤ سجن
اوہا مِٹھیاں گالیں الاؤ مِٹھن
جو حمرا وادی سَن کریاں

سُتّے بھاگ اکھیں دے جگاؤ ڈھولن
مُکھ عاشقاں نوں دِکھلاؤ ڈھولن
پھیرا رحمت والا پاؤ ڈھولن
حُجرے تِھیں مسجد آؤ ڈھولن
نُوری جھات دے کارن سارے سِکن
دو جگ اکھیاں رَہ دا فرش کرن
سب اِنس و ملک حُوراں پریاں

اِنہاں جالیاں دے ول آندیاں تے
اِنہاں مُڑ مُڑ جھاتیاں پابندیاں تے
اِنہاں جھڑکاں، ماراں کھاندیاں تے
اِنہاں سِکدیاں تے کُرلاندیاں تے
لکھ واری صدقے جاندیاں تے
اِنہاں بردیاں مُفت وکاندیاں تے
شالا وت آون اوہ گھڑیاں

کی جِنّ و بشر، کی شاہ و گدا
ڈِٹّھی جس وی نصیّر اوہ شانِ خُدا
اُڈّے ہوش تے مونہوں بول اُٹھیا
سُبْحَــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا نَ اللّٰه مَا اَجْمَلَكَ
مَا اَحْسَنَـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــكَ مَا اَکْمَلَكَ
کِتھّے مہّرِ علــــــــــــــــــی کِتھّے تیری ثناء
گُستاخ اکھـــــــــــــــــــــــیں کِتھّے جا اَڑیاں

کلام :پیر مہر علی شاہ صاحب
تضمین :پیر نصیر الدین نصیر شاہ صاحب​

 

بہت اعلی جناب بہت شکریہ