انور مسعود دی شاعری

سجنو تے بیلیو! ایتھے انور مسعود دی شاعری شیئر کرو۔

 

[glow=red:m64oeh69]اج کیہ پکائیے؟[/glow:m64oeh69]
چوہدری: اَج کیہِ پکائیے دس تیرا کیہِ خیال اے
رحماں: میں کیہِ خیال دساں میری کیہِ مجال اے
چوہدری: رحمیاں چل اَج فیر چسکے ای لا لئیے
لبَھ جان چنگیاں تے بھنڈیاں پکا لئیے

رحماں: واہ واتُساں بُجھیاں نیں دلا دیاں چوریاں
میرا وی ایہہ دل سی پکائیے اج توریاں
لُونواں والی بھِنڈی ہووے پوٹا پوٹا لمی ہووے
ہولی تو کچُور ہووے سوہنی ہووے کولی ہووے
وچ ہووے بکرے دے پُٹھ دیاں بوٹیاں
نال ہون چھنڈیاں تندورر دیاں روٹیاں
مکھنے دا پیڑا ہووے لسی دا پیالہ
بھِنڈیاں دے نخرے تے گرم مصالحہ ہووے

بھنڈیاں بنانا وی تو کوئی کوئی جاندا
رنھناں پکانا وی تےکوئی کوئی جاندا
اُٹھاں فیر چوہدری پھڑاں میں تیاریاں
بھنڈیاں بناواں اج رج کے کراریاں

چوہدری: رحمیاں ہزار ہون مزیدار بھنڈیاں
ہوندیاں نے کُجھ ذرا لیس دار بھِنڈیاں
رحماں: دفع کرو چوہدری جی سبزیاں دی تھوڑ اے
سانوں ایہہ لسُوڑیاں پکان دی کی لوڑ اے
بندہ کاہنوں بھنِڈیاں دی لیس دی ہواڑ لَئے
ایہدے نالوں پَولی دی سریش بھانویں چاہڑلَئے

چوہدری : فیر کیہ خیال اے تیرا جھڑی نہ منا لَئیے
جے تو آکھیں رحمیاں کریلے نہ پکا لئَیے
رحماں: ریس اے کوئی چوہدری جی آپ دے خیال دی
جمی اے کوئی سبزی کریلیاں دے نال دی
ڈِ ھڈ وچ اِنج جویں لو لگ پئی اے
تساں گل کیتی اے تے رال واگ پئی اے
سچ پچھو چوہدری جی ایہو میری را اے
مینوں وی چروکناں کریلیاں دا چاء اے

چوہدری جی ہووے جے کریلا چنگا پلیاں
وچ ہووے قیمہ اُتے دھاگہ ہووے ولیا
گنڈھیاں ٹماٹراں دے نال ہووے تُنیاں
فیر ہووے گھر دے گھہیو وچ بھُنیا
فیر کوئی چوہدری جی اُوس دا سواد اے
پُر وی پکایا سی تُساں نوں یاد اے

چوہدری : ہوربیبا مینوں ایہدی مینوں ہر گل بھاؤندی
رحمیاں کریلیاں وچ کوڑ ذرا ہوندی اے
رحماں: دفع کرو زہر تے چریتا مینوں لگدا ئے
نِم تے دھریک دا بھراں مینوں لگدائے

پلے پلے دنداں جیِبھ پئی سکدی
کھا مر لئی تے تریہہ نیں مکدی
تُمے دیاں گولیا کریلیاں تو پھکیاں
اینہاں نالوں چاہڑ لو کونین دیاں ٹکیاں

چوہدری: رحمیاں فیر انج کر تُوں کوئی راء دے
پُچھیں تے بتاؤنواں دا وی اپنا سواد اے

رحماں: رب تہاڈا بھلا کرے کِڈی سوہنی گل اے
ایہو جیئے ذائقے والا ہور کہیڑا پھل اے
کالے کالے لشکدے تے گول مول چاہڑ لو
چوہدری جی لون تے وتاؤں چًول چاہڑ لوں

چوہدری: رحمیاں پکانے نوں تے جی بڑ کردائے
بُھٹیاں دی گرمی تو جی ذرا ڈر دائے
رحماں: سچ اے جی چوہدری جی ڈھڈ کاہنوں بالنا
کھان والی چیز اے کوئی وینگناں دا سالنا

بھٹھیاں دے ڈک وچ سُٹنے ضرور نے
کاہنوں پَے بھخائے ، ساڈے ڈھڈ کوئی تندور نیں

دفع کروبھٹھیاں نوں بَھٹھے کاہنوں ساڑیئے
حبشیاں نوں چوہدری جی گھر کاہنوں واڑئیے
کالیاں دے نال کاہنوں مارئیے اُڈاریاں
ساڈیاں تےہیں امریکہ نال یاریاں

چوھدری : وَدھ وَدھ بولناایں ایویں بڑبولیا
سبزیاں توں جا تُوں سیاستاں نوں پھولیا
دوجے دی وی سُن کجھ دوجے نوں وی کہن دے
حکومتاں دی گل توں حکومتاں تے رہن دے
چنگا فیر بُجھ میرا کی خیال اے ؟
رحماں: بُجھ لئی چوہدری جی چھولیاں دی دال ایں

 

[glow=red:1quqhp1j]انار کلی دیاں شاناں[/glow:1quqhp1j]

توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں
وانس ونے گاہک نی ایتھے، بھلی و بھلی دکاناں

ویکھ نی اڑیے کبھے پاسے وال کسے دے کھلے
راہیاں دے پہ کھیڑے پیندے خوشبواں دے ہلے
سجے پاسے کھرلی دے وچ بنگالی رس گلے
ویکھ کسی نال منہ نہ ماریں، مڑ مڑ پیا سمجھاناں
توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں

ویکھ نی جیون جوگیے ایتھے رنگ برنگ پٹولے
سیر کریندے نظری آون پریاں دے کجھ ٹولے
چھڈ دے کھانے کھل ونیوے، ہون نہ چبیں چھولے
چھڈ دے پینے گڑے دے شربت، پی ہون کوکے کولے
بوتل دے نال منہ نہ لاویں، منہ وچ پا لیں کاناں
توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں

الہڑ شیں مٹیاراں والی چڑتل کہیڑا چہلے
مہڈے نال پیا مہڈا کھینداے لگن پے ترکہلے
اکھیاں وچ نیں شرم دا کجلہ، منہاں تے نیں پلے
اُچااُچا سارے ویکھن کوئی نہ ویکھے تھلے
نیویں نظر کیویں کوئی رکھے، اُچیاں ہین دکاناں
توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں

چار چفیرے ٹیڈی پھردے، نوی بہار دے کیڑے
چاڑھے ہوئے اچھاڑاں وانگوں پاٹن ہاکے لیرے
وکھیاں اتوں کھل کھل جاون ٹچ ٹچ کدے ویڑے
جیہڑا ویکھے جیب اپنی ، دنداں ہیٹھ دبیڑے
ڈاہڈیاں تنگ پوشاکاں دے وچ پھاسیاں ہویاں جاناں
توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں

جیہڑی تھاویں نظری آون چار مسافر کٹھے
اچن چیتی پے جاندے نے پیر تیرے کیوں مٹھے
ہل پیو ایتھوں بے وقوفے لوک کرن گے ٹھٹھے
اس دکانیں پان وکیندے توں سمجھے نے پٹھے
کھایے ساوے پتر تے سویاں کرن زباناں
توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں

آ وڑیا ایں ڈنگر مالا تو اج کیہڑے پاسے
پیسے دے نی پُتر سارے ایس گلی دے واسے
مہاتڑ ایتھے خالی آندے، خالی کھڑدے کاسے
پلے جے کر پیسے ہوون ڈل ڈل پیندے ہاسے
بہتیاں مینوں آوندیاں کوئی نیں اکو گل مکاناں
توں کی جانے بھولیے مجے، انارکلی دیاں شاناں​

 

[glow=red:d2j0ly7w]بنین[/glow:d2j0ly7w]

بنین لین جاندے او
بنین لے کے آندے او
پاندے اور تے پیندی نئیں
پے جائے تے لیندی نئیں
لے جائے تے دوجی واری
پَون جوگی ریندی نئیں

بنین میں دیاں گا
پاؤ گے تے پے جائے
لاؤ گے تے لَے جائے
لَے جائے تے دوجی واری
پَون جوگی رہ جائے

بنین میری ودھیا
بنین میری ٹاپ دی
وڈھیاں نوں پوری آوے
نکیاں دے ناپ دی

چیز ہووے اصلی تے
مُنوؤں پئی بولدی
تُپ نالوں گوری لگے
رسی اُتے ڈولدی

جنے ورے چاؤ تُسی
ایس نوں ہنڈا لَو
فیر پویں بچیاں دا
جانگیا بنا لَو​

 

بہوں شکریہ لالہ، اے تے انور مسعود دا کمال اے کہ جنّی واری پڑ لؤ اونا ای سواد آندا اے۔ ہلا فیر میں چلنا (بنین لین :hasna: )

 

اَج تے اوہنے حال مرا کجھ ایس طرحاں چا پُچھیا
اکھیاں پلے ہیسن جیہڑے، ڈلھ گئے موتی سارے

(مجموعہ: ہُن کیہ کریے)​

 

بھرا جی ایکدم یو ٹرن خیر اے [/quote:2zi29vta]

لالہ، زندگی ایسی دا تے نا اے۔ :hasna: :rona:

 

:201: :201:

 

میں رھیا انور سدا زخماں تے پردے تاندا
لوک بھُلِیں پے گئے بُلّھاں تے ہاسا ویکھ کے

(مجموعہ کلام: ہن کیہ کرے)​

 

دِینا


میں اک شاعر دکھاں بھریا دکھاں دا شیدائی
اپنی لگے، اپنی جاپے، مینوں پیڑ پرائی

جدوں میں دینے ولوں ویکھاں میرا دل کرلاوے
اٹھے پہر خدادے مینوں ایہوں چنتا کھاوے

نقد کوئی نہ سودا لیندا ائے نہ کوئی لوے ادھارا
میں سوچاں ایہہ ہٹی والا کردا اے کیویں گزارا

جس دے نیڑے گاہک نہ ڈھکے نج ہووے اوہ ہٹی
جتھے نہ کوئی وکری ہووے کیہہ ہونی اے کھٹی

ایہو کہن محلے والے کدوں ایہہ مغروں لہندااے
ایہہ سوکھے دا ماریا ہویا کھونہہ کھونہہ کردا رہندااے

ایسے پاروں دینے کولوں رسی خلقت ساری
مت کوئی سودا لیندا لیندا لے آوے بیماری

ایہدی بیماری دا کوئی بھیت کیویں نہ پاوے
ڈک ڈک رکھے کھنگ وچارا کھنگ نہ ڈکی جاوے

ایہہ اک تھکا ٹٹا راہی ایہدی راہ وچ کنڈے
کیہڑا ایہدے بھار ونڈاوے کون ایہدے دکھ ونڈے

اوکھے ویلے نکھڑ جاندے سجن یار نگینے
ایہہ اک ایسی دنیا جتھے گلی گلی وچ دینے​

 

بہوں ہی سوہنا کلام پوسٹ کیتا جے سگراج پا۔ یقین منّو، دل خوش وی ہو گیا وے تے اداس وی۔ کیہ کمال دا پیغام دتا اے انور مسعود نے۔

 

میریا ربا اینا مشکل کیویں لخدے او

 

نعیم پائی تے شیر افضل خان صاحب نے جدوں ایتھے آکے پو ٹھوہاری سپیکنی اے تے فیر تے تواڈا اللہ ای حافظ :neu:[/quote:2suns8kc]
ویسے ھارون بھا جی اگر اجازت دیو تے پنجانی نال ترجمہ وی کر دتا جائے۔ اس توں پہلاں مسزمرزا بہن جی نے وی اس دی فرمائش کیتی سی :suno:

 

جزاک اللہ بھا جی
جی آئندہ میں جو وی شاعری پیش کراں گا، اس دا ترجمہ وی کر دیا کراں گا۔ اور کسے دوست نے کسے پرانی غزل دا ترجمہ پچھنا ہووے تے اوہ وہ پچھ سکدا اے :hands:

 

جو اب لکھا ھے پہلے اس کا ترجمہ تو کریں :201: :201:

 

خوشی تسی ایہہ دسو کہ تھوانوں کس طرح معلوم ہویا کہ میں کی گل کیتی سی۔ بقول تھواڈے تسی تے پنجابی سمجھ نئیں سکدے :baby:
:nose:

 

غزل

ہووے پئی تقصیر کسے دی دکھ پیا کوئی جردائے
بھل چک ہوندی اکھیاں کولوں دل جرمانے بھردائے

چین کسے تھاں لین نہ دیوے چنگا چیتر چڑھیائے
دھپے چنکاں مارن لگدائے چھاویں جثہ ٹھردائے

ملک عدم توں ننگے پنڈے آوندائے ایسے جہانے
بندہ اک کفن دی خاطر کناں پینڈا کردائے

منیاں میں اخلاص جیہی ہن سستی چیز نہ کوئی
اوہو کجھ میں لے کے آیاں جو کجھ مینوں سردائے

خبر کوئی اخباراں وچ نئیں اس دے بارے ویکھی
نئیں معلوم گوانڈی میرا جیوندا اے یا مردائے

انور ایویں چھوہیائے اپنا قصہ درداں والا
نیندر سب نوں مٹھی لگدی کون ہنگارا بھردائے​

ترجمہ

غلطی کوئی کررہا ہے اور دکھ کسی اور کو برداشت کرنے پڑرہے ہیں
بھول چوک آنکھوں سے ہوتی ہے اور جرمانے دل کو ادا کرنے پڑتے ہیں

چیتر(پنجابی مہینہ۔ 15مارچ تا 15 اپریل۔ بہار کا عروج سے اختتام تک کا موسم)۔ چیتر کا موسم کہیں چین نہیں لینے دیتا
دھوپ میں گرمی لگنے لگتی ہے اور چھاؤں میں ٹھنڈ لگنےلگتی ہے۔

انسان اس دنیا میں ننگے جسم کے ساتھ آتا ہے
ایک کفن کی خاطر انسان کو ساری زندگی کتنا سفر کرنا پڑتا ہے۔

میں مانتا ہوں کہ اس زمانےمیں خلوص سے سستی کوئی چیز نہیں رہی
لیکن میں تو وہ ہی لے کر آیا ہوں جو مجھے اچھا لگا ہے یا راس آئے گا

آج کے اخبار میں کوئی بھی خبر اس کے بارے میں نہ تھی
اب مجھے معلوم نہیں کہ میرا ہمسایہ زندہ ہے یا مرچکا ہے۔

انور آپ نے ایویں ہی اپنے دکھوں کی داستان کو چھیڑ لیا ہے۔
یہاں تو سب کو اپنی نیند پیاری ہے ادھر کوئی اونگ بھی رہا ہے۔

:a191:

 

بہوں شکریہ پا جی، ہن پتہ نہیں جنہاں ترجمے والے فرمائش کیتی سی اونہاں نوں وی سمجھ آندا اے یا نئیں :neu:
ویسے میرے خیال وچ تھوانوں چیتر والی گل دا علم ہونا چاہی دا سی :nose:

 

بہوں ہی سوہنیاں دے دل چ اترن آلیاں گلّاں نے۔ :101: (نالے ترجمے آلا کم وی سوہنا کیتا جے)

 

شکریہ نوازش مہربانی

میں‌نے کبھی نہیں‌کہا کہ مجھے پنجابی کی سمجھ نہیں‌آتی صرف اتنا کہا تھا کہ پنجابی پڑھنا اور لکھنا میرے لئے مشکل ھے

چند ایک جملے میں بھی لکھ سکتی ھوں مگر آپ کی طرح مسلسل نہیں

بہت شکریہ تجمے کا

پھر کہوں گی کہ ترجمہ ایسا غذب کا ھے تو کلام کیسا ھو گا

بہت عمدہ ترجمہ کیا ھے آپ نے

 

اوھدی میری پریت محبّت موج تے ساحل والی
دَم دَم وصل میسّر ہوئے، پَل پَل پین جدائیاں

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

اُسکا، میرا، پیار بھی انور، موج اور ساحل جیسا
لمحہ لمحہ وصل کی راحت، پَل پَل غمِ جدائی​

منظوم ترجمہ ہماری اردو کے صارفین کے لئے کیا ہے(یہ لفظی ترجمہ نہیں، مگر مفہوم ایسا ہی ہے)۔ امید ہے پسند آئیگا۔