کلام الحآج ملک آدھا خان

کسے جنگل دے جنگلی پُھل وانگوں میڈا کوئی مالی نگہبان نہ سہی ، یزدان تاں ہے​

نئی کوئی بندوبست طوفاناں دا میڈے سَر تے سایا بان نہ سہی ، اسمان تاں ہے
کسے نازُک گل دا ہار نہ بنڑُیم بھانویں سجیا وچ گلدان نہ سہی ، میدان تاں ہے
صد شُکر آڈھا اُس خالق دا مینوں حاصل لذت جہان نہ سہی ، ایمان تاں ہے



ملک آڈھا خان ​

 

ستم کو اپنے قدرت سا کبھی انداز مت دینا
وہ بے آواز لاٹھی ہے اُسے آواز مت دینا
ستم جب لوٹتے ہیں تو ستم گر پر جھپٹتے ہیں
ستم جیسے عقابوں کو کھلی پرواز مت دینا
شاکر شُجاع آبادی

 

احبا
ب
اج تُہاڈی خدمت اِچ عابد تمیمی دی اِک نظم پیش کرداں رائے مطلوب اے سخن شناساں دی
میرے ہک جام دی دشمنی واسطے ہر جگہ تو مے خانے خریدے گئے
میرے سر تے نہ دستار قائم رہوے میرے اپنڑیں بیگانے خریدے
میرا نا نا کہانڑی دا جھومر بنڑیں ہر ورق تو فسانے خریدے گئے
مسکراہٹ لباں تے دفن ہو گئی میرے سانویں زمانے خریدے گئے
لکھاں سپاں دی شوکر ہا لہجے دے وچ میتھوں معصوم جئے کُجھ پیارے نہ
پچھاں ہٹدے گئے جوش تھکدے گئے رات وچ لُک گئےہن کنارے نہ پُچھ
میں تے غربت دے زندان وچ قید ہاں
میتھوں حاکم وقت دا گُزارے نہ پُچھ
میری اکھیاں دی زردی حقیقت دا رنگ
مہرباناں دے خفیا اشارے نہ پُچھ
زندگی تے زمانے تو نفرت ملی
موت آ تیرے نال دوستی کر لواں
دوستان مینوں بے شک قتل چا کریںِ
تھوڑی مہلت تاں دے مے کشی کر لواں
پینگھ جیہڑی جھٹائی کدی سونڑ وچ
اوہناں لاواں دے سنگ خُود کشی کر لواں
یا محبت دا نعرہ بلند کر میں
سولی اُتے ذرا دل لگی کر لواں
جیہنوں طوفان اکثر مٹیندے رہے
زندگی دے تماشے دا کردار ہاں
الفتح الفتح ماضی دے وعدیوں
میں امیداں دے لشکر دا سالار ہاں
دلفریبی دے خاباں توں بیدار ہاں
ہاسیاں دے ہجوم اِچ عزادار ہاں
فرق سُکھاں تے دُکھاں دی نگری دا ہے
کل وی سردار ہم اج وی سردار ہاں
عابد تمیمی

 

محترم ہارون رشید صاحب پذیرائی لئی ممنون آں تُسی ہمیشہ میرا حوصلہ ودھاندے او صدا سُکھی رہوو

 

نوازِش اے جناب ورنہ اسی ایس قابل کتھے سی

 

ضرور جناب میں تابعدار