کلام بابا بھلے شاہ

اِک نقطے وِچ گل مُکدی اے

پھڑ نقطہ، چھوڑ حِساباں نوں
چھڈ دوزخ، گور عزاباں نوں
کر بند، کُفر دیاں باباں نوں
کر صاف دِلے دیاں خواباں نوں

گل ایسے گھر وِچ ڈُھکدی اے
اِک نقطے وِچ گل مُکدی اے

ایویں متّھا زمیں گھِسائ دا
پا لمّا محراب دِکھائ دا
پڑھ کلمہ لوک ہسائ دا
دِل اندر سمجپ نہ لائ دا

کدی سچّی بات وی لُکدی اے
اِک نقطے وِچ گل مُکدی اے

اِک جنگل، بحریں جاندے نیں
اِک دانہ روز دا کھاندے نیں
بے سمجھ وجود تھکاندے نیں

چلیاں اندر جِند سُکدی اے
اِک نقطے وِچ گل مُکدی اے

کئ حاجی بن بن آۓ جی
گل نیلے جامے پاۓ جی
حج ویچ، ٹکے لَے کھاۓ جی
پر ایہ گل کیہنوں بھاۓ جی

کِگے سچّی گل وی رُکدی اے
اِک نقطے وِچ گل مُکدی اے
-------------------
آندیاں توں میں صدقڑے ہاں، جویں جاندیاں تو سِر وارنی ہاں
مِٹّھی پریت انوکھڑی لگ رہی، گھڑی پل نہ یار وسارنی ہاں
کیہے ہڈ تکاڈرے پئے مینوں، اَوندیاں پاوندی، کانگ اُڈارنی ہاں
بُلّھا! شوہ تے کملی میں ہوئ، سُتّی جاگدی یار پکارنی ہاں
---------------------
چَل بُلّھا! چل اوتھے چلیے، جِتّھے سارے اَنّھے
نہ کوئ ساڈی ذات پچھانے، نہ کوئ سانُوں منّے
--------------------------
بھٹھ نمازاں، چِکّڑ روزے، کلمے پِھر گئی سیاھی
بُلّھے شاہ! شوہ اندروں مِلیا، بُھلّی پِھرے لوکائ
-----------------------------
تیرے عشق نچائیاں

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا!

تیرے عشق نے ڈیرا میرے اندر کیتا
بھر کے زہر دا پیالہ، مَیں تاں آپے پیتا
جھب دے بَوھڑِیں سے طبیبا، نہیں تے میں مر گئِیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا!

چُھب گیا وے سُورج، باہر رہ گئی آ لالی
وے میں صدقے ہوواں، دیویں مُڑ جے دکھالی
پیرا! میں بُھل گئیّاں تیرے نال نہ گِئیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا!

ایس عشقے دے کولوں مینوں ہٹک نہ ماۓ
لاہُو جاندڑے میڑے، کیہڑا موڑ لِیاۓ
میری عقل جو بُھلّی، نال مھانیاں دے گئیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا!

ایس عشقے دی جھنگی، وِچ مور بولِیندا
سانوں قِبلہ تے کعبہ، سوہنا یار دسِیندا
سانوں گھائل کر کے، پھیر خبر نہ لئیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا!

بُلّھا! شَوہ نے آندا مینوں، نائت دے بُوہے
جِس نے مینوں پواۓ چولے، ساوے تے سُوہے
جاں مَیں ماری ہے اڈّی، مِل پیا ہے دھیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا!
-------------------------
جِند کُڑِکّی دے مُنہ آئ

جِند کُڑِکّی دے مُنہ آئ

عشق تُساڈا مینُوں دِسدا، پربت کولوں بھارا
اِک گھڑی دے دیکھن کارن، چُک لیا سِر سارا
محنت مِلے کہ مِلدی ناہیں؟ ڈاہڈے دی اشنائ

جِند کُڑِکّی دے مُنہ آئ

پاکاں دا ہے ہحی وسیلہ، میرے تُسِیں آپے وہ دو
جاگدیاں، سنگ میرے جاگو، سَونواں، نالے سءونوو
جِس نے تَیں سنگ پیت لگائ، کیہڑے سُکھ سَوائ

جِند کُڑِکّی دے مُنہ آئ

گَگ وِچ روشن نام تُساڈا، عاشق توں کیو نسدے ہو
وسّو رسّو وِچ بغل دے، اپنا بھیت نہ دسدے ہو
اَدھکڑے وِچاروں پھڑ کے، میں اُلٹی لٹکائ

جِند کُڑِکّی دے مُنہ آئ
-----------------
چُپ کر کے کریں گُزارا

چُپ کر کے کریں گُزارے نُوں

سچ سُن کے لوک نہ سہندے نیں
سچ آکھیے تے گَل پَیندے نیں
پھر سچّے پاس نہ بہندے نیں
سچ مِٹّھا عاشِق پیارے نُوں

سچ شرع کرے بربادی اے
سچ عاشق دے گھر شادی اے
سچ کردا نَوِیں ابادی اے
جیہا شرع طریقت ہارے نُوں

چُپ عاشِق نوں نہ ہُندی اے
جس آئ سچ سوگندی اے
جِس ماھل سُہاگ دی گندھی اے
چھڈ دُنیا کُوڑ پسارے نُوں

چُپ کر کے کریں گُزارے نُوں

 

بہت اعلیٰ جناب