پنجابی نظماں

پڑھ کتاباں رٹے لالے
ڈگری تمغے گل وچ پالے

ہن دنیا وچ پھسدا جاویں
بے مقصد ہی نسدا جاویں

تھاں تھاں کاروبار سجا لے
دولت دے انبار لگا لے

دوڈ تیری پر رکنی ناہی
ہوس کدی وی مکنی ناہی

جین دا مقصد پل جاویں گا
دوڈ دوڈ کے رل جاویں گا

مشکل تیری ودہدی جانی
نیندر تیری کٹدی جانی

پیسے تیرے نال نیئں جانے
ماپے ٹر گئے مڑ نیئں آنے

پاویں رو رو ہوکاں ماریں
کلمے پڑھ پڑھ پھوکاں ماریں

بچیاں دا بچپن وی کھویں
فر توں کلیاں بہہ کے رویں

وقت پرانا یاد آوے گا
درد کلیجا کھا جاوے گا

کرنی اے جے ٹھنڈی چھاتی
سونا اے جے رج کےراتی

اج توں کر نوں چھیتی آئیں
ماں پیو نال کجھ وقت بتائیں

حال سنی تے حال سنائیں
دل تے چڑھیا بوجھ کٹائیں

بچیاں اپنے کول بٹھائیں
جو توں سکھیا کوٹ پیائیں

لاڈ اٹھائیں دل بہلائیں
کٹ کے اپنے سینے لائیں

پین پرا تے ماں پے چھڈ کے
جس نے خون دے ناتے وٹ کے

تینوں منیاں سر دا سائیں
توں وی رشتہ توڈ نبھائیں

اوہدے سارے دکھ سکھ ونڈیں
رشتہ دل دا دل نال گنڈیں

اپنے خول نوں چھل کے ویکھیں
اپنے نال وی مل کے ویکھیں

ویر تیرے نیں نعمت رب دی
پیناں بن خوشی نئیں لبھدی

خوشیاں ونڈ تے خوشیاں پا لے
مانی رب نوں یار بنا لے

ہر لمحہ توں ہس کے جی لے
پیار دی گڑوی پر کے پی لے

اپنے اج توں ہوجا راضی
ایسی وندی جت لے بازی !!

 

واہ بھئی واہ کیا بات کہی۔۔۔۔۔۔۔۔۔دِل میں جاکر اُتر گئی

شعردراصل ہیں وہی حسرتؔ
سنتے ہی دِل میں جو اُترجائیں(حسرت موہانی)

 

کاش مجھے بھی پنجابی آتی

 

اور کاش ہمیں پشتو آتی!

 

سیکھ لیجیے نا

 

ہر لمحہ توں ہس کے جی لے
پیار دی گڑوی پر کے پی لے

 

اِک موقعے تے

ایڈیاں دَردی اکھاں دے وچ
ہنجو بھرن نہ دیواں
وَس چلے تے ایس جہان وچ
کسے نوں مرن نہ دیواں



ہوا نال ٹکراں

اُپر قہر خدا میرے دا
ہیٹھاں لکھ بلاواں
سب راہواں تے موت کھلوتی
کیہڑے پاسے جاواں



اک کُڑی

پیار کرن توں کافی پہلے
کنی سوہنی لگدی سی
اپنے مرن توں کافی پہلے
کنی سوہنی لگدی سی



شہر دے مکان

اپنے ای ڈر توں
جُڑے ہوئے نیں
اک دوجے دے نال

 

اردو کے علاوہ پنجابی میں بھی طبع آزمائی
واہ واہ
کیا جادو کی چھڑی ہے آپ کے پاس؟

 

پنجابی کک نئی آندی کاپی پیسٹ دا کمال

 

ماشاءاللہ
اللہ تہانوں خوش رکھے ہمیشہ

 

آمین
تسی بھی خوش رہو تے جیوندے رہو

 

ہا ہا ہا ہا
مینوں تے ایس کڑی توں ڈر لگنا شروع ہوگیا اے۔

 

ڈراں کس واسطے ؟

 

کیوں کہ کڑی کمال دی اے

 

نئیں پائی صاب کمال دی نئیں جے، کسے ہور دی لگدی آ، کڑی پشور دی لگدا آ،

 

ہاہاہاہا کڑی پشاور کی ہے یہ تو سمجھ آگئی اس سے پہلے والا کچھ سمجھ نہیں آیا

 

کڑی خطرناک اے اکھاں وچوں پانی دی بجائے خون نکلدا اے

 

ڈگری تمغے گل وِچ پالے!