سیف الملوک مکمل تحریری حصہ

عاشقانہ طریقے نال زمانے دے ظلم دی شکایت​

01
باشک ناگ اسمان اساں پر، غضبوں کنڈل مارے
آدمیاں نوں ڈنگن کارن، چھجلی نِت کھِلارے
02
کنڈل گھت کِیتا اس قیدی ،کس راہوں نس جائیے
ہر دم فکر اساڈے لگا، کردا کھائیے کھائیے
03
ڈنگ اس دے تھیں کوئی نہ خالی، ہر اک نوں بِس دہائی
سینکڑیاں وچ اکس کسے پر، رحم نہیں اس بھائی
04
ظلم اس دے تھیں کوئی نہ چھُٹا، ہر اک نوں پھٹ کیتوس
زخم گھنے تے مرہم نہ کوئی، نہ بنھ پٹی سِیتوس
05
ویری دغا کماون کارن، کھیڈاں کر کر دَسدا
سوگ دَسےّ بَن نیلا دینہِیں، راتیں کھِڑ کھِڑ ہَسدا
06
راتیں بنے بریڈا چنبا ،شیر دینہاں اِک رنگا
شیر بریڈے دے منہ آیوں، اے سنسار کرنگا
07
دم دم فکر غماں وچ مرئیے، کر خفگی دل تنگوں
کیکر ہوگ بچا اساڈا، ظالم شیر پلنگوں
08
جس پاسے اشنائی کرئیے، پکا لا یرانہ
اوڑک پوے وچھوڑا اس تھیں، کر کے کوئی بہانہ
09
اپنا آپ نہ نال نباہو،کے سنگ کرگ بیگانہ
سبھ جگ فانی ہوگ محمد ،کت ول گیا زمانہ
10
ماتم سوگ غمی جگ سارے ،ویکھو کون سُکھالا
جے کوئی سدا سکھالا دِسدا ،سو بی ہے دُکھ والا
11
اک گھڑی دے سکھ دا بدلہ، کتنے روز کشالا
رُت بسنت محمدبخشا، ویکھ چمن دا چالا
12
کیوں کلیاں مُنہوں لاہے، پردے سبزہ خاک ملیندا
کیوں گلاباں کپڑے پاڑے، رنگ پیلا ول تھیندا
13
سرو آزاد کھلوتا قیدی، ارغواں رَت پِیندا
سُنبل کیوں حیران پریشاں، لالے داغ سُنیندا
14
نرگس نال رنجوری روندا، بھر آنسو شبنم دے
کیوں بنفشہ کالا ہویا ،سوگ پیؤس کوئی غم دے
15
چکڑی دا دل سو سو پُرزے ،مارے دُھپ گرم دے
نوہیں چھلن منہ محمد، چنبے نال الم دے
16
جُھلن رُکھ ہوائیں کنوں، کھیڈن حال غماں دے
بولن خوش آواز جناور، پھولن درد غماں دے
17
خُمرے کوئل کوکو کر دے، کیسی کوک سناندے
کِتھے سکھ محمدبخشا، بھرے جہان دُکھاں دے
18
سوگی بھور وجاون تاراں، گاون سوز ہزاراں
خوش سو ای جس چِت نہ لایا، وچ ایہناں گلزاراں
19
گھُگی طوطے دے گل گانی، طوق جویں بُریاراں
دِسن کون خلاص محمد، پھاہی پئی سنساراں
20
ایسا دکھیا حال چمن دا، وقت بسنت پھُلاںدی
کروقیاس ہوویگی کیسی، سرد خزاں گُلاں دی
21
ٹھنڈی واء مریندی آہیں ،واہیں چِت ڈُلاندی
سرد اوساس محمدبخشا ،جھَلّ فراق جُھلاندی
22
کیتا فِکر فراق سجن دے ،پتاں دا مُکھ پیلا
ننگا دھرنبڑ ہو کھلوتا، ہجر کنوں رُکھ نیلا
23
برف غماں دی ساڑ سُکایا ،سبزہ رنگ رنگیلا
کَکّر ہوئے محمد پانی، جھاگ ہجر دا بیلا
24
رونق رنگ گئی خوشبوئی، باغ اندر جو آہی
ماتم سوگ پوشاکی لائی، کاواں رنگ سیاہی
25
ننگی شاخ بے حال بے چاری، لُٹی جویں سپاہی
کھڑ کھڑ کر دے پت محمد، چلے وطن چھڈ راہی
26
کاں کاں کر دے کاگ کُکارے، اِلاّں پان پُہارے
مُہندے لٹک رہے چمگدڑ، اُلوّ جَلیّ مارے
27
سر منہ پرنے ڈھہندے وتدے، پَتّر واؤ اُڈارے
ہو رہے بے تاب بے چارے، سُکےّ منہ فوارے
28
وقت بہاراں اوہ غمناکی، وقت خزاں ایہ رُولا
کدوں ہووے گا دنیا اُتےّ، سکھ میرے مقبولا
29
جگت زمانہ دُکھیں بھریا، روون دھوون آہیں
جے سکھ ہوگ کِتے ول، تاں بی آدمیاں نوں ناہیں
30
ہر دم کوچ نقارہ سرتے،گھُردا پیا سنیندا
ساتھی ٹردے جاندے دسدے، کیونکر سُکھ وسیندا
31
کالے اک اک وچھڑ چلے، گورے خط لیائے
بنّھوں بھار تیار سفر دا ،کوچ سُنیہے آئے
32
اُڑ کے ٹُرن لگوں جس ویلے، موت سلام پُچائے
لے سلام سنائہ محمد، کون امن پھر پائے
33
اڑیا اجے نہیں اُڑ ٹریوں، کے ہویا اُڑ ٹریا
بدلے نوں جھٹ کٹن دیہ کھاں، زوریں جھُل نہ پُریا
34
مشرق دی جد مغرب سٹی، کس کم تیرا جھُریا
کہے محمد نہ ہو غافل ،سمجھ مناں توں بُریا
35
منزل مارن والے گھوڑے، لنگ لنگیں ہُن چلدے
ریہنگن داؤ بناؤ جس نوں ،جھولے نیں اُت ول دے
36
وَل کھڑسن ول ہوسیں تاہییں، ول کڈھَسیں وَل دل دے
کاغذیاں تھیں کد محمد، مِٹدے لیکھ اوّل دے
37
قوت باہ گئی کر بھُگا ،گُتگا سٹ نہ جھلدا
جاں چوہ ہارے نال چھوہارے، کچرک رہسیں چلدا
38
ڈھلا ہویا وضو دا قبضہ، وائیوں پھَڑ پھَڑ ہلدا
بادی تے بواسیر محمد، کرن بہانہ گل دا
39
معدہ سرد غذا نہ ساڑے، دست اپھارے پیڑاں
ککھاں دی اگ کچرک دیسیں، سونف جوین ہریڑاں
40
کھنگ لگی کف آئی جانوں، چڑھدی لہر اجل دی
تم ساہوں تم ساہ ہوئے نیں، ترکھ کرے جند چلدی
41
اک پل غم بغیر نہ لنگھدا، بلغم زورا پایا
آپ ہتھیں مَنہ لٹھ لیوئی، عاصا موت ٹکایا
42
ہتھاں نوں تھر کنبا لگا ،جھولا تُدھ بنایا
ایہ جھولا او جھلیا کہندا، چھڈ دے مال پرایا
43
بھارا جل دے لک دُکھایا ،تاں تدھ چُک بنائی
چُک لئی اوہ قوت اس نے، آہی جس ٹکائی
44
موتیں جڑے برابر چِٹے، دند ہوئے رنگ پیلے
کِسراں وتھاں چھیک پئے نی، دین لگوں وچ تیلے
45
تدھ جاتا کوئی کیڑا لگا، دند نزولوں ہلدا
کہو کیڑا کت پاسوں آیا ،گھِن نزول اُت ول دا
46
نکوں پانی پئی مدھانی ،رڑکیں سنجھ سویرے
پانی رِڑک وہانی ایویں، کہہ کے حاصل تیرے
47
ٹھنڈ زکام بناویں مُوہوں، کام ہویا ہُن پورا
اس شوروں پت رہندی ناہیں، کے لوڑیں پت شورا
48
ٹھنڈا ہویا بزار عمر دا، ایہو دُھند رنجورا
اجے محمد حرص ہوایوں، ٹھنڈ نہ پئی آ بھورا
49
چشماں چشمہ جل دا ہویاں، اٹھے پہر اُنباہو
ٹھنڈیاں باراں تھیں چھُپ نٹھے، بار چرندے آہو
50
جس جس پاسوں آن رلے سن، ہوئے تتے ول راہو
وچھڑ چلے سبھ ساتھ محمد، کوئی نہ نال نباہو
51
دُھند غبار سنسار دسیوے، ہار ڈھٹھی جد ہرنی
سُرمچواں دے تیر چلاؤ ،سرمے ول نہ کرنی
52
ڈُلھّی شیشی صاف نظر دی، گھت بھرنی کے بھرنی
عین گئی پھر کے محمد ،عینک نک پر دھرنی
53
ہک ہک کر کے لیندا جاندا ،جس دتیاں ایہ چیزاں
رل بیٹھن دی گھڑی غنیمت ،پوگ فراق عزیزاں
54
جتنے ساری دنیا اندر، پَت درختاں اُتے
اتنے صورت سوہنی والے، خاک اندر رل سُتے
55
جتنے پُھل جگت پر سارے، سوُہے چٹے پیلے
ہر ہر رنگوں دین نشانی، ہو ہو گئے رنگیلے
56
سبزے نالوں وافر گذرے، سبز پوشاکاں والے
لالے تے گلناروں وافر ،رنگ جِنھاں گل لالے
57
چِٹے پھُل جگت پر جتنے، دِسدے وانگ ہشناکاں
ودھ اس تھیں ہو گزرے کتنے ،جِنھاں سفید پوشاکاں
58
ہوئے ودھیک گلاباں کولوں، سوہنے مُکھ گلابی
زرد پُھلاں تھیں بہت محمد ،عاشق جگر کبابی
59
پنکھی خوش آواز ہزاراں، جو باغاں وچ بولن
شاعر گھنے اُنھاں تھیں ہوئے، سُخن جواہر تولن
60
آپو اپنے بول آوازے، کوئی نہ کسے جیسا
ہکنا دا مُل مُہراں موتیں، ہکناں دھیلا پیسا
61
جیسا جیسا دان کسے نوُں، دتا بخشن ہارے
سوئیو ورتن ہوندا بھائی، دیندا کون اُدھاراے
62
جو جو چیز ہٹی وچ ہوسی، سو کڈھنی بنجارے
ہک بنجارے موتیں ویچن، ہک منکے کچکارے
63
سِر وَرتے جس حال سنائے، لعل جواہر اوہا
جس اسْمتّر سُنی سُنائی، مُل اوہناں دا لوہا
64
حالاں والے گئے اگیرے، کر کر سحر حلالاں
جیہے جیہے رب دتے گھوڑے، دس گئے سبھ چالاں
65
سخن کسے دے ہیرے موتیں، کوئی جواہر لعلاں
ہک دیوے ہک شمع محمد، ہک مانند مشالاں
66
روشن شمع مشالاں جتھے، ہور چراغ اُچیرے
کے چواتی تیری اوتھے، کہسن رَکھ پریرے
67
آپ ولوں تُدھ مُہراں ٹکیاں، فکروں رَکھ سیاری
پر جے ترن صرافاں اگے، تاں آون مت کاری
68
جیہناں صرافاں اگے رُلدے، لعل جواہر پَنےّ
کچے منکے ویکھ اساڈے، کد اوہناں دل مَنےّ
69
دین تونگر رزقاں والے ،کھانے خاصاں عاماں
قلیے اتے پلاؤ پکیزے، حلوے نال باداماں
70
سوہنا متھا ویکھ کسے دا، مندا نہ بھن مرنا
کہہ کے ریساں تُدھ کنگالا، جو جُڑیا سو دھرنا
71
اگے سخی بتیرے ہوئے، شاعر چنگ چنگیرے
نکے وڈے محمدبخشا، میں تھیں سبھ اُچیرے
72
وڈے نظم کتاباں والے، کون اوہناں نوں رَلدا
مدح اوہناں دی آکھن جوگا، ناہیں قدر عقل دا
73
شاعر بہت پنجاب زمیں دے، ہوئے دانش والے
کافی باراں ماہ جنہاں دے، دوہڑے بیت اُجالے
74
ہکناں جوڑ کتاباں لکھیاں، قصےّ ہور رسالے
کدھر گئے اوہ سنگ محمد ،کر کے ویکھ سنبھالے
75
اوّل شیخ فرید شکر گنج ،عارف اہل ولایت
ہک ہک سخن زبان اوہدی دا، رہبر راہ ہدایت​

 

76
پھر سلطان باہو ہک ہویا، خاصہ مرد حقانی
دوہڑے پاک زبان اوہدی دے، روشن دوہیں جہانیں
77
بلھے شاہ دی کافی سُن کے، ترٹدا کُفر اندردا
وحدت دے دریاوے اندر، اوہ بھی وتیا تردا
78
فرد فقیر ہویا کوئی خاصہ، مرد صفائی والا
فقہ اندر بھی چست سُخن ہے، عشق اندر خوش چالا
79
بابو باب فقر دے اندر، وڑیا نال سنبھالے
بیت ترازو تول بنایوس، مسئلے دسیوس نالے
80
سَل سَل لعل پُرتی تسبیح ،مرد ظریف مداحی
بہبل بَہل سخن دی چڑھیا ،پی کے مست صراحی
81
ہک کوئی جان محمد ہویا، رسلے سخن سُناندا
دوہڑا اس دا مویاں دِلاں نوں، جان محمد پاندا
82
کوئی کوئی دہڑا آکھ سنایا،ہور کسے مستانے
اس دا بی ہر تیر محمد، لگدا وچ نشانے
83
شاہ چراغ ہوئے اک سیّد، دِیوا دین دُنی دا
دھنی مُلک مکان اوہناں دا، شہر چوہان سنیندا
84
ہر ہر سخن اُنہاں دا سوہنا، موتی بحر صفایوں
جیوں دلبر دا چہرہ روشن، جوبن دات خدایوں
85
سیوک خاص اوہناں دا ہویا، دُنی چندر زادہ
بازی جت سخن دی اس بی، کہے کُبت زیادہ
86
چھڑی چھڑی گل آکھی لیکن ،جو آکھی سو ہچھی
پیلو سُتھرا پہلے ہوئے، بہت زمیں جد کچھی
87
خالی خللوں کہے خلیلے ،خوب سخن خود تھوڑے
درد منداں نوں فیض پُچاون، فیض بخش دے دوہڑے
88
سخن شریف شرف دے رجےّ، کتھے شاہ شرف دے
پندھ پیاں نوں راہ دکھاون ،رہبر اوس طرف دے
89
ہک تر نوٹ گراویں اندر، شخص ہویا عبداؔللہ
دوہڑے بیت کہے اس چنگے، نہیں کتابیں کھُلاّ
90
میاں ہک امام بخش سی، رہندا وچ بناہے
شعر اوہدا بھی وانگ صبونے، میل دلاںتوں لاہے
91
وارث شاہ سخن دا وارث، نِندے کون اوہناں نوں
حرف اوہدے تے انگل دھرنی، ناہیں قدر اسانوں
92
جیہڑی اوس چوہڑیٹی آکھی ،جے سمجھے کوئی ساری
ہک ہک سخن اندر خوشبوئیں، وانگ پھُلاندی کھاری
93
شاہ مراد جنے دے کتھے، سخن مراداں والے
محبوباں دے جھُنڈ لُہاون، واہ مستاں دے چالے
94
مُقبل دی گل سدھی سادی، ہے مقبول پیاری
لفظ کمی تے معنے بہتے، یاد رکھن دی کاری
95
مدح مبارک اندر پہلا، بیت کہیا اس جیسا
ہکو بات لکھاں تھیں اُچیّ، دھن مصنف ایسا
96
میرعلی کوئی نال صدق دے، مدح مبارک کہندا
ہک ہک نقطے دا مل بھائی، لکھ لکھ لعل نہ لہندا
97
اشرف شخص نوشاہی ہویا ،اشرفیاں شعر اس دے
واصل دے سُن بیت محبتی، بکرے وانگر کُسدے
98
حیدر دے سُن بیت مریندا، خبیر نفس شیطانی
بیت سِدھے دیدار بخش دے، سخت کمانوں کانی
99
واہ دوہڑے محمود سجن دے، خون غماں دیوں رتے
میرن دے کوئی بیت عجائب، درد ہواڑھوں تتے
100
کوئی کوئی بیت پرانا کدھرے ،سُنیا شاہ فضل دا
پر اوہ بھی کوئی دُکھیں بھریا، بولے جلدا بلدا
101
ہور غلام ہویا اس آکھے، عمدے بیت سسی دے
واہ وا ہیر حسین سنائی، خوب جواب دسیدے
102
مصطفی ہویا سل کوٹی ،جاں چایا اس دردے
جنگ امام علی الحق دا ،خوب کہیا اس مردے
103
حامد جس امام صاحب دا، وڈا جنگ بنایا
ہک ہک سخن اوہدے دا ،ہرگز مُل نہ جاندا پایا
104
ہور ہویا کوئی پیر محمد، اس بھی جنگ بنائے
موتیں صاف زمرد سچے، لڑیاں بنھ ٹکائے
105
دوجا پیر محمد وُٹھا ،موضع نوُناں والی
چَٹھے دی اس بار بنائی ،مُہریں بھریوس تھالی
106
میاں معظم دین ہوراں نوں، عظمت ملی حضوروں
گوہر سخن پروتے اس نے ،حضرت جیودے نوروں
107
جِس انواع شریف بنائی، ہور ہویا کوئی عبدی
کیتوس خوب بیان فقہ دا، سبھناں رحمت رب دی
108
رانجھا برخوردار سُنیندا، بلبل باغ سخن دی
شعر اوہدا جیوں واؤ فجر دی، آنے باس چمن دی
109
حافظ برخوردار مصنف، گور جیہناں دی چٹی
ہر ہر بیت اوہدا بھی مٹھا ،جیوں مصری دی کِھٹی
110
عبد حکیم زلیخا جس نے، ہندی وچ بنائی
اوہ بھی دردوں خالی ناہیں، فارسیوں الٹائی
111
ہک صدیق کہاوے لالی، مرد بھلا کوئی ہویا
مہتر یوسف دا اس سہرا، چُن چُن پھُل پرویا
112
آیت اتے حدیث پُرتّی ،وچ وچ وانگ گلاباں
سبھناں نوں ربّ صاحب بخشے، نالے اساں خراباں
113
ہاشم شاہ دی حشمت برکت، گنتر وچ نہ آوے
دُرّ یتیم جواہرلڑیاں ،ظاہر کڈھ لُٹاوے
114
اوہ بھی ملک سخن دے اندر، راجہ سی سرکردہ
جس قصےّ دی چڑھے مہمے، سوئیوسی سر کردا
115
مختصر کلام اوہناں دی، دردوں بُھجیّ بوٹی
درد ہویا تاں سبھ کجھ ہویا، کیا لمیّ کیا چھوٹی
116
ہک شیریں فرہادے والی، گل وٹا سنائیوس
عام خلق تھیں سنی سنائی، چا تصنیف بنائیوس
117
حضرت خسرو شیخ نظامی، دسدے ہور کتابیں
ہاشم نے کجھ ہور سنائے، ناہیں روا حسابیں
118
یا اوہ ہور ہویا کوئی ہاشم، ہاشم شاہ نہ ہویا
یا اس شیریں خسرو والا ،معلم راز نہ ہویا
119
ڈھونڈ روایت سچی کُوڑی، کرنا سی ایہ کارا
خیر اس درد بیان کرن دا، آہا مطلب سارا
120
متقد میناں دے فرمائے، بھُنگ نہ پوے پیارے
سُنے سنائے اس بی آکھے، کے سردوس بے چارے
121
بیت ترازو تول بنائیوس، سادے لذّت والے
کلیاں چُن چُن ہار پروئیوس، نرگس تے گل لالے
122
پھیر ولایت شعر سخن دی، احمد یار سنبھالی
دھونسا مار تخت پر بیٹھا ،مَل پنجاب حوالی
123
تیغ زبان چلائیوس ترکھی، وچ پنجاب زمینے
سکہ ملک سخن دے اُتے، جڑئیوس نال آئینے
124
ایسی غالب بن کے چلی، ضرب اوہدی وچ دھرتی
بہت صرافاں نے چھنکائی، وٹا لاء نہ پرتی
125
بھر بھر بُک سٹے اس موتیں، مُلکاں اندر ونڈے
سوہنے صاف گھنیرے قطرے، بدّل وانگر چھنڈے
126
باز طبیعت اس دی والا، گگنوں ہو ہو لتھا
جس اوہ باز وگایا مڑ مڑ، دھن توہیں اوہ ہتھا
127
ہر قصے دی بُہٹی اس نے، زیور لاء سنگاری
صنعت تے تکلیفوں گہنے، زینت کر کر ساری
128
قادر بخش قلم دا گھوڑا ،اس میدان ہلایا
چھُٹے حملہ چھال نہ دسے، چال صفاء چلایا
129
ساد مرادے بیت ولیکن، یُمّن برکت والے
مِٹھا حلوا کیتوس اس وچ ،پاندا کون مسالے
130
جاں معراج مبارک کہیؤس، ندی سخن دی تریا
پاک ہویا ہر عیب خطائیوں، نوروں منہ ہتھ بھریا
131
گُجر اندر چھوہراں واے، مرد ہویا کوئی اگے
اس بھی نام محمد آہا، لگا اس اُسرگے
132
تھوڑے جیسے بیت بنائیوس ،سُتے درد جگاندے
سانگ غضب دی وانگ محمد، سل کلیجہ جاندے
133
میرے اس دے بیت نہ رلدے، جیکر سمجھو بھائی
ایہناں اندر صنعت ڈُوہگی ،اوہناں وچ صفائی
134
نالے ہور نشانی میری، معلم ہوندی ظاہر
وزن حساب نظم دے وچوں، نام نہ ہوسی باہر
135
مصرعے انّدر جڑیا ہوسی، جیوں تھیوا وچ چھاپے
جیکوئی ڈونگھی نظروں ویکھے، بیتوں بیت سیہاپے
136
کسے کباب کسے مٹھیائیاں، کسے پلاء پکائے
کسے اچار مربےّ عمدے، قُلیے کسے ٹکائے
137
مِسّا لُونا جے کجھ جُڑیا، ٹکڑا اساں گدائی
حالوں حُجت کوئی نہ کیتی، کھاؤ براء خدائی
138
شاعر نام دھراون لائق، قدر نہیں کُجھ میرا
اوہ کھیتاں دے سائیں میرا، کھل بنے پر پھیرا
139
گڈی دَتھا پھَکا چُنگا، پِن پِن ٹوپا دھاڑی
یار بھراواں دی کر خاطر، میں بھی کِھچڑی چاڑھی
140
جو دتا سو دتا مینوں ،ہکسے دیون والے
بھاویں رُکھا بھاویں تھِندا ،بھاویں چرب نوالے
141
جُگ جُگ جیوے دیون والا، جس ایہ کرم کمائے
اندر میرے باغ سخن دے، دھن مالی جس لائے
142
کلر شور زمین نکاری، آہی وانگ خراباں
اک بہیکڑ پال نہ سکدی، لائق کد گلاباں
143
ملیا مالی بنیا والی، رحمت پانی لائیوس
کلّر وچ محمدبخشا ،باغ بہار بنائیوس
144
بُوٹا بچہ باغ اوہناں دا، رہے ہمیشہ ہریا
سُکا ڈھینگر میرا جس نے، پھُلیں پتیں بھریا
9089​

 

اپنے پیر صاحب دی مدح وچ فرماندے نیں
01
آء قلمے منہ لا سیاہی، چُم زمین نورانی
رت کالی چھنکا اکھیں تھیں، وانگ ہنجو دے پانی
02
پے سجدے نک رگڑ زمیں تے، کر کر عجز نیازاں
مہر پوے مت حال تیرے تے، اُنھاں غریب نوازاں
03
صفت مبارک پیر میرے دی، باہر حد بیانوں
پر توں بھی کجھ چکھ شیرینی، جاوے پھِک زبانوں
04
مرد بھلیرا مُرشد میرا، شاہ غلام محمد
اہل شریعت اہل طریقت، وانگ امام محمد
05
محرم حال حقیقت کولوں، واقف سی عرفانوں
پر تقصیراں نوں تاثیراں، ہوون اوس زبانوں
06
جیوں مہتر داؤد نبی سن، موم کریندے لوہا
پتھر دل نوں مومن کر دے، گل ایہناں دی اوہا
07
صحبت مجلس پیر میرے دی، بہتر نفل نمازوں
ہک ہک سخن شریف ایہناں دا ،کردا محرم رازوں
08
سینہ سِرّ الٰہی بھریا ،متھا چن اسمانی
چشماں شرم حیاؤں بھریا ،روشن دوہیں جہانی
09
رحمت حِلم وفا محبت ،چارے طبعاں رلاکے
ربّ اوہ شخص شریف بنایا، نیک صفاتاں پاکے
10
آب حیات کلام رسیلی، چہرہ خضر ولی دا
درد کنوں رنگ زرد ہمیشہ، آتش عشق تلیدا
11
تن من اندر راہ حقانی، اندر دین پیغمبر
سالک صوفی نالے زاہد، نالے مست قلندر
12
جیبھ مٹھی تے خوء سلونی، صورت اپن اپاری
راہبر راہ ہدایت اندر، کسب تواضع داری
13
چُبھی مار لیاون موتیں، وحدت دے دریاؤں
کھریاں گلاں کھریاں چالاں، دامن پاک ریاؤں
14
کھریاں دے لڑ لگا میں بھی، کھوٹا آپ جہانوں
شالہ کھوٹ میرے نوں کجّن، دائم شرم ایہناں نوں
15
پردہ پوشی کم فقر دا ،کرسن اللہ بھاوے
سدا امید محمدبخشا، زور دلے وچ پاوے
16
آسا وند نہ خالی جاون، سخیاں دے درباروں
ایتھے اوتھے دوہیں جہانیں، کرم منگاں سرکاروں
17
کِسے کِسے تھیں کِسے کِسے تھیں، کسے خضر الیاسوں
شعر کلام سخن دی بخشش، مینوں مرشد پاسوں
18
ہکو سخن نہ ہور تمامی، جو نعمت میں پائی
اوسے مرد سچے دا صدقہ، اپنی نہیں کمائی
19
خسخس جتنا قدر نہ میرا ،اس نوں سبھ وڈیایاں
میں گلیاں دا روڑا کوُڑا ،محل چڑھایا سائنیاں
20
سائنیا! رب وڈیائیاں دیوی، جس میرا ہتھ پھڑیا
عاجز رُڑھدا ڈُبدا جاندا، بیڑی تیری چڑھیا
21
اوس بیڑی دا پور ہمیشہ، شالہ صحیح سلامت
دنیا اتے موجاں مانے، سُکھی روز قیامت
22
ہر دم رہے ملاح سرے تے، رکھے ہر گردابوں
پار چڑھاوے پور اساڈا ،بچیئے سبھ عذابوں
23
سر ساڈے پر ہووے ہمیشہ، مہر اوہدی دا سایہ
پاون سبھ پیارے اس دے، یمُن برکت پایہ
9112​

 

کتاب دا خاتمہ تے عقل شعور والے راویاں دا بیان
01
سیف ملوک بدیع جمالے، کامل عشق کمایا
کیتا جوش طبیعت میں بی، قصہّ جوڑ سنایا
02
چوہاں گُٹھاں تھیں پریاں سدیاں، ہر پاسے گھل عرضی
چارے دارو واری آیاں ،جیوں جیوں لگی مرضی
03
معتبراں اخباراں دسن، ہر دانے پردھانے
کدھروں اکو گل سناون، کدھروں ہور نشانے
04
بُہتی گل لکھائی اس نے، جو سی اوّل آئی
اس دی دسی کوئی نہ چھڈی، بیتاں اندر پائی
05
ہوروں ہور سناون لگیاں، جیؤں جیؤں پچھوں آیاں
جے سبھ گلاں جوڑ سناواں، قصے پین خطایاں
06
جو جو بندی پھبدی آہی، اوہ روایت پائی
تھگڑی ٹاکی جوڑ جُٹا، کر جُلیّ راس بنائی
07
ایسی رفو کیتی ہر سیون، کوئی معلوم نہ کرسی
ہکو پوت دسے گا بھائی ،جے کوئی اگے دھرسی
08
مختلفاں جو نظری آیاں، چھڈ دتیاں کئی گلاں
ہک لِکھاں تے دوجی بھجدی، دسو کت ول چلاّں
09
سیف ملوکے دے ننہالے، بُہتے کہن یمن وچ
ہک راوی قحطان بتاندا ،کس دی پائیے من وچ
10
پہلے یار بدخشاں دسی، اوہو کاغذ لائی
اوہ بھناں ہن ہور بناواں، اس وچ کے وڈیائی
11
مختلفاں اس روشے گلاں، کوئی ضعیف روایت
بھجدی ناہیں قوی ضعیفوں، کیتا فکر نہایت
12
پریاں چار مراد کتاباں، کیوں بھُلاوا پاواں
نہیں تاں حکم میرا کد اتنا، پریاں سد بہاواں
13
تھوڑی بات کتاباں اندر، بہتی آپ بنائی
کیکر آپ بناوے عاجز ،سبھو دات خدائی
14
ظاہر دل بگلائی کارن، قصہ عشق مجازوں
اندر خانے خبراں دیسی، فقراواں دے رازوں
15
رمزاں نال پُرتا سارا ،چاہین سمجھن ہارے
ہمت اگے مشکل آساں، ہمت مرد نہ ہارے
16
اسے ہکسے مصرعے اندر ،غرض قصّے دی ساری
جو ڈھونڈے سو پاوے بھائی، مفت نہیں پر یاری
9128​

 

کتاب دے خاتمے تے چند گلاں تے مناجات
01
شکر الحمد خداوند تائیں، اندر ایس زمانے
تمّ ہویا ایہ قصہّ روشن، ورتی وچ جہانے
02
قافیاں دے فکر اندر سی، دل چنتا وچ جھُردا
کم لما تے پتہ نہ کوئی ،موت نقارہ گھُردا
03
تاول تھیں کم سادہ کیتا، چھڈیاں بہت رسوُماں
چِت اُداس جمعیت تھوڑی، نالے کول ہجوماں
04
والی والی چار دوالی ،عالی چڑھدی آہی
اوہ کمتالی فکر اندیشہ، نالے سی کجھ واہی
05
وزن برابر بیت بنائے، کنڈے چاڑھ عقل دے
ردے ردیفاں قافیاں سنگ ،جاسن ملدے رلدے
06
صنعت بھی کجھ تھوڑی بہتی، ہوسی نال طریقاں
لذت سوز نہیں وس میرے، صاحب نوں توفیقاں
07
کاٹھی گھوڑے رب دے بخشے، آہا اک طویلہ
وارو واری ڈاک چلاواں ،چاڑھ گھلاں ہک چیلا
08
ہک چیلا کشمیر بہایا ،کردا ہک سواری
پھیرے اُپر پھیرا پاوے، حکم منے سرکاری
09
پل پل اندر ہندوستانوں، جاندا سی کشمیرے
گھوڑے تھک ترُٹے بہتے، لیٹ رہے ہو دھیرے
10
ہرن ہیرا کستورا مینوں، پیر استاد پھڑایا
سوہنی چال چلاکی والا، لبھدا پھیر کھڑایا
11
پانی پیو تتاروں نکلے ،جا کشمیرے چڑھدا
خوشبوئیں تے کھوج کھلارے، مغز معطر کردا
12
اوہ بی رج رہیا اس چریوں، چین اندر ونج سویا
جاگ اُٹھے گا اللہ بھاوے، حکم جدوں پھر ہویا
13
منہ پر پلاّ لیا دواتے، چھٹی ورق پرتوں
وانگ گُلاں ہک کاٹھی ہوسی، اندر بھریا پتوں
14
شالہ وانگ گلاں دے اس وچ ،سدا رہے خوشبوئی
سچیاں مرداں دی سنگ برکت، عیب نہ لگوس کوئی
15
ناز نیاز تے سفر عاشق دا، ایس قصےّ وچ آیا
سفر العشق محمدبخشا، نام دلیلوں پایا
16
واہ وا باغ ارم دا بنیا ،دیوس رب بہاراں
ٹھنڈی تتی واء نہ لگوس، رونق رہے ہزاراں
17
ہر دستان بغیچہ کِھڑیا ،دستے دئے گُلاں دے
جیوں شاخاں وچ شاخاں گُندیاں، تیوں معنے دکھلاندے
18
خط کالا تے کاغذ چٹا ،ائیوں دکھلائی دیندا
چاننیاں وچ چھاؤں چمن دی، چمکاں نور مریندا
19
چشمے دار حرف وچ جیہڑے، معنیوں چشمے وگدے
لیکاں نہراں صاف محمد، پانی پکھے لگدے
20
اس کٹھے پر کٹھے ہوکے، آن لتھے جو راہی
نہاتے دھوتے خوشئیں ہوئے، میل غماں دی لاہی
21
جس ویلے دل لہریں آوے، کرونگاہ شرم دی
میں عاجز ترہائے کارن، منگو بوند کرم دی
22
جاں باغوں پھُل چُن چُن سُنگھو، کلغی ہار بناؤ
جس لایا ایہ باغ اوہنوں بی، یاد دِلوں فرماؤ
23
اس باغے دے سیر تسانوں، جم جم سدا سُکھاون
دیو دُعا اسانوں دلبر، خوش ہو مُکھ وکھاون
24
جے رب سچے رحمت کیتی، رہسی باغ اُجالا
مرکے خاک ہوئے گا عاجز، باغ بناون والا
25
تسیں پھرو نت باغاں اندر ،خوشیاں عیش مرادوں
خاک ہویاں پر رحمت بھیجو، دور نہ سُٹو یادوں
26
سیر کرو خوشبوئیں مانو، پھُل مباح تسانوں
شاخاں رُکھ تروڑو ناہیں، بھلی صلاح تسانوں
27
شاخاں لفظ اتے رُکھ معنے، کرو زیان نہ دوہاں
منت کر کے کہے مصنف ،پیش نہیں کجھ روہاں
28
چھوڑ نکمیّ گل محمد، چترائیوں ہٹ رہو کھاں
منہ شرمندہ نال گناہاں، ہادی دے در ڈھؤ کھاں
29
کے کھٹیا کے وٹیا اگے، نہ کجھ ہتھ نہ پلےّ
بُوہا منگ کریم سچے دا ،رکھ جھولی کجھ گھلے
30
ہور کسے کجھ عمل ہوئے گا ،بدعملی ہتھ میرے
ہے مسکین نواز خدایا، کرم نیارے تیرے
31
جگ توں باہرے پاپ کمائے، لاء فقردے جامے
توں سچا میں جھوٹھا ربّا، کیا لیکھا کیا نامے
32
فضل کریں تاں ڈھوئی سائنیا!، عدلوں نہ چھٹکارے
کرم تیرے دی ہِکھی اُتے، پاپ کمائے بھارے
33
جو کیتا سو بھُلیاں کیتا، سر پر میں تقصیری
بد بختاں دے کم کمائے، کر کے ویس فقیری
34
توں سبھ عیب چھپائی رکھے، پردہ مول نہ چایا
عزّت رزق بدن وچ میرے، کجھ نقصان نہ پایا
35
نعمت بہت دتی تدھ ایتھے، باہر لطف حسابوں
اوسے لطف ہِلایا مینوں، لگی آس جنابوں
36
جس گھر منگتے آدر ہووے، دان بہوں ہتھ آوے
جاں لا چار پوے کوئی اس نوں، پھیر اوسے در دھاوے
37
میرا بھی تدھ آدر کیتا، دِتے دان گھنیرے
اگوں بھی ہر اوکھے ویلے، آس رکھاں در تیرے
38
سر تے پنڈ گناہاں والی، قدر میرے تھیں بھاری
خونی ندی اجل دی اگے، نہ میں تُلانہ تاری
39
نہ اشنائی نال ملاحاں، پلےّ نہیں مزوری
کون لنگھائے پار بندے نوں ،جانا کم ضروری
40
عملاں والے لنگھ لنگھ جاندے، کون چڑھاوے مینوں
پار چڑھاں جے رحمت تیری، ہتھ پھڑاوے مینوں
41
ہکنا عشق پیالے پیتے، ہکنا زُہد عبادت
ہکناں کھُوہ تلاء مسیتاں، ہکنا دان سخاوت
42
میں عیباں وچ عمر کھڑائی، کر کر کاغذ کالے
پھر امید نہ تروڑی رباّ، ویکھ کرم دے چالے
43
ہر اک دی میں آس تروڑی، جو آسا کر آیا
پھر بھی آس تیرے در مینوں، ہر گز نہ شرمایا
44
راہ پدھا نو ٹکن مکانے، رات پوے گھر جس دے
سخی ہوئے تاں پُچھے یارو، خرچ پلے کس کس دے؟
45
جیہناں خرچ دلیری تنہاں، کڈھ کڈھ دیندے آٹا
خالی ہتھ حیران بے چارہ ،بہے ہیٹھاں سُٹ گاٹا
46
شرم پوے گھر والے تائیں، اس اگے بھی دھردا
میں بھی خالی ہتھ مسافر، تکیہ تیرے گھر دا
47
ہک کوئی شخص شرابی ہویا، مسجد اندر آیا
رب سچے ول عرضاں کردا ،بخش بہشت خدایا
48
مُلاں پکڑ کھدیڑن لگا، باہر جا پلیتا
نیک بہشتی بنیا لوڑیں، کے عمل تدھ کیتا
49
مستانے فرمایا حضرت، جاں رحمت ول تکاں
یاد گناہ نہ رہندا کوئی ،نہ مُونہوں کہہ سکاّں
50
رحمت تھیں نامید نہ ہوساں، نال گُناہاں بھریا
بُریائیاں دی حد نہ رکھی، بھلا نہیں کُجھ سریا
51
نسّن چھپّن کتے نہ ہوندا، سر منہ اگے دھریا
قہر کریں تاں کوئی نہ چارہ، رحم کریں تاں تریا
52
اَن ہِلیاں نوں تدھ ہِلایا ،دے دے وافر چیزاں
نام حبیب سچےّ دے پچھے، رکھیں وانگ عزیزاں
53
قدر اپنے تھیں باہری منگی، گل وڈی مُنہ نِکاّ
گِن گِن بہت سناواں کاہنوں، لکھاں دی ایہہ ہکاّ
54
آتش بخش محبت والی، ساڑے غیر بنبُولاں
پیرا شاہ قلندر اگے، ہواں اندر مقبوُلاں
55
ماپے تے استاد مربیّ ،میں پر حق جیہناں دے
رحمت بخشش مہر اللہ دی، ہوے حق تنہاں دے
56
ہوئے نصیب نبی دا کلمہ، دین قبول محمد
لَا اِلٰہَ اِلَّا اللّٰہُ ،سچ رسول محمد
9184​

 

تَمّ الکَلَام بنَام سَیَّدِالْانام عَلَیہِ اَفْضَلَ الصَّلٰوٰۃ وَ السَّلَام
وَعَلیٰ اٰلِہ وَاولَادِہ وَ اَصْحَابِہ وَاَھْلِ بَیْتِہ وَسَلَّمَ
01
اَشْھَدُ اَنْ لَّآ اِِلٰہَ اِلّاَ اللّٰہُ وَحْدَہ'، باجھ شریکوں
وَ اَشْھَدُ اَنَّ بنی محمَّد، پیغمبر نزدیکوں
وَ صَلَّی اللّٰہ ُ تَعَالٰی عَلٰی حَبِیْبِ خَیْرِ خَلْقِہ مُحَمَّدٍ وَّآلِہ وَاَصْحَابِہ وَاَوْلَادِہ وَذُرِّیَّاتِہ وَمُرْشَدَیْنِ وَسَلَّمَ ٥
02
اوّل حمد خداوند تائیں، بخشنہار گُناہاں
ظلم بے ادبی جو میں کیتی، بخشش اس تھیں چاہاں
03
لاکھ صلٰوۃ سلام نبی تے، جو شفیع اساہاں
جرم سزاؤں اس دے پچھے، ربّا بخش پناہاں
04
شہر لاہور مبارک اندر، صحت کیتی بہ کے
مولوی عبداللہ جیودے ،خانے اندر رہ کے
05
جس صاحب انواع بنائی، سُورج وانگ نورانی
ہر اک تائیں فیض پُچاوے، اندر مسلمانی
06
عجب لگائیوس باغ فقہ دا، دائم وچ بہاراں
اس گلشن دے سیر کنندے، پاون خیر ہزاراں
07
شہر شریعت دے وچ جس نے، خُوب بزار بنایا
ہر مسائل دینی والا، سودا بہت پوایا
08
عاماں خاصاں اُس بزاروں، جو خواہش سو پایا
دھن محمد شیخ عبداللہ ،جس ایہ فیض کِھنڈایا
09
عالم عامل فاضل کامل، حافظ سر حقانی
زاہد صوفی متقی صائم، راہبر مسلمانی
10
حضرت جی دی سنت اُتے، قائم رہے ہمیشہ
روون درد محبت کنوں ،سدا ایہناں دا پیشہ
11
ہانس مَلک وچ رہندے آہے، اوّل وقت جوانی
اوہو وطن پیارا کہندے، جیونکر رسم جہانی
12
پڑھیا علم ہوئے سن عالم ،اجڑ چارن جاندے
فخر ریا نہ آہا مولے، کسبوں نہ شرماندے
13
اجڑ چارن کم مبارک، بہت نبیاں کیتا
نبی ولی دے کم وچ حکمت، ویکھیں بیٹھ چُپیتا
14
اجڑ چار دیاں نوں ہک دن، روز مبارک آیا
سرور عالم دی اسواری، اپنا آپ وکھایا
15
کہن سَلام علیک عبداللہ، پچھُن لگے سواراں
کون کوئی ایہ شاہ شہاں دا ،کون ایہ فوج قطاراں
16
کہیا علیک سلام اوہناں نے، پھیر بشارت کر دے
ایہ سرور سردار نبیاں، سارے جس دے بردے
17
جاملے عبداللہ ہوریں، نال ادب تسلیماں
حضرت بہت نوازش کر کے، کیتیاں سر مہیماں
18
ظاہر باطن روشن ہویا، کھُلے علم تمامی
پُختہ کار ہوئے عبداللہ، دور ہوئی سبھ خامی
19
کیتا امر نبی نے جاؤ، شہر لاہور مبارک
نام اللہ دے علم پڑھاویں ،کدے نہ ہوویں تارک
20
تاں تشریف لاہور لیائے، آ بیٹھے ہک تھاویں
مرد کرن گلزار زمیں نوں، کلّر ہووے بھاویں
21
حسن محمد سی ہک تیلی، بندہ خاص سائیں دا
اس دے آن بنے ہمسائے، نام نہ یاد جائیں دا
22
چکی پیسن کرن مزوری، کسب حلالوں کھاون
نام اللہ دے علم شریعت، ہر اک کان پڑھاون
23
شاگرداں نوں کرن نصیحت، نالے سبھناں یاراں
نا محرم ول ویکھو ناہیں، اندر لیل نہاراں
24
ہک دن سنے شاگرداں ،آہے ٹردے جاندے رستے
اگے نار آہی ہک بیٹھی، خوب سُندر بند بستے
25
زیور تے پوشاک عجائب ،صورت بہت صفائی
رنگ گلابی انگ حسابی، جوبن جوت جگائی
26
شیخ عبداللہ چلدے چلدے، جاں اس جائی پہتے
رستے اُتے چپّ چپاتے، رہے کھلوتے بہتے
27
ویکھ حیران ہوئے ہمراہی ،جاں پھر آئے ڈیرے
کیتی عرض شاگرداں، حضرت ایہ نہیں کم تیرے
28
آپ اسانوں مُڑ مُڑ ورجو، بہت کرو تاکیداں
نا محرم نوں ویکھو ناہیں، ایہ ہے کم بے دیداں
29
آپ اج رستے وچ کھلوکے، ویکھدیاں جھٹ لایا
عامل آپ شریعت اُتے، اج کے ویلا آیا؟
30
آپ ہوریں فرماون لگے، سمجھ نہ آئی تساں
میں اس عورت ول نہ ڈٹھا ،رمز نہ پائی تُساں
31
ہے خمیر میرا اس تھاویں، قبر ہوئیگی اُتھے
تاں اوہ جا کھلوکے ویکھی، تسیں نہ جاؤ گھُتھےّ
32
ہر اک تائیں وطن پیارا ،جو انسان وفائی
تاں مینوں اوہ جا پیاری، رہیا کھلو اس جائی
33
جاں رحلت فرمائی ایتھوں، اوتھے قبر ہوئی سی
ایہ کرامت ظاہر دیکھی، لوکاں خبر ہوئی سی
34
ہور ایہناں دی ہمت ویکھو، نالے بے ریائی
ہک کوئی شخص کتاب وڈیری، چاہے جلد لکھائی
35
ہور کسے تھیں ہو نہ سکدی، صحت نالے جلدی
پاس ایہناں دے لایا کاغذ، دس پیؤس اس گل دی
36
تھوڑے دن دا عرصہ کر کے، شیخ عبداللہ لیتی
پھر اوہ آیا شخص گِھنن نوں ،جس دن دینی کیتی
37
در پر آن آوازہ کیتوس، سُن کے باہر آئے
داڑھی اُتے آٹا ڈُلھّا، ظاہر پیا دکھائے
38
ویکھدیاں اس کہیا حضرت، ایہ کے حال تساڈا
آکھن لگے چکی پیسن ،ہے نت کم اساڈا
39
کراں مزوری چھڈ مغروری، ایویں ہوئے گزارا
کھائے حلال عیال اساڈا ،مت پائے چھٹکارا
40
اوس شخص نے کہیا حضرت، ایڈے رنج نہ پاؤ
یاد مینوں اک حرف اجیہا، اس دا ورد کماؤ
41
سجدے پے کے تھوڑی واری، روزی کارن پڑھنا
دو روپیہ روز ہوئیگا، نت لے کے گھر وڑنا
42
بیٹے ایہ گل سندے آہے، بہت دلوں خوش ہوئے
ہن گذران فراخ ہووے گی، کھاساں بیٹھے سوئے
43
جاں کوئی روز گذشتہ ہویا، آمد کجھ نہ آئی
اوہو حال رہیا سی سارا، وادھا ہور نہ کائی
44
بابا جی ایہ کے کُجھ ہوی،ا بیٹیاں عرض گزاری
یا اوہ عمل تُساں نہیں کیتا، یا اوہ ہویا نہ جاری
45
کہن لگے عبداللہ ہوریں، سنوں میرے دلبندو!
مینوں شرم ربے تھیں آیا، پڑھیا نہ فرزندو
46
اتنی عمر گذشتہ ہوئی، روزی رہیا پُچاندا
روزی کارن کراں نہ سجدے، ایہ ریا ہو جاندا
47
خالق رازق آپ الہٰی، نت دیندا بِن منگے
روزی کارن سجدے کرنے، نہیں اسانوں چنگے
48
ایسے مرد اخلاصی آہے، اج اجیہے کِتھے
غرض نہیں نفسانی اوتھے، شوق الٰہی جتھے
49
ایسی بے ریا عبادت، خوشبو دار اخلاصوں
عاماں دا کے قدر محمد، ہوندی مردوں خاصوں
50
بیٹا اس دا نور محمد، کہن مدقق جَیں نوں
بہت مناقب اس دے لیکن، یاد نہیں اوہ میں نُوں
51
بہت کتاباں اُتے اس نے، حاشیہ شرح لگائی
لقب مدقق حضرت دتا، ویکھ اوہدی دانائی
52
اگے بیٹے دو ایہناں دے، زاہد صوفی بھارے
نقی محمد تقی محمد، رب دے خاص پیارے
53
ہک گیا لاولدانہاں تھیں، منّ رضاء خدائی
دوجے نوں رب بیٹا دتا، صاحِب صدق صفائی
54
جیں نوں کہن محمد عاشق، لقب مبارک پایا
وچ لہور لوہاری منڈی، اوس نشان لگایا
55
پشت بہ پشت بزرگ ہوئے، جیو ایہ گھر وڈا قدیمی
اساں غریباں کرن تواضع ،بولن نال حلیمی
56
جتھے چشمہ مٹھا ہووے، ہر کوء اُت ول جاوے
پردیسی دی خدمت جتھے، اوتھے ڈیرا لاوے
57
دوہاں سبباں تھیں اس بندے، اس گھر ڈیرا لایا
ہک پیراں دی پیروی نوں، دوجا حُبّ پھسایا
58
حجرے والے پِیر اساڈے، اس گھر رہے اُتردے
کہن استاداں دا گھر اس نوں، ادب اس دا بی کردے
59
اسے کارن بندہ عاجز، اوسے گھر اُتردا
نالے خِذمت عزّت الفت، کردا صاحِب گھردا
60
سوہنا مرد لیاقت والا، جس نوں بخش خدائی
بزرگ زادہ مثل شزادہ، خادم ہے فقرائی
61
ہچھی حُبّ کیتی اس میری، نال چڑھا لیایا
وچ چوبارے نال پیارے، رکھیا اوس بہایا
62
اگے ہک داماد انہاں دا، اہل چراغ اندرونہ
نام محمد الدین اوہ حافظ، خوش درویش نمونہ
63
وڈا صاحب جُیودے مدرس، جو صاحب سجادہ
ایہ محمد الدین اوہناں دا ،بیٹا نیک ارادہ
64
نال فقیراں ادب محبت، رکھدا بہت اشنائی
ترئیے مہینے خدمت میری ،تاں اس رکھی چائی
65
مرشد دا احسان میرے تے، سار لئے محتاجاں
اوہ رکھوالا سدا محمد، اوسے نوں سبھ لاجاں
9249
ختم شد​

 

پاکستانی بھائی اپ کا بھی اور باقی احباب کا بھی شکریہ پڑھنے کے لئے اور حوصلہ افزائی کے لئے اور الکرم بھائی کا بھی شکریہ جن کی وجہ سے مجھے بھی پڑھنے اور شئیر کرنے کا موقعہ ملا ۔
الله پاک سب کو خوش و آباد رکھے ( آمین)